3147162700

Pracownicy techniczni: mgr Jan Borowski-Beszta Wiesław Górski Bogdan Pepliński

Wywiad z prof.    Jarosław Jaworski: Uczenie rzeźby to wyzwanie?

Iwoną Langowską

Iwona Langowska: Duże wyzwanie, zarówno dla nas - pedagogów, jak i dla studentów. Uczenie przedmiotów artystycznych jest złożone. Ucząc, uczymy się również. Upływ czasu, nabyte przeze mnie doświadczenie sprawiają, że proces ten „smakuje" dzisiaj inaczej. Staram się być dla studenta partnerem i mam świadomość, że mogę się od niego również uczyć.

Rzeźba wydaje mi się kierunkiem elitarnym w sztuce. Czy młodzi ludzie przychodząc do Pani są świadomi tego, czego chcą się nauczyć? Czy może są jeszcze „niewyrzeźbieni”?

Przychodzą różni ludzie, o różnej wrażliwości, którzy z czasem dokonują własnych wyborów artystycznych. Bo rzeźba to trudna dziedzina. Oni zazwyczaj nie do końca zdają sobie sprawę z tego. że cokolwiek pojawia się w przestrzeni - jest znaczące. Obecnie w rzeźbie jest zarówno wiele odwołań do tradycyjnego warsztatu, jak i sięgania po najnowsze media. W trakcie kształcenia studenci dokonują licznych prób. które potem skutkują wyborem tematu i formy ich pracy dyplomowej.

Z pewnym zdziwieniem zauważyłem, że student może u Was wybrać sobie sam osobę, która poprowadzi jego dyplom. Czy to nie za daleko posunięta autonomia?

Zakład

Rzeźby

Student może wybrać spośród wszystkich samodzielnych pracowników kierunku opiekuna artystycznego swojej pracy dyplomowej, do którego uczęszcza na seminarium. Żeby rozeznanie studenta było pełniejsze, wprowadziliśmy nowy przedmiot: proseminarium rzeźbiarskie. W ramach proseminarium student pracuje indywidualnie z różnymi wybranymi przez siebie wykładowcami, poznaje ich bliżej, dzięki czemu wybór opiekuna pracy dyplomowej jest bardziej świadomy. Efektem są bardzo zróżnicowane dyplomy.

Nie baliście się, wprowadzając taki zapis, że któreś z Was zostanie „negatywnie zweryfikowa ne”? Że studenci chórem powiedzą: „z tym Panem/Panią nie chcemy robić dyplomu”?

Może jesteśmy za odważni? Na razie nie mamy z tego powodu żadnego dyskomfortu. Nie ma potrzeby zmieniania tego systemu. Studenci mają różne potrzeby, poznają dzięki niemu nasze zróżnicowane postawy twórcze, co sprzyja świadomemu wyborowi opiekuna ich pracy dyplomowej. Powstają prace figuralne, figuratywne, instalacje, działania efemeryczne itp.. cechujące się bardzo różnym podejściem do tworzywa.

Czy dziś nadal funkcjonuje w Toruniu nurt rzeźby klasycznej, sięgającej do wileńskich tradycji Horno-Popławskiego, czy młodzi szukają swojej drogi w rzeźbie nowoczesnej, spod znaku Bałki i Kłamana?

Rzeźba toruńska miała dużo szczęścia. Uczyli w Toruniu wybitni polscy rzeźbiarze, m.in. Stanisław Horno-Popławski, Tadeusz Godziszewski. Barbara Bieniulis-Strynkiewicz. Adolf Ryszka, Maciej Szadkowski, którzy prezentowali różne postawy twórcze. My dzisiaj również staramy się zaznaczyć swoją obecność w polskiej rzeźbie. Rzeźba jest dyscypliną bardzo historycznie obciążoną.

WYDZIAŁ SZTUK PIĘKNYCH. .55