2967511845

budowę modeli diagnostycznych, opracowanie algorytmów zmian stanu,

budowę metod diagnozowania, prognozowania i genezowania stanów,

konstrukcję dokładnych i niezawodnych urządzeń diagnostycznych (środków diagnozy),

weryfikację modeli diagnostycznych i algorytmów diagnozowania,

-    wdrażanie zasad podatności diagnostycznej,

opracowanie procesów technologicznych badań diagnostycznych, opracowanie zasad wykorzystania diagnostyki technicznej w systemach działania,

-    opracowanie metod oceny efektywności stosowania diagnostyki technicznej w systemach działania.

Kolejność realizacji wymienionych zagadnień nie jest przypadkowa ze względu na następujące fakty:

-    istotnym zadaniem jest ustalenie elementów obiektu, które należy diagnozować;

-    podstawą wszelkiego działania w diagnostyce technicznej jest poznanie natury procesów fizyczno-chemicznych jako nośników informacji o stanie obiektów technicznych;

-    badania procesów fizyczno-chemicznych umożliwiają ustalenie zbioru potrzebnych parametrów diagnostycznych;

-    stosując odpowiednie procedury, ustala się zbiory niezależnych cech stanu i parametrów diagnostycznych;

-    mając dwa podzbiory cech stanów i parametrów diagnostycznych, poszukuje się odpowiedniego modelu diagnostycznego obiektu badań;

-    mając model diagnostyczny obiektu, można ustalić algorytmy, tzn. uporządkowane zbiory sprawdzeń, diagnozowania, prognozowania i genezowania stanów;

-    mając ustalone: zbiór parametrów diagnostycznych, modele diagnostyczne, algorytmy diagnozowania, prognozowania i genezowania stanów, można przystąpić do opracowania koniecznych, a nie przypadkowych metod i urządzeń diagnostycznych;

-    algorytmy diagnozowania, prognozowania i genezowania stanów wymuszają odpowiednią podatność diagnostyczną obiektu technicznego (m.in. liczbę czujników sygnałów);

-    algorytmy diagnozowania, prognozowania i genezowania stanów, metody i urządzenia diagnostyczne oraz podatność diagnostyczna umożliwiają opracowanie procesów technologicznych, czyli postępowania praktycznego w badaniach i ocenie stanów obiektów technicznych;

-    diagności, a także wymienione elementy tworzą podsystem diagnostyczny obiektów technicznych, który wdrożony do systemów działania powinien usprawnić ich funkcjonowanie, pod warunkiem że zostały określone funkcja i wykorzystanie diagnostyki technicznej (podsystemu diagnostycznego);

-    wdrożoną diagnostykę (podsystem diagnostyczny) należy ocenić w aspekcie efektywności, w tym ekonomicznej, niezawodności i bezpieczeństwa funkcjonowania systemów działania.

Przedstawione problemy wytyczają możliwe trendy rozwojowe diagnostyki technicznej na stosunkowo niedaleką przyszłość i zawierają jako główne:

-    wejście diagnostyki w początkowe etapy istnienia obiektów (w fazę projektowania, konstruowania i wytwarzania) dla podwyższenia ich niezawodności funkcjonalnej i jakości;

-    wejście diagnostyki w konstrukcje inżynierskie, zagregowane systemy maszynowe i budowlane;

zastosowanie nowych przetworników wrażliwych zjawiskowo i układów mechanotronicznych dla oceny stanu, wspomaganych nowoczesnymi technologiami informatycznymi i elementami sztucznej inteligencji (przetworniki wirtualne);

-    stopniowe pojawianie się pokładowych układów sterująco-diagnostycznych, szczególnie dla obiektów krytycznych;