Wykład 1, str. 10
|^akoś^ęzykó^j3rogramowani^^^<i7teri^^cen^
szczegóły składni:
język C
x=arg;
niżej=0; wyzej=x+l; while (wyżej-niżej > 1) { środek = (niżej+wyzej)/2; if (srodek*srodek <= x) { niżej = środek;
else {
wyżej = środek;
printf("|- sqrt(%i) _| = °/,i\n", x, niżej);
gorzej: identyczne klamry {... }
język Bash
x=$l niżej= |
0; wyżej=x+l |
while do |
[ $ [wyżej - niżej] -gt 1 ] |
srodek=$[(niżej+wyzej)/2] if [ $ [srodek*srodek] -le $x ] | |
then |
niżej=$srodek |
else |
wyżej=$srodek |
fi | |
done | |
echo " |
|_ sqrt($x) _| = $nizej" |
lepiej: słowa kluczowe if... f i
do... done
Wykład 1, str. 11
|^akoś^ęzykó^3mgmmowani^^^u7ten^)cen^j
prostota i ortogonalność:
duża liczba gotowych konstrukcji -»• trudno się ich nauczyć i łatwo użyć
błędnie
mała liczba gotowych konstrukcji i reguły do ich łączenia -► łatwo (po
minimalnej nauce) wymyślić dobry program
ALE przesadna ortogonalność, kiedy każda kombinacja symboli coś dla kompilatora znaczy, utrudnia wykrycie błędu