2659241598

fizyki środowiska, hydrogeologii i medycyny

Zakład 59

1.    Pomiary stężeń związków chlorowcowych CFC, SFó oraz wodoru w obszarze aglomeracji krakowskiej i analiza wpływu cyrkulacji meteorologicznych powietrza na lokalne i globalne stężenie tych związków.

-    WIFJ PAN opracowano chromatograficzną metodę pomiaru stężenia wodoru w powietrzu. Próbka powietrza o objętości 1 cm3 jest analizowana w dwóch kolumnach chromatograficznych wypełnionych sitem molekularnym 5A, pracujących w systemie “back-flush”. Do detekcji wodoru użyty został detektor helowy z wyładowaniem impulsowym (PDHID). Pomiary ilościowe stężenia wodoru w powietrzu prowadzone są w sposób ciągły. Pomiary takie prowadzone w długim przedziale czasu pozwolą zdefiniować tło sezonowych i dobowych zmian stężenia wodoru w powietrzu Krakowa i w przyszłości ocenić wpływ energetyki wodorowej na środowisko.

Współpraca z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Krakowie.

2.    Opracowanie chromatograficznej metody pomiaru stężenia gazów szlachetnych w wodzie w zakresie stężeń istotnych dla badań hydrogeologicznych.

-    Pomiar stężenia Ne, Ar, SF₆, oraz freonów F-ll i F-12 w wodach podziemnych dla celów datowania w hydrogeologii przeprowadza się zazwyczaj dwoma lub trzema oddzielnymi metodami analitycznymi z wykorzystaniem oddzielnych zestawów próbek wód podziemnych. Opracowano chromatograficzną metodę jednoczesnego oznaczania Ne, Ar, SFó, oraz freonów F-ll i F-12 w pojedynczej próbce wód podziemnych. Metoda stanowi połączenie i udoskonalenie obecnie stosowanych w Instytucie metod analitycznych.

-    Stężenie helu w wodzie podziemnej może być dobrym znacznikiem do datowania wód w hydrogeologii w granicach od setek lat do dziesiątek tysięcy lat. W Zakładzie został opracowany układ chromatograficzny, który jest stosowany do pomiarów stężenia helu w wodach podziemnych, jako metoda tańsza od drogich metod spektrometrii masowej. Uzyskany poziom wykrywalności helu dla próbek wody o objętości 2900 cm³, z których hel był ekstrahowany do fazy „head space” o objętości 200 cm³, wynosi 0,67-10'⁸ cm^?STP/g_H20.

Opublikowano w 2007 roku 1 publikację w czasopiśmie wyróżnionym w JCR.

zadanie 9. Badanie stężeń pierwiastków promieniotwórczych w środowisku i w próbkach

materiałowych

Zakład 57

1. Metodyka badań skażeń promieniotwórczych środowiska:

a) Chemiczne wydzielanie pierwiastków promieniotwórczych i preparatyka źródeł dla potrzeb

monitoringu emiterów alfa i beta w środowisku naturalnym.

-    Otrzymywanie ²⁰⁸Po, o okresie połowicznego zaniku 2,9 lat, wykorzystywanego jako znacznik do określenia wydajności chemicznej przy oznaczaniu ^2l0Po(^2l0Pb) w próbkach środowiskowych metodą spektrometrii a:

a)    aktywacja tarcz bizmutowych protonami na AIC-144,

b)    termochromatograficzne wydzielanie beznośnikowego ²⁰⁸Po z metalicznej tarczy bizmutowej,

c)    przygotowanie znacznika ²⁰⁸Po.

-    Prowadzono monitoring substancji radioaktywnych w opadzie atmosferycznym (emitery promieniowania gamma, izotopy plutony, toru i ameryku). Prace będą kontynuowane.

36