2659241650

Ćwiczenie 5. Przetwornica dławikowa podwyższająca napięcie (8.4.2006) 19

Zauważmy jednak, że przy założeniu, iż przebieg prądu ii jest trójkątny, jego wartość średnia w fazie 2 jest równa wartości średniej w fazie 1 i równa wartości średniej za cały okres impulsowania Ti. Ostatecznie otrzymujemy

(38)

1 -D (1 -DfR₀

3.6. Sprawność

Na koniec spróbujemy oszacować sprawność przetwornicy z rys. 3d. W tym celu przedstawimy moc wejściową jako sumę mocy wyjściowej i mocy strat w elementach układu AP:

P_we

= P_V+AP,

(39)

AP - P_T + P_D + P_L + P_c,

(40)

gdzie: Pt - moc strat w tranzystorze, Pd - moc strat w diodzie, Pl - moc strat w dławiku i Pc - moc strat w kondensatorze. Podstawiając (39) do definicji (10) otrzymujemy

7 =

(41)

Statyczne straty energii w tranzystorze MOSFET wynikają z faktu występowania rezystancji dren-źródło Rosion). Prąd płynie przez tranzystor jedynie przez czas DT\ i jest wówczas równy prądowi dławika ii. Przyjmijmy dla uproszczenia, że tętnienie tego prądu

A/_l«/l(av);    (⁴²)

w takim wypadku

'L *^/UAV)=^COnSt-

(43)

co znacznie ułatwi obliczenia. Przez pozostałą część okresu, o długości (l-D)Ti, prąd tranzystora wynosi oczywiście 0. Korzystając z zależności (4) mamy

^L(AV)^DS(on) ‘ DTi + 0 • (1 D)T_X ~

(44)

Do tego wyniku należy dodać straty dynamiczne, na które składają się energia tracona w czasie załączania tranzystora i energia tracona w czasie wyłączania tranzystora: