plik


ÿþZachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Spis treSci 1 Wstêpne szkolenie miêdzykulturowe .............................................................................. 5 1.1 Wprowadzenie ................................................................................................................. 5 1.2 Cele seminarium .............................................................................................................. 5 2 Czym jest kultura? ........................................................................................................... 6 2.1 Definiowanie kultury ......................................................................................................... 6 2.2 Elementy kultury .............................................................................................................. 6 2.2.1 Elementy kultury- Kultura materialna ............................................................................... 7 2.2.2 Elementy kultury- Instytucje spo³eczne ........................................................................... 7 2.2.3 Elementy kultury- LudzkoSæ i WszechSwiat .................................................................... 8 2.2.4 Elementy kultury- Estetyka .............................................................................................. 8 2.2.5 Elementy kultury- Jêzyk .................................................................................................. 9 2.3 Model Góry Lodowej ........................................................................................................ 9 3 Podstawy kultury ........................................................................................................... 11 3.1 Stereotypy i kulturowe uogólnienia................................................................................. 11 3.2 Uogólnianie Kultury- Wymiary kulturowe Geerta Hofstede............................................ 12 3.2.1 Wskaxnik Indywidualizmu (ang. Individualism Index IDV) ........................................ 13 3.2.2 Wskaxnik dystansu w³adzy (ang. Power Distance Index PDI) ................................. 15 3.2.3 Wskaxnik Unikania NiepewnoSci (ang. Uncertainty Avoidance Indeks UAI)............ 17 3.2.4 Wskaxnik MêskoSci (ang. Masculinity Index MAS) ................................................. 19 3.2.5 Wskaxnik orientacji d³ugoterminowej (ang. Long-term Orientation Index LTO) ........ 21 3.3 Ograniczenia modelu Hofstede...................................................................................... 21 3.4 Przegl¹d narodowych wymiarów kultury Geerta Hofstede............................................ 22 4 Cechy kultury ................................................................................................................. 24 4.1 Percepcja czasu i priorytety .......................................................................................... 24 4.1.1 Monochroniczna koncepcja czasu ................................................................................ 24 4.1.2 Polichroniczna koncepcja czasu ................................................................................... 25 4.2 ród³o statusu ................................................................................................................ 27 4.2.1 Status nabyty ................................................................................................................. 27 4.2.2 Status przypisany .......................................................................................................... 28 4.3 Komunikacja bezpoSrednia/ poSrednia .......................................................................... 29 4.3.1 Komunikacja bezpoSrednia/ kultury o niskim kontekScie .............................................. 29 4.3.2 Komunikacja poSrednia/ kultury o wysokim kontekScie ................................................ 30 5 Praca za granic¹ ............................................................................................................ 32 5.1 DoSwiadczenie szoku kulturowego ............................................................................... 32 5.1.1 Szok kulturowy .............................................................................................................. 32 5.1.2 Metody radzenia sobie z szokiem kulturowym ............................................................. 32 5.2 Proces kulturowego przystosowywania siê................................................................... 33 5.3 Unikanie stosowania kryterium odwo³ywania siê do siebie ........................................... 34 5.4 Obserwacja .................................................................................................................... 34 Referencje i dalsze lektury........................................................................................................... 36 3 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos  Najwiêksz¹ barier¹ na drodze sukcesu w biznesie jest ta powsta³a za spraw¹ kultury. Edward T. Hall i Mildred Reed Hall  Kultura jest cieniutk¹, ale bardzo wa¿n¹ warstw¹ i trzeba uwa¿aæ, ¿eby jej nie zadrapaæ. Ludzie z ró¿nych kultur s¹ zasadniczo tacy sami i reaguj¹ w taki sam sposób. Jednak¿e, upewnij siê, ze rozumiesz ich podstawowe zwyczaje i oka¿ zainteresowanie i chêæ zrozumienia ró¿nic miêdzy waszymi kulturami. Mike Willis 4 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 1 Wstêpne szkolenie miêdzykulturowe 1.1 Wprowadzenie Ekspansja Swiatowej gospodarki zmienia fundamentaln¹ naturê rz¹dów, biznesu, organizacji i populacji. Krótko mówi¹c, granice narodowe coraz mniej ograniczaj¹ ludzi; staj¹ siê oni czêSci¹ wspó³zale¿nej miêdzynarodowej sieci. Dzisiaj, bardziej ni¿ kiedykolwiek, sukces w biznesie wymaga SwiadomoSci miêdzykulturowej i umiejêtnoSci komunikacji miêdzykulturowej. RwiadomoSæ kulturowa jest jedn¹ z najwa¿niejszych dziedzin wiedzy, któr¹ zarówno firmy, jak i ludzie pracuj¹cy za granic¹ musz¹ posi¹Sæ, jeSli chc¹ siê integrowaæ, robiæ postêpy oraz odnosiæ sukcesy na rynku. Praca, spotkania, prowadzenie interesów, rozrywka, negocjacje i korespondencja ze wspó³pracownikami oraz z klientami z ró¿nych kultur bywaj¹ sytuacjami k³opotliwymi. Jedno z³e posuniêcie czy podstawowe nieporozumienie mog³yby zniszczyæ lub wprowadziæ opóxnienia liczone w miesi¹cach pracy. Rozumienie i docenianie ró¿nic miêdzykulturowych ostatecznie sprzyja jaSniejszej komunikacji, znosi bariery, buduje zaufanie, wzmacnia relacje, otwiera horyzonty i daje konkretne rezultaty w postaci sukcesów w biznesie i w pracy. 1.2 Cele seminarium Celem seminarium jest zmaksymalizowanie potencja³u uczestników na arenach globalnych i przygotowanie ich do podró¿y s³u¿bowych do innych krajów. Oznacza to, ¿e w trakcie seminarium uczestnicy naucz¹ siê i zrozumiej¹: - Jak kultura wp³ywa na Swiatopogl¹dy i zachowanie? - Jakie problemy mog¹ powstaæ w trakcie interakcji pomiêdzy ludxmi wywodz¹cymi siê z ró¿nych kultur? - W jaki sposób mo¿na analizowaæ kulturê w trakcie przygotowañ do pobytu za granic¹? - W jaki sposób mo¿na zminimalizowaæ nieporozumienia i potencjalne konflikty w zawodowej komunikacji miêdzykulturowej? - Jak radziæ sobie z szokiem kulturowym? Podsumowuj¹c, uczestnicy poprawi¹ swoje kompetencje miêdzykulturowe. Definicja Inter- (lub miêdzy-) kulturowa kompetencja to zdolnoSæ do pomySlnego komunikowania siê z ludxmi z innych kultur. Ta zdolnoSæ mo¿e pojawiæ siê ju¿ w m³odym wieku, lub mo¿e byæ rozwijana lub usprawniona poprzez Swiadomy, systematyczny wysi³ek. Podstawami udanej komunikacji miêdzykulturowej s¹ kompetencje emocjonalne oraz wra¿liwoSæ interkulturowa. 5 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 2 Czym jest kultura? 2.1 Czym jest kultura? Wa¿ne Nie ma jednej definicji kultury !!! Definicja Kultura jest  zaprogramowaniem umys³u . Jest tym, co programuje nas do mySlenia, mówienia, dzia³ania i odczuwania w dany sposób. (Hofstede, 1989) Definicja Kultura jest wyuczonym, wspólnym, nieodpartym zestawem zale¿nych od siebie symboli, których znaczenia dostarczaj¹ cz³onkom spo³eczeñstwa punktów orientacyjnych. Te orientacje zebrane w ca³oSæ, dostarczaj¹ rozwi¹zañ dla problemów, które wszystkie spo³eczeñstwa musz¹ rozwi¹zaæ, jeSli chc¹ przetrwaæ. (Terpstra i David, 1985) Definicja Kultura jest zbiorem wierzeñ i standardów, wspólnych dla grupy ludzi, która pomaga jednostkom zdecydowaæ, co istnieje, co mo¿e istnieæ, jak maj¹ siê czuæ, co robiæ i jak to zrobiæ. (Goodenough, 1996) Definicja Kultura jest konfiguracj¹ wyuczonych zachowañ i rezultatami zachowañ, których elementy sk³adowe s¹ wspólne i przekazywane przez cz³onków danego spo³eczeñstwa. (Linton, 1945) Te definicje maj¹ wspólne cechy. Kultury s¹ systemami zachowañ i zwyczajów przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Zasady, jêzyk, religia, systemy rodzinne, rekreacja oraz edukacja wspólne dla grupy ludzi zapewniaj¹ przewidywalnoSæ oraz bezpieczeñstwo w codziennym ¿yciu. Kiedy ludzi ³¹cz¹ wspólne wierzenia i zwyczaje, potrafi¹ zrozumieæ siebie nawzajem, a otaczaj¹cy ich Swiat ma wówczas sens. Wa¿ne W kontekScie tego szkolenia, nale¿y zwróciæ uwagê na dwa szczególnie wa¿ne aspekty kultury: 1. Kultury mo¿na siê nauczyæ! 2. Kultura jest zinternalizowana i zapominana- co oznacza, ¿e cz³owiek przestaje byæ Swiadomy jej istnienia w charakterze wyuczonego zachowania! 2.2 Elementy kultury- Instytucje spo³eczne Podczas gdy ka¿da z definicji podkreSla inny aspekt kultury, ³¹cz¹ je pewne wa¿ne generalne elementy kultury, które mog¹ ró¿niæ siê w poszczególnych krajach: 1. Kultura materialna 2. Instytucje spo³eczne 3. Ludzie i wszechSwiat 4. Estetyka 5. Jêzyk 6 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 2.2.1 Elementy kultury- Kultura materialna Definicja Kultura materialna sk³ada siê z dwóch komponentów: 1. Poziomu zdolnoSci technologicznych danej kultury oraz 2. Jej ekonomii lub tego, jak ludzie korzystaj¹ ze swoich zdolnoSci i osi¹gniêtych przywilejów. Istniej¹ pewne rzeczy, które ludzie z krajów z wysok¹ zdolnoSci¹ technologiczn¹ uwa¿aj¹ za oczywiste, a które w krajach z nisk¹ zdolnoSci¹ technologiczn¹ w ogóle nie istniej¹. W takich krajach, ludzie nie musz¹ znaæ takich pojêæ, jak konserwacja zapobiegawcza. Ekonomia danego kraju mo¿e wp³ywaæ na rodzaj dostêpnych tam dóbr. Pewne dobra nie s¹ dostêpne z powodu niezdolnoSci do korzystania z nich, lub niemo¿noSci pozwolenia sobie na nie. Przyk³ad Rudolf, niemiecki mechanik w Rumunii ucieszy³ siê, kiedy znalaz³ miejsce z czterema kserokopiarkami. Sklep by³ otwarty, ale ku jego konsternacji wszystkie maszyny okaza³y siê zepsute.  Jak to jest mo¿liwe? k³óci³ siê -  Cztery kserokopiarki i wszystkie zepsute! Co jest z wami? , doda³ wychodz¹c ze sklepu. Rudolf by³ z³y, poniewa¿ konserwacja zapobiegawcza, któr¹ zna³ z Niemiec tu nie istnia³a. 2.2.2 Elementy kultury- Instytucje spo³eczne Definicja Sposób interakcji miêdzy ludxmi ró¿ni siê miêdzy kulturami i krajami. Edukacja, organizacja spo³eczna i struktury polityczne odgrywaj¹ wa¿n¹ rolê, której nie nale¿y umniejszaæ w interakcjach. Organizacje spo³eczne wp³ywaj¹ na role jednostek, ich status oraz znaczenie i strukturê rodziny. Kobiety spe³niaj¹ ró¿norodne role i maj¹ ró¿ne prawa w ró¿nych krajach. Zarówno poziom, jak i jakoSæ edukacji formalnej równie¿ ró¿ni¹ siê w odmiennych kulturach. W niektórych krajach zarówno podstawowe, jak i Srednie oraz wy¿sze wykszta³cenie dostêpne s¹ za darmo lub za niewielk¹ op³at¹, podczas gdy w innych staranne wykszta³cenie jest kosztowne a poziom i jakoSæ wykszta³cenia, jakie cz³owiek mo¿e zdobyæ, s¹ w zwi¹zku z tym mocno zwi¹zane z zasobnoSci¹ i statusem rodziców. Przyk³ad W niektórych krajach rzecz¹ zupe³nie normaln¹ jest sytuacja, w której kobieta jest prze³o¿on¹ mê¿czyzny i gdzie procent kobiet zajmuj¹cych wy¿sze stanowiska jest znacznie wy¿szy ni¿ w innych krajach, w których mê¿czyxni mogliby czuæ siê niekomfortowo maj¹c kobietê za szefa. Ponadto, w niektórych krajach, takich jak Niemcy staranne wykszta³cenie robotnicze ma tradycyjnie bardzo wysok¹ jakoSæ i pozwala uzyskaæ wysoki status, podczas gdy w innych wykszta³cenie uniwersyteckie jest mniej lub bardziej obowi¹zkowe w d¹¿eniu do takiego statusu. 7 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 2.2.3 Elementy kultury- LudzkoSæ i WszechSwiat Definicja Do tej kategorii nale¿¹ zarówno religia, jak i systemy wierzeñ, wartoSci oraz przes¹dy. Wierzenia religijne, a czasem nawet przes¹dy mog¹ byæ wystarczaj¹co silne i mog¹ mieæ bardzo du¿y wp³yw na sposoby postrzegania oraz dzia³ania podejmowane przez jednostki. W niektórych krajach religia krzewi równoSæ miêdzy ludxmi, w innych natomiast nie. Status i rola jednostki w spo³eczeñstwie mog¹ byæ zdeterminowane miejscem urodzenia, itd. Religia odgrywa wa¿n¹ rolê w utrzymywaniu i wzmacnianiu niektórych Swiatopogl¹dów. Wiara danej osoby mo¿e decydowaæ o tym, co wolno jej jeSæ (np. ¿adnej wieprzowiny, wo³owiny, tylko koszerne po¿ywienie) oraz ubiór (kobiety musz¹ zakrywaæ g³owy, mê¿czyxni musz¹ nosiæ brody). Ta sytuacja jest bardziej oczywista w niektórych religiach np. w Islamie, czy Ortodoksyjnym Judaizmie. Inne wierzenia, jak równie¿ wyznawane przez naród wartoSci mog¹ odgrywaæ w niektórych krajach równie wa¿n¹ rolê. Jak postrzegaj¹ oni czas? Jak ³atwo przystosowuj¹ siê do zmian? Bardzo wa¿ne jest by ktokolwiek wyje¿d¿aj¹cy za granicê rozumia³ jak te kwestie wp³ywaj¹ na zachowanie innych i powinny wp³yn¹æ równie¿ na jego/jej zachowanie. Przyk³ad Thomas jest Katolikiem. Mieszka w du¿ym mieScie i co niedzielê uczêszcza na mszê. Nigdy siê do koScio³a nie  stroi , poniewa¿ w jego koSciele ubiór nie ma du¿ego znaczenia. Podczas pobytu w innym kraju przyjaciele zapraszaj¹ Thomasa na mszê. Umawia siê na spotkanie z przyjació³mi przed KoScio³em. Jako, ¿e w kraju, w którym przebywa jest gor¹co i nie widzia³ nikogo naprawdê  wystrojonego , decyduje siê ubraæ szorty i koszulê. Jednak nie udaje mu siê wejSæ do koScio³a. Zobaczywszy go w szortach, jego przyjaciele ka¿¹ mu odejSæ. Nie by³oby stosowne wziêcie udzia³u w mszy w takim stroju. 2.2.4 Elementy kultury- Estetyka Definicja Do tej kategorii nale¿y równie¿ sztuka, folklor, muzyka, sztuka dramatyczna i tañce typowe dla danej kultury, które bywaj¹ oczywiScie bardzo ró¿ne. Przestudiowanie tych Srodków wyrazu mo¿e okazaæ siê bardzo pomocne, poniewa¿ poprzez nie mo¿na czêsto zdobyæ cenn¹ wiedzê. Przyk³ad Za poSrednictwem, na przyk³ad sztuki, mo¿na zobaczyæ jak dana kultura definiuje piêkno. Poprzez teatr mo¿na zrozumieæ wiele na temat pojmowania ¿ycia i spraw uwa¿anych za wa¿ne. Natomiast folklor stanowi czêsto wyt³umaczenie dla wspó³czesnych tradycji. 8 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 2.2.5 Elementy kultury- Jêzyk Definicja Jêzyk jest najwa¿niejsz¹ form¹ komunikacji, a w uczeniu siê nowego jêzyka nie chodzi tylko o to, jak t³umaczyæ wyra¿enia z jednego jêzyka na drugi. Ka¿dy jêzyk ma swoje  konotacje oraz nieznaczne rozbie¿noSci w ró¿nych znaczeniach, które nie istniej¹ dla tego samego wyra¿enia w jêzyku ojczystym. Brak wiedzy na temat tego, jak je u¿ywaæ w celu wyra¿enia siebie mo¿e prowadziæ do frustracji i zmartwieñ. Przyk³ad S³owo  gay w Amerykañskim Angielskim mo¿e oznaczaæ homoseksualistê, ale równie¿  weso³y . Jednak to drugie znaczenie u¿ywane jest rzadko. Natomiast w jêzyku portugalskim istnieje du¿a iloSæ przekleñstw, którymi Portugalczycy bardzo chêtnie siê pos³uguj¹. W Szwedzkim natomiast istnieje du¿o mniej takich  nieuprzejmych s³ów a komunikacja jest ogólnie znacznie bardziej uprzejma. 2.3 Model Góry Lodowej Kulturê porównywano do góry lodowej. Góra lodowa ma niewielk¹ widoczn¹ czêSæ nad powierzchni¹ i wiêksz¹ niewidoczn¹ czêSæ pod lini¹ wody. Tak samo jest z kultur¹; niektóre jej aspekty mo¿na ³atwo zauwa¿yæ, istnieje jednak te¿ du¿a iloSæ takich, które mog¹ byæ ³atwo przeoczone. Jednak miêdzy widocznymi i niezauwa¿alnymi czêSciami istnieje zwi¹zek. Niewidoczne elementy kultury, takie jak wartoSci, wierzenia, postawy, mySli i uczucia wp³ywaj¹ na te aspekty kultury, które widaæ i które przejawiaj¹ siê w zachowaniach ludzi. W trakcie interakcji miêdzykulturowej, ludzie czêsto interpretuj¹ zachowania innych przez pryzmat w³asnych kategorii- w³asnych wierzeñ i wartoSci. Zachowanie innych mo¿e wydawaæ siê dziwne, ale nale¿y pamiêtaæ, ¿e dla tej osoby takie w³aSnie zachowanie ma sens, po prostu dlatego, ¿e jest zgodne z jej systemem wartoSci i wierzeniami. Wiêc kiedy mówimy, ¿e czyjeS zachowanie jest  bez sensu , to naprawdê mamy na mySli to, ¿e jego zachowanie jest sprzeczne z tym, co wed³ug nas ta osoba mySli i w co wierzy. ¯eby zrozumieæ, z czego wywodz¹ siê pewne zachowania i dlaczego ludzie zachowuj¹ siê w okreSlony sposób, musimy dowiedzieæ siê czegoS na temat ich wartoSci i wierzeñ. 9 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Widzialne elementy kultury (obserwowalne zachowanie, jêzyk, wygl¹d,) Niewidzialne elementy kultury (oczekiwania, pogl¹dy, wartoSci, normy, zwyczaje) Rys. 1: Model góry lodowej Przyk³ad Rudolf z Niemiec ma spotkanie z Gai¹ z W³och o 19.00. Dok³adnie o tej godzinie przybywa na miejsce spotkania, ale Gaii tam nie ma. Rudolf rozumie to zachowanie jako przejaw braku szacunku, albo tego, ¿e na Gaii nie mo¿na polegaæ. Dzieje siê tak, poniewa¿ interpretuje jej zachowanie przez pryzmat w³asnych wartoSci i wierzeñ. W rzeczywistoSci W³osi inaczej rozumiej¹ czas i Gaia zachowa³a siê w zgodzie z w³asnymi wartoSciami i wierzeniami i w sposób, do którego jest przyzwyczajona. 10 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 3 Podstawy kultury 3.1 Stereotypy i kulturowe uogólnienia Stereotypy i uogólnienia kulturowe to dwie koncepcje uogólnionego mySlenia na temat innych ludzi. Mimo, ¿e pojêcia te mog¹ wydawaæ siê podobne, to istniej¹ miêdzy nimi zasadnicze ró¿nice. Jest to niezwykle wa¿ne w kontekScie komunikacji miêdzykulturowej. Definicja Stereotyp kulturowy to przypisanie wczeSniej za³o¿onych uogólnieñ ka¿demu z cz³onków grupy ludzi, lub uogólnianie tylko na podstawie kilku cz³onków grupy. Stereotyp jest sztywnym uogólnieniem, czasami zwanym  utwardzeniem kategorii . (Bennett, 1998) Definicja Kulturowe uogólnienie to tendencja wiêkszej liczby ludzi w grupie kulturowej do wyznawania pewnych wartoSci i wierzeñ i do stosowania okreSlonych wzorców zachowañ. Jest to hipoteza oparta na przewadze pewnych wierzeñ lub g³ównej tendencji grupy ludzi. (Bennett, 1998). Przyk³ad Stereotypy: Uogólnienia: Anglicy lubi¹ rybê z frytkami. Wielu Anglików lubi rybê z frytkami. Francuzi jedz¹ du¿o sera. Wielu Francuzów je du¿o sera. Niemcy zawsze przychodz¹ na Niemcy maj¹ w zwyczaju czas. przychodziæ na czas. Wa¿ne Mimo, ¿e aby uzyskaæ dostêp do odmiennej kultury potrzebujemy uogólnieñ, uogólnianie jest spraw¹ problematyczn¹ - zawsze istniej¹ ró¿ne sposoby percepcji, ró¿ne zachowania, wierzenia. Uogólnienie kulturowe zawsze oznacza zwiêkszone prawdopodobieñstwo, ¿e niektórzy ludzie zachowuj¹ siê lub mySl¹ w dany sposób, jeSli wywodz¹ siê z jednej kultury, natomiast nigdy wszyscy. Nikt nie reprezentuje ca³oSci cech zwi¹zanych z danym krajem! Zawsze istniej¹ podpopulacje i subkultury (np. oparte na p³ci, wieku, etniczne czy grupy zawodowe), których cechy kulturowe mog¹ staæ w opozycji do tych charakteryzuj¹cych wiêkszoSæ. Definicja JeSli chodzi o ten aspekt, istniej¹ jeszcze dodatkowe zwi¹zane z nim pojêcia: Definicja Etnocentryzm oznacza pogl¹d, ¿e to, co istnieje w czyjejS w³asnej kulturze reprezentuje naturalny i najlepszy sposób postêpowania. Definicja Relatywizm kulturowy - sugeruje, ¿e kultury nie mog¹ byæ oceniane z jednej czy absolutnej perspektywy etycznej lub moralnej. Oceny odnosz¹ siê do Srodowiska, w którym powsta³y. ¯adne wartoSci kultury, etyka czy moralnoSæ jako ca³oSæ nie mog¹ byæ oceniane z za³o¿enia jako lepsze lub gorsze od innych. 11 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Definicja Pluralizm kulturowy - sytuacja, w której wiêcej ni¿ jedna kultura istnieje w obrêbie danego spo³eczeñstwa. Kulturowy pluralizm jest spo³eczn¹ oraz polityczn¹ interakcj¹ w obrêbie jednej kultury ludzi o ró¿nych sposobach ¿ycia i mySlenia. Sytuacj¹ idealna jest, gdy wi¹¿e siê z odrzuceniem bigoterii, uprzedzeñ i rasizmu na rzecz szacunku dla kulturowych tradycji innych ludzi. 3.2 Uogólnianie Kultury - Wymiary kulturowe Geerta Hofstede Jak wykazano w poprzednich rozdzia³ach, kultura jest z³o¿on¹ systematyk¹ z wieloma aspektami. Poniewa¿ wraz z pobytem za granic¹ pojawia siê potrzeba przygotowania siê do adaptacji do danej kultury, konieczne staje siê prostsze jej ujêcie. Ujêcie to zawiera³oby elementy z za³o¿enia istotniejsze, a pomija³o te mniej wa¿ne. Takie podejScie oznacza rozwiniêcie uproszczonego, aczkolwiek uwzglêdniaj¹cego po¿yteczne informacje, modelu kultury. Bardzo popularny model zosta³ stworzony przez Geerta Hofstede. Na podstawie jednych z najwiêkszych empirycznych badañ, jakie kiedykolwiek przeprowadzono na temat ró¿nic kulturowych miêdzy wieloma krajami, uzyska³ on od ludzi informacje na temat ich wierzeñ oraz wartoSci. Opieraj¹c siê na z³o¿onych wynikach, jakie otrzyma³, zawar³ ca³¹ z³o¿onoSæ kultury w 5 podstawowych wymiarach: 1. Indywidualizm 2. Dystans W³adzy 3. Unikanie niepewnoSci 4. MêskoSæ 5. Orientacja d³ugoterminowa Wed³ug Hofstedego, najwiêksza ró¿nica miêdzy kulturami sprowadza siê do tego, jak postrzegane s¹ i jakie reakcje wywo³uj¹ te pojêcia. Z pocz¹tku mo¿e siê to wydaæ dziwne. Jak mo¿na opisaæ dan¹ kultur¹ jedynie 5 wymiarami? Uzasadnieniem jest to, ¿e s¹ one pojêciami fundamentalnymi, czêsto stoj¹ one za wieloma konkretnymi wartoSciami, wierzeniami i postawami oraz to, ¿e czêsto xród³o sposobu zachowania mo¿na odnalexæ w jednym z tych wymiarów lub w ich kombinacji. Jako, ¿e opisane przez Hofstedego wymiary bardzo czêsto okazuj¹ siê byæ zasadniczymi elementami ró¿nic kulturowych, s¹ one pomocnym instrumentem w rozumieniu konfliktów miêdzy jednostkami lub grupami pochodz¹cymi z ró¿nych kultur. Otwieraj¹ oczy, oferuj¹c ramy mySlenia i analizowania kultury, które mog¹ byæ wykorzystane przy przygotowaniach do pobytu za granic¹. W skrócie oznaczaj¹ one: Indywidualizm: Stopieñ, w jakim ludzie uwa¿aj¹, ¿e powinni siê o siebie troszczyæ lub byæ otoczeni opiek¹ przez rodzinê czy organizacje, do których nale¿¹. 12 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Dystans w³adzy: Poziom nierównoSci miêdzy ludxmi uwa¿any przez ludnoSæ danego kraju za normê. Unikanie NiepewnoSci: Stopieñ, do jakiego ludzie w danym kraju wol¹ strukturalne, przewidywalne sytuacje od niestrukturalnych. MêskoSæ: Do jakiego stopnia dana kultura sprzyja dominacji, asertywnoSci i gromadzeniu dóbr. Kontrastuje to z kulturami przychylnymi ludziom, uczuciom oraz jakoSci ¿ycia. Orientacja d³ugoterminowa: WartoSci d³ugoterminowe, takie jak oszczêdzania czy wytrwa³oSæ, zorientowane s¹ na przysz³oSæ. Krótkoterminowe wartoSci, jak poszanowanie tradycji czy wywi¹zywanie siê ze spo³ecznych zobowi¹zañ, zorientowane s¹ na przesz³oSæ i teraxniejszoSæ. Przy planowaniu pracy w innym kraju, zapoznanie siê z tym jak dany kraj wypada w skali wymiarów kulturowych mo¿e daæ pogl¹d na to, czego mo¿na siê spodziewaæ podczas interakcji z jego mieszkañcami. W kolejnych rozdzia³ach poszczególne wartoSci zostan¹ nieco dok³adniej przedstawione, a ksi¹¿ka nawi¹zywaæ bêdzie do zjawisk, które mog¹ byæ za ich pomoc¹ wyjaSnione. Ksi¹¿ka zawiera równie¿ rady, które nale¿y wzi¹æ pod uwagê pracuj¹c w kraju o innych wynikach w danym wymiarze ni¿ wyniki kraju, z którego siê pochodzi. 3.2.1 Wskaxnik Indywidualizmu (ang. Individualism Index IDV) Definicja Indywidualizm okreSla stopieñ, w jakim ludzie wol¹ dzia³aæ samodzielnie, ni¿ jako cz³onkowie grupy. Czy k³adzie siê nacisk na prawa jednostki czy na prawa grupy? Czy ludzie maj¹ troszczyæ siê tylko o siebie samych i najbli¿sz¹ rodzinê czy te¿ istniej¹ ramy spo³eczne, którymi ludzie okreSlaj¹ innych, jako nale¿¹cych do grupy wewnêtrznej lub grupy zewnêtrznej spodziewaj¹c siê opieki ze strony swojej grupy wewnêtrznej? Ludzie wywodz¹cy siê z kultur o wysokim wskaxniku indywidualizmu czêSciej maj¹ sk³onnoSæ do mySlenia w kategoriach  ja . Skupiaj¹ siê na indywidualnych sprawach, osobistych celach oraz osi¹gniêciach, a relacje z innymi ludxmi s¹ raczej luxne. W tych krajach k³adzie siê nacisk na prywatnoSæ i wolnoSæ. Ludzie z krajów o wysokim wskaxniku indywidualizmu uwa¿aj¹ za naturalne swobodne wyra¿anie siebie oraz odkrywanie w³asnych unikalnych cech. Przyk³ad Indywidualizm dominuje w Stanach Zjednoczonych, Australii, Wielkiej Brytanii, Holandii, Kanadzie, Niemczech i W³oszech. Spo³eczeñstwa kolektywistyczne znajduj¹ siê na drugim koñcu tej skali. Ludzie wywodz¹cy siê z tych kultur czêSciej mySl¹ w kategoriach  my i dobro grupy jest niezwykle istotne. Czuj¹ siê komfortowo w relacjach z innym i s¹ mocno zwi¹zani i odpowiedzialni za swoje rodziny. Maj¹ sk³onnoSæ do postrzegania siebie w charakterze cz³onków ró¿nych grup. Oczekuje siê konformizmu, który uznawany jest za coS pozytywnego. 13 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Kolektywizm dominuje w wielu po³udniowoamerykañskich krajach oraz w Chinach, Grecji, Bu³garii i Rumunii. Rys. 2: Rozk³ad wskaxnika indywidualizmu Uwagi dotycz¹ce zagadnienia pracy w kulturze o innym IDV: W krajach o wysokim IDV: - Od jednostek oczekuje siê samodzielnej pracy i podejmowania inicjatyw. Udzielaj¹c odpowiedzi nie mo¿na byæ zale¿nym od grupy. - Styl komunikacji jest czêsto stosunkowo otwarty i zorientowany na zadanie do wykonania. - Rrodowisko biznesu mo¿e byæ mniej lub bardziej zale¿ne od relacji oraz osobistych kontaktów. Sprawy zawodowe i prywatne mog¹ byæ od siebie wyraxnie oddzielone. - Pracownicy i podw³adni bêd¹ spodziewaæ siê samodzielnej pracy nad projektami oraz samodzielnego rozwi¹zywania problemów. Zbytnie wtr¹canie siê w ich pracê mo¿e zostaæ odebrane negatywnie. - Jest zjawiskiem typowym, ¿e ludzie próbuj¹ odstawaæ od reszty. Mo¿e to mieæ miejsce w trakcie zebrañ, prezentacji czy nawet w trakcie pracy grupowej. - Nale¿y pamiêtaæ o tym, ¿e pewna iloSæ indywidualnej ekspresji jest dozwolona, np. w wygl¹dzie, zachowaniu, itd. W krajach o niskim IDV: - Silne poczucie odpowiedzialnoSci za rodzinê jest zjawiskiem bardzo powszechnym i mo¿e braæ ono górê nad prac¹. - Komunikacja jest czêsto poSrednia a konflikty traktowane s¹ delikatnie. 14 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos - Pochwa³y powinny byæ kierowane raczej do zespo³u a nie jednostek, w przeciwnym razie mo¿e to wprawiæ kogoS w zak³opotanie. - Otrzymanie awansu zale¿y od sta¿u i doSwiadczenia a nie wydajnoSci i osi¹gniêæ. - Podejmowanie decyzji mo¿e byæ procesem powolnym, poniewa¿ potrzebna bêdzie konsultacja z osobami na wszystkich szczeblach. 3.2.2 Wskaxnik dystansu w³adzy (ang. Power Distance Index PDI) Definicja Dystans w³adzy obejmuje hierarchiê i pozycjê ludzi w spo³eczeñstwie. Dystans w³adzy odnosi siê do stopnia, w jakim nierównoSci s¹ akceptowane przez mieszkañców danego kraju. Czy wszyscy traktowani s¹, jako równi z natury, czy klasy lub ró¿nice w³adzy uwa¿ane s¹ za naturalne i wiadome? W odniesieniu do pracy mo¿na zapytaæ, jak wygl¹da w przedsiêbiorstwie normalny proces podejmowania decyzji. Czy wszyscy maj¹ równowa¿ny g³os, czy te¿ prze³o¿eni podejmuj¹ decyzje sami? JeSli kraj ma du¿y wspó³czynnik dystansu w³adzy, jest ona traktowana jako naturalny element spo³eczeñstwa a pozycja jednostki w mniejszym stopniu zale¿y od umiejêtnoSci czy osi¹gniêæ. Ludzie nie widz¹ problemu w du¿ych ró¿nicach w sferach takich jak podzia³ klasowy, dochody czy dystrybucja w³adzy, która mo¿e zreszt¹ znaczyæ wiêcej ni¿ prawo. Równie¿ religia mo¿e sankcjonowaæ lub promowaæ nierównoSæ. Ludzie w³adzy mog¹ otwarcie demonstrowaæ swój status. Przyk³ad Przyk³ad mo¿e stanowiæ wiele krajów arabskich, latynoamerykañskich i afrykañskich, jak równie¿ Rosja, S³owacja i Rumunia. Polska, Francja i Belgia maj¹ równie¿ stosunkowo wysoki wskaxnik. Znacz¹ce nierównoSci w tych sferach s¹ powszechnie nieakceptowane lub niepo¿¹dane w krajach o ma³ym dystansie w³adzy. W³adza nie jest tam uwa¿ana za coS danego, ale musi mieæ praktyczne uzasadnienie. Ponadto, mieszkañcy takich krajów sk³aniaj¹ siê ku mySleniu, ¿e ludzie powinni mieæ równe prawa a pozycja jednostki w spo³eczeñstwie musi byæ powi¹zana z jej umiejêtnoSciami oraz kompetencj¹. Przyk³ad Kraje o ma³ym dystansie w³adzy to np.: Stany Zjednoczone, Austria, Niemcy, Wielka Brytania oraz kraje Skandynawskie. 15 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Rys. 3: Rozk³ad wskaxnika dystansu w³adzy Uwagi dotycz¹ce zagadnienia pracy w kulturach o ró¿nych PDI: W krajach o wysokim PDI: - Prze³o¿eni powinni byæ traktowani z szacunkiem i nie nale¿y im siê zbyt czêsto sprzeciwiaæ. - Relacja z prze³o¿onymi powinna byæ niezbyt bliska; s¹ oni zwykle bardziej autorytarni w stosunku do swoich podw³adnych. Nie nale¿y przedyskutowywaæ ka¿dej decyzji, która ma byæ podjêta. - Instrukcje dla wspó³pracowników powinny byæ precyzyjne i jasne. - Dotrzymywanie terminów musi byæ podkreSlone i uwypuklone. - Od podw³adnych nie oczekuje siê podejmowania inicjatywy. - Nale¿y siê spodziewaæ wielu biurokratycznych utrudnieñ. W krajach o niskim PDI: - Prze³o¿eni nie s¹ traktowani z szacunkiem i powa¿aniem typowym dla krajów o wysokim PDI. - Protokó³ i etykieta s¹ mniej istotne a ludzie chc¹ poznawaæ siê bli¿ej na mniej formalnej stopie. - Relacja z podw³adnymi powinna byæ bardziej ogólna. - Inni powinni byæ zaanga¿owani w proces podejmowania decyzji. - Nale¿y unikaæ lub minimalizowaæ ocenianie ludzi na podstawie wygl¹du, zachowania, przywilejów czy symboli statusu. 16 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 3.2.3 Wskaxnik Unikania NiepewnoSci (ang. Uncertainty Avoidance Indeks UAI) Definicja Unikanie niepewnoSci oznacza stopieñ, w jakim cz³onkowie danej kultury preferuj¹ strukturalne sytuacje z jasnymi zasadami, prawami i regulacjami od niestrukturalnych. Unikanie niepewnoSci odnosi siê np. do stopnia, w jakim ludzie chêtni s¹ podejmowaæ ryzyko, czy jak du¿o szczegó³ów cz³onkowie dru¿yn przygotowawczych chcieliby przedyskutowaæ podczas planowania szkolenia. Odnosi siê równie¿ do tego, ile miejsca pozostawia siê przypadkowi, improwizacji i do jakiego stopnia pozwala siê na naturalny bieg spraw (które mog¹ potoczyæ siê lepiej lub gorzej ni¿ siê spodziewano). W krajach o wysokim wskaxniku unikania niepewnoSci, brak pewnoSci jest zjawiskiem negatywnym. Rzeczy inne uwa¿ane s¹ za problematyczne. Ludzie w takich spo³eczeñstwach czuj¹ siê zagro¿eni w sytuacjach dwuznacznych i staraj¹ siê ich unikaæ za pomoc¹ zasad, regulacji, czy innych Srodków bezpieczeñstwa. Ludzie sk³aniaj¹ siê ku strukturyzacji, precyzji i formalizacji. Te kraje s¹ czêsto homogeniczne i niezbyt otwarte na zmiany i innowacje. Przyk³ad Wskaxnik unikania niepewnoSci jest wy¿szy w krajach latynoskich, Rosji, Japonii, Grecji, Portugalii oraz w krajach niemieckojêzycznych. JeSli dany kraj uzyska³ niski wynik, niepewnoSæ uwa¿ana jest za coS normalnego i naturalnego. Prawdopodobnie spotka siê w nim ludzi otwartych, niezbyt sztywnych, chêtnie podejmuj¹cych ryzyko i otwartych na zmiany i innowacje. Stopieñ regulacji jest zazwyczaj znacznie ni¿szy i takie kraje s¹ czêsto stosunkowo m³ode i znacznie bardziej zró¿nicowane w zwi¹zku z falami imigracji. Przyk³ad Kraje o niskim wskaxniku unikania niepewnoSci to: Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Dania, Szwecja, oraz Chiny i Singapur. 17 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Rys. 4: Rozk³ad Wskaxnika Unikania NiepewnoSci Uwagi dotycz¹ce pracy w kulturach o ró¿nych UAI: W krajach o wysokim UAI: - Wprowadzanie nowych pomys³ów i innowacyjnych sposobów czy metod mo¿e zaj¹æ du¿o czasu. Innowator bêdzie prawdopodobnie musia³ dzia³aæ z du¿¹ ostro¿noSci¹ oraz cierpliwoSci¹ zanim nowe propozycje zostan¹ w koñcu przyjête. - Nale¿y siê spodziewaæ, ¿e bêdzie siê mia³o do czynienia z wysoce zbiurokratyzowanym systemem. - W miarê mo¿liwoSci nale¿y uwzglêdniaæ w projektach miejscowe odpowiedniki, ¿eby zapewniæ ludziom poczucie zrozumienia i zmniejszyæ poziom niepewnoSci. - Instrukcje, propozycje, prezentacje i odpowiedzi na pytania powinny byæ bardzo precyzyjne, a zadania jasno przypisane. - Twierdzenia powinny byæ poparte twardymi faktami i statystykami. W krajach o niskim UAI: - Nale¿y wykazywaæ siê elastycznoSci¹ i otwartoSci¹ na nowe pomys³y i innowacje. - Nale¿y siê przygotowaæ na koniecznoSæ mo¿liwie najszybszej realizacji zak³adanych planów. - Pracownicy powinni mieæ swobodê i przestrzeñ, ¿eby mogli samodzielnie wykonywaæ zadania, a wskazówki i Srodki maj¹ wspieraæ realizacjê zadañ. 18 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 3.2.4 Wskaxnik MêskoSci (ang. Masculinity Index MAS) Definicja MêskoSæ (vs kobiecoSæ na drugim biegunie tego wymiaru) nie powinna byæ mylona z biologicznymi kategoriami:  mêski ,  ¿eñski . Odnosi siê ona raczej do ról i kategorii spo³ecznych. Niektóre wartoSci, takie jak asertywnoSæ, sukces, przebojowoSæ, gromadzenie dóbr oraz zorientowanie na osi¹gniêcia uznawane s¹ za  mêskie . Inne, takie jak solidarnoSæ, empatia, budowanie relacji i jakoSæ ¿ycia uznawane s¹ za  ¿eñskie . To jak wa¿ne s¹ wartoSci  mêskie w porównaniu do  ¿eñskich determinuje wynik wskaxnika mêskoSci. W spo³eczeñstwach  mêskich priorytety ¿ycia czêsto stanowi¹ osi¹gniêcia, wyzwania, gromadzenie dóbr oraz ekspansja. ¯yje siê, ¿eby pracowaæ. Mê¿czyxni i kobiety maj¹ ró¿ne z góry narzucone role w spo³eczeñstwie a konflikty czêsto rozwi¹zuje siê agresywnymi Srodkami. Przyk³ad Europejskie kraje, takie jak S³owacja, Niemcy, Austria, Wêgry i Szwajcaria, podobnie jak Japonia, maj¹ wysoki wskaxnik mêskoSci. W krajach o niskim wskaxniku mêskoSci (krajach kobiecych) rodzina, relacje i jakoSæ ¿ycia s¹ wa¿niejsze. Kobiety i mê¿czyxni uznawani s¹ za równych a konflikty traktowane s¹ z delikatnoSci¹ i powinny byæ rozwi¹zywane za pomoc¹ negocjacji. Przyk³ad Kraje Nordyckie, Holandia oraz Hiszpania maj¹ niski wskaxnik mêskoSci Rys. 5: Rozk³ad wskaxnika mêskoSci 19 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Uwagi dotycz¹ce pracy w kulturze o innym MAS: W krajach o wysokim MAS: - Prawdopodobnie oczekuje siê od pracowników ponoszenia ofiar w postaci d³u¿szych godzin pracy, krótszych urlopów oraz liczniejszych podró¿y s³u¿bowych - O interesach mo¿na rozmawiaæ kiedykolwiek, nawet podczas spotkañ towarzyskich. - W sytuacjach biznesowych nie nale¿y zadawaæ osobistych pytañ. - Ludzie nie zawsze s¹ zainteresowani budowaniem bli¿szych relacji. - BezpoSredni, zwiêz³y i beznamiêtny styl komunikacji bêdzie najbardziej skuteczny w takim Srodowisku. - ¯eby uzyskaæ dostêp do innych, ludzie bêd¹ u¿ywali raczej swej to¿samoSci zawodowej ni¿ rodziny, czy kontaktów. - Promowanie siebie jest akceptowaln¹ czêSci¹ kultury biznesu w tym konkurencyjnym Srodowisku. W krajach o niskim MAS: - Ludzie ceni¹ sobie swój czas wolny, stawiaj¹ rodzinê na pierwszym miejscu i bior¹ d³u¿sze urlopy. - Branie nadgodzin nie stanowi normy. - Rozmowy w trakcie towarzyskich (lub zawodowych) okazji bêd¹ skupione wokó³ ¿ycia i zainteresowañ jednostki bardziej ni¿ na biznesie. - Pytania osobiste uwa¿ane s¹ za normalne a nie za wScibskie. - W kontaktach handlowych liczy siê zaufanie i jest wa¿niejsze ni¿ zak³adany zysk itp. - Nepotyzm postrzegany jest jako zjawisko pozytywne lub akceptowane a ludzie otwarcie faworyzuj¹ swych bliskich. 20 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 3.2.5 Wskaxnik orientacji d³ugoterminowej (ang. Long-term Orientation Index LTO) Ten wymiar nie zosta³ przez Hofstedego systematycznie rozwiniêty. Jest on zasadniczo wynikiem analizy nastêpnego  Chiñskiego badania, ale nie dotyczy³ wszystkich krajów pocz¹tkowo zbadanych przez Hofstedego. Ponadto, ten wymiar uwypukla aspekty istotne w kontekScie porównania miêdzy Wschodem a Zachodem, ale nie maj¹ce takiego zastosowania w kontekScie Europy. W zwi¹zku z tym ta kategoria nie zostanie zaprezentowana tak dok³adnie jak pozosta³e. Definicja Orientacja czasowa okreSla stopieñ, w jakim spo³eczeñstwo opiera swoje decyzje na tradycji i wydarzeniach z przesz³oSci oraz na natychmiastowych i krótkoterminowych korzySciach, a w jakim stopniu na tym co jest po¿¹dane z mySl¹ o przysz³oSci. Wysoka orientacja d³ugoterminowa oznacza, ¿e w danym kraju obowi¹zuj¹ d³ugoterminowe zobowi¹zania i szacunek dla tradycji. Zazwyczaj ludzie s¹ wytrwali, zapobiegliwi, maj¹ silne poczucie wstydu, porz¹dkuj¹ relacje na podstawie statusu i trwaj¹ przy tym porz¹dku. Przyk³ad Przyk³adami tej kategorii s¹ Japonia, Chiny i Indie. Niska orientacja d³ugoterminowa oznacza, ¿e w danym kraju nie popiera siê koncepcji d³ugoterminowej, tradycyjnej orientacji. W takiej kulturze, zmiany zachodz¹ szybciej, poniewa¿ d³ugoterminowe tradycje i zobowi¹zania nie staj¹ im na drodze. Przyk³ad Przyk³adami takich krajów s¹ Stany Zjednoczone, Zachodnia Afryka oraz Wielka Brytania 3.3 Ograniczenia modelu Hofstede Model Hofstedego chwalono za podstawy empiryczne. Niewiele badañ czy teorii kultury mo¿e pochwaliæ siê podobnym dorobkiem iloSciowym. Z drugiej strony model nie wyjaSnia, dlaczego powinno byæ tylko piêæ wymiarów, czy te¿ dlaczego te w³aSnie wymiary maj¹ byæ podstawowymi komponentami kultury. Ponadto, model ten nie zajmuje siê kwesti¹ zmian kulturowych, sugeruj¹c tym samym, ¿e kultura jest zjawiskiem bardziej statycznym ni¿ dynamicznym, nie wyjaSnia równie¿ czy i dlaczego kultura siê rozwija. Krytykowano równie¿ to, ¿e Hofstede skupia siê tylko na kulturze jako cesze narodowej nie bacz¹c na zwi¹zane z ni¹ subkultury, kultury mieszane oraz rozwój indywidualny, czy rozbie¿n¹ charakterystykê kulturow¹ pod-grup generacyjnych, etnicznych i regionalnych, oraz ró¿norodnoSæ kulturow¹, charakterystyczn¹ dla wielu wspó³czesnych spo³eczeñstw. Ponadto, opis wymiarów niesie ze sob¹ niebezpieczeñstwo ukrytego wartoSciowania kultur. Niemniej jednak, model ten mo¿e byæ wykorzystany jako po¿yteczne narzêdzie przy przygotowaniach do pobytu za granic¹. W zwi¹zku z tym, wyniki na skali wymiarów kultury Hofstedego zostan¹ zaprezentowane na nastêpnej stronie i stanowi¹ skuteczne narzêdzie zdobywania informacji na temat zjawisk, których powinien spodziewaæ siê pracownik w obcym kraju. Jednak, nale¿y byæ Swiadomym przedstawionego powy¿ej modelu. 21 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 3.4Przegl¹d narodowych wymiarów kultury Geerta Hofstede PDI ... Wskaxnik Dystansu W³adzy IDV ... Wskaxnik Indywidualizmu MAS... Wskaxnik MêskoSci UAI ... Wskaxnik Unikania NiepewnoSci LTO... Wskaxnik Orientacji D³ugoterminowej Kraj PDI IDV MAS UAI LTO Afryka Po³udniowa 49 65 63 49 Afryka Wschodnia 64 27 41 52 25 Afryka Zachodnia 77 20 46 54 16 Argentyna 49 46 56 86 Australia 36 90 61 51 31 Austria 11 55 79 70 Belgia 65 75 54 94 Brazylia 69 38 49 76 65 Chile 63 23 28 86 Chiny 80 20 66 30 Czechy 35 58 45 74 Dania 18 74 16 23 Ekwador 78 8 63 67 Filipiny 94 32 64 44 19 Finlandia 33 63 26 59 Francja 68 71 43 86 Grecja 60 35 57 112 Gwatemala 95 6 37 101 Hiszpania 57 51 42 86 Holandia 38 80 14 53 44 Hong Kong 68 25 57 29 96 Indie 77 48 56 40 61 Indonezja 78 14 46 48 Iran 58 41 43 59 Irlandia 28 70 68 35 Izrael 13 54 47 81 Jamajka 45 39 68 13 Japonia 54 46 95 92 80 Kanada 39 80 52 48 23 Kolumbia 67 13 64 80 Korea Po³udniowa 60 18 39 85 75 Kostaryka 35 15 21 86 Malezja 104 26 50 36 Meksyk 81 30 69 82 Niemcy 35 67 66 65 31 Norwegia 31 69 8 50 20 Nowa Zelandia 22 79 58 49 30 Pakistan 55 14 50 70 0 Panama 95 11 44 86 Peru 64 16 64 44 19 22 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Przegl¹d wymiarów kultury Geerta Hofstede, cd. Kraj PDI IDV MAS UAI LTO Polska 68 60 64 93 Portugalia 63 27 31 104 Salwador 66 19 40 94 Singapur 74 20 48 8 48 Stany Zjednoczone 40 91 62 46 29 Szwajcaria 34 68 70 58 Szwecja 31 71 5 29 33 Rwiat Arabski 80 38 52 68 Tajlandia 64 20 34 64 56 Tajwan 58 17 45 69 87 Turcja 66 37 45 85 Urugwaj 61 36 38 100 Wenezuela 81 12 73 76 Wêgry 46 80 88 82 Wielka Brytania 35 89 66 35 25 W³ochy 50 76 70 75 23 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 4 Cechy kultury Po zaprezentowaniu ogólnego podejScia Hofstedego, w czwartym rozdziale omówione zostan¹ konkretne cechy kultury, które mog¹ mieæ wp³yw na zachowanie w Srodowisku pracy i powinny w zwi¹zku z tym byæ brane pod uwagê podczas zapoznawania siê z nowym krajem. Wa¿ne Rzecz¹ szczególnie wa¿n¹ jest pamiêtanie o tym, ¿e ka¿dy z wymiarów kultury omawiany na kolejnych stronach reprezentuje kontinuum, z tendencj¹ do przemieszczania siê w jedn¹ lub w drug¹ stronê, a nie zwyczajn¹ dychotomiê. Ró¿norodne cechy sk³adaj¹ce siê na ka¿dy z tych wymiarów mog¹ nie byæ zupe³nie spójne, ale jako ca³oSæ sk³aniaæ siê bêd¹ w stronê jednego lub drugiego koñca kontinuum. 4.1 Percepcja czasu i priorytety Pojêcie kultur polichronicznych i monochronicznych zosta³o wprowadzone przez E.T. Halla. Na pierwszy rzut oka, czas wydaje siê byæ ca³kiem jasnym pojêciem. Niemniej jednak, ka¿da kultura ma sw¹ w³asn¹ koncepcjê czasu i sposoby radzenia sobie z nim. Niektóre kultury czcz¹ czas i zarz¹dzaj¹ nim jakby by³ namacalnym i rzadkim dobrem. W innych krajach, czas jest bardziej elastyczny, a przychodzenie na spotkanie po umówionym czasie lub niespiesznie siê z dzia³aniem jest normalne i powszechnie akceptowalne. Oparte na kulturze ró¿nice w koncepcjach czasu dadz¹ siê kategoryzowaæ na podstawie tego czy s¹ monochroniczne (sekwencjonalne) czy polichroniczne (synchroniczne) w odniesieniu do tego jak czas ustrukturyzowany jest w danej kulturze. Ogólnie, mo¿na zaobserwowaæ osobiste rozumienie czasu jako kontinuum, z monochronicznym pojmowaniem na jednym biegunie, a polichromiczn¹ koncepcj¹ czasu na drugim. Te dwa bieguny wyjaSnione s¹ poni¿ej: 4.1.1 Monochroniczna koncepcja czasu Definicja Monochroniczne odmierzanie czasu wi¹¿e siê z robieniem jednej rzeczy w danym czasie, rzeczy nastêpuj¹ kolejno po sobie, a ró¿ne zadania maja przypisany sobie czas. Czas jest sta³¹, a ludzie zmienn¹. Potrzeby ludzi s¹ dostosowywane do wymagañ czasu- harmonogramy, terminy, itd. Czas jest policzalny i dostêpna jest jedynie jego ograniczona iloSæ. Ludzie robi¹ jedn¹ rzecz w danej chwili i koñcz¹ j¹ zanim rozpoczn¹ kolejn¹, niezale¿nie od okolicznoSci. Czas dla kultur monochronicznych jest konkretny i namacalny. Mo¿na go wrêcz dotkn¹æ, rozmawiaæ o nim jak o zasobach, które mo¿na wykorzystywaæ, marnowaæ i oszczêdzaæ. Czas jest postrzegany jako linearny, rozci¹gaj¹cy siê po linii prostej od przesz³oSci, poprzez teraxniejszoSæ, a¿ do przysz³oSci. Czas s³u¿y jako narzêdzie do strukturyzowania dnia i do decydowania o stopniu wa¿noSci, np. mo¿na nie  mieæ czasu na spotkanie z kimS. 24 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Ludzie z monochronicznym pojêciem czasu maj¹ tendencjê do: - robienia jednej rzeczy w danej chwili - koncentrowania siê na pracy - powa¿nego traktowania zobowi¹zañ czasowych, takich jak terminy, harmonogramy - komunikuj¹ siê w niskim kontekScie i potrzebuj¹ informacji - s¹ oddani pracy - plany traktuj¹ z religijnym namaszczeniem - dbaj¹ o nie przeszkadzanie innym, prywatnoSæ, i troskê - okazuj¹ du¿y szacunek w³asnoSci prywatnej; rzadko po¿yczaj¹ - podkreSlaj¹ poSpiech - s¹ przyzwyczajeni do przelotnych znajomoSci, krótkoterminowych zwi¹zków Przyk³ad Typowymi krajami, w których dominuje monochroniczna koncepcja czasu s¹: Niemcy, Stany Zjednoczone, Szwajcaria, Szwecja, Norwegia i Dania. 4.1.2 Polichroniczna koncepcja czasu Definicja Polichroniczne odmierzanie czasu reprezentuje przeciwny biegun: wiele zadañ wykonywanych jest jednoczeSnie, a stopieñ zaanga¿owania w relacje z ludxmi jest wysoki, co oznacza, ¿e s¹ one wa¿niejsze ni¿ harmonogram. Czas postrzegany jest jako narzêdzie s³u¿¹ce ludziom, jest on dostosowywany do ich potrzeb. Zawsze ma siê du¿o czasu, a ludzie nigdy nie s¹ bardzo zajêci. Bardzo czêsto ze wzglêdu na okolicznoSci wymagane jest robienie kilku rzeczy jednoczeSnie. Nie jest konieczne zakoñczenie jednego zadania przed przyst¹pieniem do kolejnego, ani te¿ zakoñczenie prowadzenia interesów z jedn¹ osob¹ przed przyst¹pieniem do wspó³pracy z inn¹. Polichroniczny czas nie jest postrzegany jako towar i mo¿e byæ raczej porównany do punktu ni¿ linii. Ludzie o polichronicznej koncepcji czasu maj¹ tendencje do: - robienia wielu rzeczy naraz - mo¿na im przeszkadzaæ i maj¹ podzieln¹ uwagê - dotrzymywania zobowi¹zañ czasowych tylko jeSli jest to mo¿liwe - maj¹ wysoki kontekst i du¿o informacji 25 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos - s¹ oddani ludziom i zwi¹zkom miêdzyludzkim - plany zmieniaj¹ ³atwo i czêsto - bardziej troszcz¹ siê o tych, z którymi s¹ blisko zwi¹zani (rodzina, przyjaciele, bliscy wspó³pracownicy) ni¿ o prywatnoSæ - ³atwo i czêsto po¿yczaj¹ - opieraj¹ poSpiech na relacji drugim cz³owiekiem. - maj¹ tendencjê do budowania zwi¹zków na ca³e ¿ycie Przyk³ad Polichroniczna koncepcja czasu dominuje w takich krajach jak: kraje azjatyckie, arabskie, po³udniowoamerykañskie i po³udniowoeuropejskie, w tym we Francji Uwagi dotycz¹ce zagadnienia pracy w kulturze o odmiennej koncepcji czasu:  Nie dowiemy siê nigdy ile milionów dolarów zosta³o straconych w miêdzynarodowych interesach, poniewa¿ monochroniczni i polichroniczni ludzie nie rozumiej¹ siê nawzajem lub nie zdaj¹ sobie nawet sprawy z tego, ¿e takie dwa ró¿ne systemy czasowe istniej¹. (E.T. Hall i M. Hall, 1990). Wa¿ne Je¿eli cz³onkowie ró¿nych kultur odmiennie postrzegaj¹ czas mo¿e to prowadziæ do ró¿nic w ocenie i odczuwaniu, a tym samym do nieporozumieñ. W krajach o monochronicznej koncepcji czasu: - zarz¹dzanie spotkaniami, terminarzem, harmonogramem, podejmowaniem decyzji, okresami realizacji zamówieñ, itd. traktowane jest z du¿¹ dok³adnoSci¹. Np. nale¿y trzymaæ siê harmonogramu, spotkania nale¿y ustalaæ wczeSniej, a punktualnoSæ jest bardzo wa¿na. - Relacje s¹ czêsto ocenianie na podstawie bardziej praktycznych, przysz³oSciowych kryteriów- relacje, które prawdopodobnie nie oka¿¹ siê przydatne w przysz³ych celach biznesowych mog¹ nawet zostaæ ca³kiem odrzucone. - Awanse oparte s¹ na osi¹gniêciach w niedawnej przesz³oSci i prawdopodobnych sukcesach w przysz³oSci. - Z ró¿nymi percepcjami czasu mo¿na spotkaæ siê nawet w ró¿nych dzia³ach tej samej firmy. SpecjaliSci w dziedzinie ksiêgowoSci oraz informatyki s¹ czêsto bardziej monochroniczni i zorientowani na teraxniejszoSæ. Ci ludzie czêsto maj¹ problemy z wyzwaniami wymagaj¹cymi dzia³ania w zespo³ach wielofunkcyjnych. 26 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos W krajach o polichronicznej koncepcji czasu: - Zarz¹dzanie spotkaniami, terminarzem, harmonogramem, podejmowaniem decyzji, okresem realizacji zamówieñ, itd. jest generalnie mniej precyzyjne, jeSli chodzi o zaplanowanie, dotrzymywanie terminów, punktualnoSci, czy tego z jakim wyprzedzeniem nale¿y aran¿owaæ spotkania. - Ludzie s¹ bardziej zorientowani na grupy. Relacje postrzegaj¹ jako d³ugie i g³êbokie, obejmuj¹ce przesz³oSæ, teraxniejszoSæ i przysz³oSæ i staraj¹ siê równie¿ budowaæ relacje biznesowe o podobnej orientacji. - Pracownicy ceni¹ sobie d³ugoterminowe zobowi¹zania. Awanse mog¹ byæ oparte na subiektywnych kryteriach zwi¹zanych z uk³adem reakcji. - Czêsto mo¿na spotkaæ siê z ró¿nymi percepcjami czasu, nawet w poszczególnych dzia³ach tej samej firmy. Ludzie od marketingu i reklamy czêsto mySl¹ polichronicznie w zwi¹zku ze sprawowan¹ przez siebie zorientowana polichronicznie funkcj¹. Dziêki zdolnoSci symultanicznego i jednoczesnego dzia³ania ³atwiej w³¹czaj¹ siê w wielofunkcyjne zespo³y. Przyk³ad Stwierdzenie:  12.00 mo¿e oznaczaæ dok³adnie 12, ale równie¿ 12.30 lub nawet póxniejsz¹ godzinê. To samo dotyczy terminów. 4.2 ród³o statusu ród³o statusu odnosi siê do sposobu, w jaki ludzie osi¹gaj¹ swoje role lub status w danym kraju czy organizacji, jak równie¿ do zobowi¹zañ i obowi¹zków zwi¹zanych z danym statusem. To pojêcie zwi¹zane jest ze wskaxnikiem dystansu w³adzy Hofstedego w odniesieniu do wskaxnika indywidualizmu innych ludzi. Istniej¹ jednak¿e cechy nieujête w tych dwóch wymiarach i w zwi¹zku z tym xród³o statusu zostanie przedstawione tu w oddzielnym rozdziale. Status istnieje we wszystkich spo³eczeñstwach, ale sposób, w jaki siê go postrzega, nabywa i w jaki siê na niego reaguje jest zasadniczo ró¿ny w odmiennych kulturach. Dwa jego bieguny okreSla siê mianem nabytego i przypisanego. Inni autorzy okreSlaj¹ to jako kultury  robienia i kultury  bycia (Kluckhodn i Strodtbeck, 1961). 4.2.1 Status nabyty Definicja W kulturach o statusie nabytym- kulturach  robienia - na status trzeba zapracowaæ i nie zale¿y on tak bardzo od sta¿u czy wieku. Wewnêtrzne cechy przyczyniaj¹ce siê do osi¹gniêæ s¹ wy¿ej cenione ni¿ zewnêtrzne, a ludzi ceni siê i szanuje ze wzglêdu na ich osobiste, a szczególnie zawodowe osi¹gniêcia i wyniki. Poprawa pozycji w³adzy i wp³ywów osi¹gana jest za pomoc¹ ciê¿kiej pracy i s³u¿y równie¿ firmie czy spo³ecznoSci. Ludzi zatrudnia siê na podstawie listy sukcesów, a nie na podstawie pochodzenia rodzinnego, osobistych czy rodzinnych koneksji, czy szko³y, do której siê uczêszcza³o. 27 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Dodatkowo, status nie jest automatyczny i mo¿na go utraciæ w momencie, kiedy przestanie siê osi¹gaæ sukcesy; mo¿e on wówczas przejSæ na innych ludzi. Ludzie tworz¹ w³asny status i w zale¿noSci od okolicznoSci mo¿e siê on równie¿ szybko zmieniæ. Równie¿ typowe w takich krajach jest to, ¿e ludzie o wy¿szym statusie nie zachowuj¹ siê jakby byli lepsi od ludzi o ni¿szym statusie. Tytu³y stosunkowo niewiele znacz¹, a podkreSlanie, mówienie czy inny sposób zwracania uwagi na status nie jest powszechne. Takie kraje to: Stany Zjednoczone, Kanada, kraje Skandynawskie, Wielka Brytania oraz Irlandia. 4.2.2 Status przypisany Definicja W kulturach o statusie przypisanym, kulturach  bycia , uzasadnieniem statusu s¹ cechy zewnêtrzne, takie jak klasa spo³eczna, poziom wykszta³cenia, zawód, wiek, bogactwo, czy p³eæ. JeSli ktoS posiada odpowiednie cechy zewnêtrzne status jest mu automatycznie przypisany i w zwi¹zku z tym trudny do stracenia. Ludzie s¹ bardzo Swiadomi swojego statusu i nie powinni postêpowaæ w sposób, który jest albo powy¿ej albo poni¿ej oczekiwanego od ludzi o danym statusie. Tytu³y s¹ wa¿ne i nale¿y ich zawsze u¿ywaæ. Mo¿liwoSci osi¹gniêcia statusu za pomoc¹ dzia³añ i osi¹gniêæ s¹ stosunkowo niewielkie. Przyk³ad Kraje, w których status jest przypisywany to: Indie, Francja, Korea i Japonia. Uwagi dotycz¹ce pracy w kulturze o odmiennej koncepcji statusu: W krajach o statusie nabywanym: - Hierarchia istnieje, ale jest mniej formalna i oczywista. - Postrzegalne sformalizowanie w Srodowisku pracy jest ni¿sze, np. ludzie czêsto zwracaj¹ siê do siebie po imieniu, jako ¿e nikt nie widzi potrzeby okazywania szacunku kolegom o wy¿szej randze. - Kierownicy mog¹ przyjmowaæ rolê mentorów. S¹ punktem odniesienia i przewodnikiem dla swoich podw³adnych w trakcie rozwijania ich umiejêtnoSci i podw³adni wykonuj¹ swoje obowi¹zku z minimalnym kierowaniem. - Podw³adni mog¹ i czêsto podwa¿aj¹ kierownicze decyzje. - Przep³yw informacji miêdzy poszczególnymi szczeblami jest zwykle sprawny, tzn. mo¿na zwróciæ siê bezpoSrednio do wy¿szego rang¹ kolegi z innego dzia³u z proSb¹ o konsultacjê, radê czy opiniê zwrotn¹. 28 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos W krajach o statusie przypisanym: - Hierarchia, która definiuje role, postêpowanie i procesy jest bardziej sztywna, np. Pracownicy skupiaj¹ siê raczej na w³asnych obowi¹zkach i zazwyczaj nie sugeruj¹ nic tym, którzy znajduj¹ siê ponad nimi w hierarchii. - Sformalizowanie Srodowiska pracy jest czêsto bardzo wysokie, np. ludzie zazwyczaj zwracaj¹ siê do siebie u¿ywaj¹c tytu³ów i nazwisk. ProfesjonaliSci, tacy jak lekarze, architekci i prawnicy oczekuj¹, ¿e ludzie bêd¹ zwracaæ siê do nich za pomoc¹ zawodowych tytu³ów. - Od kierowników oczekuje siê wydawania poleceñ i znajomoSci odpowiedzi na wszystkie pytania. Oczekuje siê od nich doSwiadczenia, wiedzy i zdolnoSci efektywnego radzenia sobie z problemami. Kierownik przyjmuje rolê bardziej ojcowsk¹. - Podw³adni zwykle nie kwestionuj¹ s¹dów i decyzji prze³o¿onych. - Przep³yw informacji jest zwykle powolnym, jako, ¿e podw³adni powinni rozmawiaæ tylko ze swoim bezpoSrednim prze³o¿onym, a nie np. z ludxmi o wy¿szym statusie z innych dzia³ów. 4.3 Komunikacja poSrednia przeciw bezpoSredniej Komunikacja, czyli wysy³anie i odbieranie przekazu, jest fundamentaln¹ czêSci¹ kultury. Zarówno w trakcie procesu wysy³ania jak i odbierania przekazu komunikacja przechodzi przez kulturowy  filtr . W trakcie komunikowania nie mo¿na nie umieSciæ jakiejS treSci kulturowej, b¹dx w s³owach, b¹dx w sposobie, w jaki siê je wypowiada i w sygna³ach niewerbalnych, które im towarzysz¹. Otrzymywane widomoSci przechodz¹ przez filtr uwarunkowañ w³asnej kultury, co oznacza, ze ta sama wiadomoSæ mo¿e zostaæ zinterpretowana na ró¿ne sposoby przez ludzi pochodz¹cych z ró¿nych kultur i w sposób inny ni¿ mia³a na mySli osoba komunikuj¹ca dan¹ wiadomoSæ. Definicja Informacje, które otaczaj¹ wydarzenie to kontekst, który odnosi siê do wrodzonych i w znacznym stopniu nieSwiadomych interpretacji, jakie dana osoba mo¿e wprowadziæ do konkretnej oprawy komunikatu. Kontekst mo¿na okreSliæ jako niski lub wysoki w nawi¹zaniu do stylu komunikacji, który mo¿e siê znacz¹co ró¿niæ w odmiennych kulturach. 29 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 4.3.1 Komunikacja bezpoSrednia / kultury o niskim kontekScie Definicja Kultury o niskim kontekScie s¹ zazwyczaj logiczne, linearne, zorientowane na dzia³anie, czêsto heterogeniczne i indywidualistyczne. Logika, fakty i bezpoSrednioSæ s¹ wysoko cenione. Decyzje podejmuje siê w oparciu o fakty a nie przeczucia. Dyskusje koñcz¹ siê podjêciem dzia³ania. Ludzie mog¹ wiedzieæ o sobie nawzajem stosunkowo ma³o i tylko niewiele rzeczy mo¿na na temat drugiej osoby zak³adaæ. ¯eby zostaæ prawid³owo zrozumianym ludzie nie mog¹ polegaæ na kontekScie, czyli tym, co zazwyczaj mówi siê lub robi w danej sytuacji, ani na komunikacie niewerbalnym. Przeciwnie, ludzie musz¹ zdaæ siê na komunikat werbalny i na to, ¿e ich s³owa zostan¹ zinterpretowane dos³ownie. Przekazywanie lub przyjmowanie informacji jest g³ównym celem komunikacji i w zwi¹zku z tym obowi¹zuje bezpoSredni styl komunikacji. Oczekuje siê mówienia wprost, zwiêz³oSci oraz skutecznoSci w komunikacji. Przyk³ad Typowymi krajami o niskim kontekScie s¹ Stany Zjednoczone, Niemcy, Szwajcaria i kraje Skandynawskie 4.3.2 Komunikacja poSrednia / kultury o wysokim kontekScie Definicja Kultury o wysokim kontekScie s¹ zazwyczaj racjonalne, kolektywistyczne, intuicyjne, kontemplacyjne i czêsto równie¿ homogeniczne. Te kultury wy¿ej stawiaj¹ grupow¹ harmoniê i konsensus ni¿ indywidualne osi¹gniêcia, a ludzie w tych kulturach mniej kieruj¹ siê rozumem, ni¿ intuicj¹ i uczuciami. Oznacza to, ¿e ludzie w tych kulturach akcentuj¹ relacje miêdzyludzkie. Zdobycie zaufania jest wa¿nym pierwszym krokiem przy rozpoczynaniu wspó³pracy. Ludzie z kultur o wysokim kontekScie wykazuj¹ siê rozbudowan¹ sieci¹ informacyjn¹ i zaanga¿owaniem w bliskie relacje miêdzyludzkie. W zwi¹zku z tym, ¿e kultury te sk³aniaj¹ siê w stronê kolektywizmu, ludzie blisko ze sob¹ wspó³pracuj¹ i wiedz¹ wszystko to, co wiedz¹ inni. G³ównym celem komunikacji jest utrzymanie harmonii i wystrzeganie siê sytuacji, która dla któregokolwiek z cz³onków grupy mog³aby okazaæ siê niezrêczna S³owa s¹ mniej istotne ni¿ kontekst, czyli ton g³osu mówcy, wyraz twarzy, gesty, pozy, czy nawet historia rodzinna czy status. Ludzie maj¹ wyrobione i dopracowane wizje tego jak wiêkszoSæ interakcji mo¿e przebiec, jak oni lub ta druga osoba mog¹ siê w danej sytuacji zachowaæ. Przekazywana w danym momencie wiadomoSæ sk³ada siê z niewielkiej iloSci informacji, poniewa¿ wiêkszoSæ z nich jest ju¿ znana osobom komunikuj¹cym siê. W zwi¹zku z powy¿szym zosta³ rozwiniêty bardziej poSredni styl komunikacji. Nie ma potrzeby mówiæ wprost czy polegaæ na s³owach w celu przekazania znaczenia, a ju¿ szczególnie na dos³ownym znaczeniu s³ów; polegaæ nale¿y raczej na komunikacie niewerbalnym. 30 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Przyk³ad Za kultury o wysokim kontekScie uwa¿a siê kulturê japoñsk¹, arabsk¹, afrykañsk¹ i Sródziemnomorsk¹. Uwagi dotycz¹ce pracy w kulturze o innym kontekScie i stylu komunikacji. Wa¿ne Czasami to, w jaki sposób coS siê mówi, a nie to, co siê mówi komunikuje wa¿ny przekaz. JeSli jesteS osob¹ bezpoSredni¹, która pracuje w kraju, gdzie u¿ywa siê komunikacji poSredniej, mo¿e Ci siê wydawaæ, ¿e mówicie dwoma ró¿nymi jêzykami, nawet jeSli w rzeczywistoSci mówicie tym samym. Ró¿ne style komunikacji oznaczaj¹ podwy¿szone ryzyko nieporozumieñ i b³êdnych interpretacji. Podczas komunikacji miêdzy kulturami szczególnie wa¿ne jest wiêc bycie wyczulonym zarówno na dos³owne, jak i na subtelne i ukryte elementy przekazu. Wymaga to wysokiego stopnia czujnoSci. W krajach o niskim kontekScie/ komunikacji bezpoSredniej: - ¯eby zostaæ dobrze zrozumianym, konieczne jest u¿ywanie precyzyjnych s³ów i oczekiwanie, ze zostan¹ one zrozumiane dos³ownie. - Po negocjacjach czêsto nastêpuj¹ kontrakty. - Aby podj¹æ decyzjê ludzie potrzebuj¹ du¿o dodatkowych informacji. Chc¹ wiedzieæ wszystko. Osoba o stylu nisko-kontekstowym mo¿e byæ postrzegana przez osobê o wysokim kontekScie jako mówi¹ca zbyt wiele, zbyt precyzyjna czy dostarczaj¹ca niepotrzebnych informacji. W krajach o wysokim kontekScie/ komunikacji poSredniej: - Nieporozumienia mog¹ wynikaæ z nie brania pod uwagê odmiennego stylu komunikacji jeSli chodzi o wysoki i niski kontekst. - Ludzie mniej sk³onni s¹ podejmowaæ decyzje na podstawie dodatkowych informacji dostarczonych w danym momencie, poniewa¿ ca³y czas byli na bie¿¹co z tym, co siê dzia³o. - Aby nauczyæ siê u¿ywania komunikacji poSredniej, mo¿na u¿yæ nastêpuj¹cych technik: 1. U¿ywanie odpowiedniego  tak do mówienia  nie 2. Opowiadanie historii w charakterze delikatnego nie. 3. Zmiana tematu w celu unikniêcia mówienia nie. 4. Zadawanie pytania w celu udzielenia negatywnej odpowiedzi. 5. Powracanie do wczeSniejszego momentu dyskusji w celu nie wyra¿enia zgody. 31 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 5 Praca za granic¹ W ostatnim rozdziale omówione zostan¹ potencjalne emocjonalne i praktyczne problemy, które pracownik odwiedzaj¹cy obcy kraj mo¿e napotkaæ oraz przedstawione zostan¹ czytelnikom pewne sugestie dotycz¹ce radzenia sobie z takimi wyzwaniami. 5.1 DoSwiadczenie szoku kulturowego 5.1.1 Szok kulturowy Kultura pomaga zdefiniowaæ kim ludzie s¹, w co wierz¹, jak siê prowadz¹. Praca za granic¹ oznacza wyjazd do miejsca, w którym te wyuczone zasady mog¹ nie mieæ ju¿ zastosowania. Mo¿e pojawiæ siê koniecznoSæ ponownego nauczenia siê  w³aSciwego sposobu spo¿ywania pokarmu, mówienia, zachowywania siê. Geert Hofstede analizuje ten temat twierdz¹c, ¿e szok kulturowy  przenosi nas z powrotem do stanu mentalnego niemowlêcia. Definicja Praca za granic¹ oznacza koniecznoSæ przystosowania siê do nowej kultury. I nawet, jeSli dana kultura wydaje siê byæ podobna do rodzimej, prawdopodobnie bêd¹ istnia³y znacz¹ce ró¿nice. DoSwiadczanie tych ró¿nic mo¿e doprowadziæ do depresji, uczucia samotnoSci, niepokoju, lêków, wycofania, bezsilnoSci lub nawet nienawiSci odczuwanej w stosunku do tej nowej kultury. To zjawisko nosi nazwê  szoku kulturowego . Szok kulturowy pojawia siê, kiedy wa¿ne wskazówki oraz za³o¿enia, jakie mamy na temat sposobu funkcjonowania Swiata nagle przestaj¹ obowi¹zywaæ. 5.1.2 Metody radzenia sobie z szokiem kulturowym JeSli zostaniesz wys³any/ wys³ana do pracy w obcym kraju i doSwiadczysz szoku kulturowego, mo¿esz u¿yæ ró¿nych metod i strategii aktywnego radzenia sobie z emocjonalnym wysi³kiem bêd¹cym czêSci¹ szoku kulturowego. 1. Nale¿y uSwiadomiæ sobie, ze szok kulturowy jest naturaln¹ czêSci¹ przystosowywania siê do nowej kultury. Nie jesteS ani pierwsz¹ ani nie drug¹, lecz jedn¹ z wielu osób, które musz¹ sobie z tym radziæ. 2. Potrzebna jest cierpliwoSæ wobec siebie i Srodowiska, przystosowanie kulturowe wymaga czasu. 3. Naucz siê jêzyka. Nie wstydx siê nosiæ ze sob¹ s³ownika. JeSli inni wiedz¹, ¿e siê starasz, chêtniej Ci pomog¹. 4. Zapisz siê na si³owniê, do jakiejS instytucji czy organizacji lub na kurs jêzykowy. Wszystkie te sytuacje stworz¹ wiêcej mo¿liwoSci interakcji z innymi ludxmi. 32 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 5. MySl realistycznie. Nie wszystkie z³e nastroje bior¹ siê z kultury. Nawet w swoim ojczystym kraju zdarza³y Ci siê z³e dni. 6. Skontaktuj siê z osobami, które mog¹ Ci pomóc. 7. Dowiedz siê mo¿liwie najwiêcej na temat danej kultury przed wyjazdem. 8. Rwiêtuj ka¿dy krok naprzód w procesie przystosowywania siê. Nawet niewielkie zwyciêstwa mog¹ sprawiæ, ¿e poczujesz siê dobrze i wspomog¹ proces przystosowywania siê. 5.2 Proces kulturowego przystosowywania siê Proces przystosowywania siê, z którym nale¿y siê zmierzyæ adaptuj¹c siê do nowej kultury, którego ka¿dy musi w wiêkszym lub mniejszym stopniu, doSwiadczyæ, mo¿na opisaæ za pomoc¹ faz. Geert Hofstede nastêpuj¹co opisuje te fazy: Faza 1: Podczas pierwszej fazy ludzie s¹ podekscytowani ¿yciem w innej kulturze i chêtnie przyjmuj¹ ró¿nice, których doSwiadczaj¹. Przypomina to doSwiadczenia towarzysz¹ce wakacyjnej wizycie w obcym kraju. Faza 2: W koñcu, nowoSci i podekscytowanie ustêpuj¹ miejsca codziennym frustracjom i wyzwaniom pojawiaj¹cym siê podczas próby  normalnego funkcjonowania w nowym spo³eczeñstwie. W tym momencie rozpoczyna siê szok kulturowy. Ludzie mog¹ mieæ wra¿enie, ¿e nikt ich nie rozumie, a znalezienie  zwyk³ych rzeczy, których szukaj¹ mo¿e okazaæ siê trudne. Ponadto, przybysza nie traktuje siê ju¿ jako goScia honorowego i zaczyna siê od niego oczekiwaæ samodzielnego wykonywania zadañ. Frustracje, które pojawiaj¹ siê wraz z tymi zmianami mog¹ szybko doprowadziæ do uczucia przera¿enia i wycofania. Faza 3: Teraz rozpoczyna siê faza przystosowywania siê. Ludzie wci¹¿ borykaj¹ siê z frustracjami, ale ucz¹ siê funkcjonowaæ bardziej sprawnie w kontekScie nowej kultury. Ta faza mo¿e wymagaæ stosunkowo du¿o wysi³ku. Faza 4: W tej fazie przybysz osi¹ga stabilny stan umys³u, co oznacza, ¿e na sta³e przystosowa³ siê do nowej kultury. Nie oznacza to, ¿e j¹ woli, ale raczej, ¿e zrozumia³ dlaczego ludzie w innej kulturze robi¹ to co robi¹. W tym momencie mo¿liwe jest ju¿ ca³kiem udane funkcjonowanie w danym kontekScie. 33 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos 5.3 Unikanie stosowania kryterium odwo³ywania siê do siebie Sk³onnoSæ do odwo³ywania siê do w³asnych wartoSci i wierzeñ podczas oceniania sytuacji jest norm¹ a nie wyj¹tkiem. Jest to tak powszechne, ¿e antropolog kultury J.A. Lee stworzy³ kryterium odwo³ywania siê do siebie (SRC, 1966), ¿eby opisaæ t¹ sk³onnoSæ. Ta tendencja mo¿e byæ wystarczaj¹co silna by zaburzyæ ca³y proces adaptacji kulturowej. Lee opisuje cztery stopnie procesu, które pomog¹ dostrzec ró¿nice kulturowe stwarzaj¹ce problemy, przeanalizowaæ je i podj¹æ dzia³ania pozwalaj¹ce poradziæ sobie z nimi. Te stopnie s¹ nastêpuj¹ce: 1. Zdefiniuj sytuacjê w ramach w³asnych cech kulturowych, zwyczajów, czy wartoSci. 2. Zdefiniuj sytuacjê w ramach cech kulturowych, zwyczajów, czy wartoSci kultury gospodarza. 3. Wyodrêbnij wp³ywy kryterium odwo³ywania siê do siebie na sytuacjê i zbadaj je dok³adnie, ¿eby zrozumieæ co wp³ywa na Twoj¹ wizjê sytuacji. 4. Zdefiniuj sytuacj¹ na nowo, ale tym razem bez wp³ywu kryterium odwo³ywania siê do siebie i dzia³aj w sposób, który przyniesie korzySci wszystkim. 5.4Obserwacja Najwa¿niejszym elementem zetkniêcia siê z now¹ kultur¹ jest obserwacja. Uwa¿ne obserwowanie pomo¿e Ci uzyskaæ informacje i perspektywê niezbêdn¹ do zrozumienia odmiennej kultury i do dostosowania w³asnego zachowania do sytuacji. Nastêpuj¹ce pytania pomog¹ znalexæ odpowiedzi, które pozwol¹ na skuteczniejsze dostosowanie swojego zachowania do odmiennej kultury: Zachowania dotycz¹ce dystansu w³adzy - Jak podw³adni traktuj¹ swoich prze³o¿onych? - Jak prze³o¿eni traktuj¹ swoich podw³adnych? - Czy widzisz przyk³ady na to, ¿e prze³o¿eni scedowuj¹ swoj¹ odpowiedzialnoSæ czy j¹ zachowuj¹? - Czy widzisz przyk³ady podw³adnych przejmuj¹cych inicjatywê, czy czekaj¹ oni raczej na instrukcje? - Z kim ludzie jedz¹ lunch? Czy tylko z równymi sobie, czy te¿ wystêpuje mieszanie siê rang? 34 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Traktowanie czasu - Czy ludzie przychodz¹ do pracy o wyznaczonej godzinie? Kto przychodzi, a kto nie? - Co siê dzieje, kiedy ktoS dzwoni do osoby, która w³aSnie z kimS rozmawia? - Co robi trzecia osoba podchodz¹c do dwóch, które ju¿ rozmawiaj¹? - Czy spotkania rozpoczynaj¹ siê o czasie? - Jak d³ugo musz¹ czekaæ ludzie, którzy s¹ z kimS umówieni? Style komunikacji - Jak ludzie radz¹ sobie z konfliktami? - W jaki sposób wyra¿a siê odmienne zdanie? - W jaki sposób komunikuje siê z³e wieSci lub negatywne uwagi? - Jak wa¿ne wydaje siê zachowanie twarzy? - Czy ludzie rozmawiaj¹ raczej wprost? - Wydaje siê to byæ dobrym czy z³ym miejsca pracy? Komunikacja niewerbalna - Jak siê ludzie ubieraj¹? - Jak witaj¹ siê rano? - Jaki jest protokó³ dotycz¹cy wchodzenia do czyjegoS biura i wychodzenia z niego? - Czy ludzie maj¹ kontakt wzrokowy podczas rozmowy? - Jak daleko ludzie od siebie stoj¹? Normy obowi¹zuj¹ce w miejscu pracy - Podczas interakcji, czy ludzie przechodz¹ od razu do omawiania zadania, czy rozmawiaj¹ bardziej ogólnie? - Czy ludzie blisko ze sob¹ wspó³pracuj¹ czy raczej dzia³aj¹ na w³asn¹ rêkê? - Czy kobiety traktowane s¹ inaczej ni¿ mê¿czyxni? JeSli tak, to w jaki sposób? - Jakie zachowania w pracy wydaj¹ siê byæ nagradzane? - Jaka jest dominuj¹ca opinia na temat zasad i procedur i koniecznoSci stosowania siê do nich? 35 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Literatura i dodatkowe lektury Ksi¹¿ki i artyku³y Bennett, M. (Ed.) (1998): Basic Concepts of Intercultural Communication. Yarmouth, Maine. Intercultural Press Ghauri, P. N. ; Usunier, J. C. (Eds.): International Business Negotiations. Oxford. Redwood Books Hall, E. T. ; Hall, M. R. (1987). Hidden Differences: Doing Business with the Japanese. New York. Doubleday Hall, E. T ; Hall, M. R., Mildred R. (1990): Understanding Cultural Differences. Germans, French and Americans. Yarmouth, Maine. Intercultural Press Hofstede, G. (1997): Cultures and Organizations: Software of the Mind (2nd ed.). New York. McGraw-Hill Hofstede, G. (2001): Culture´s Consequences (2nd ed.): Comparing Values, Behaviours, Institutions and Organizations Across Nations. Thousand Oaks. Sage Kluckhohn, F. ; Strodtbeck, R. (1961): Variations in value orientations. Evanston. Row Peterson Lee, James (1966): A Cultural Analysis in Overseas Operations. Harvard Business Review (March-April). 106-114 Linton, R. (1945): The Cultural Background of Personality. New York Terpstra, V. ; David, S.K. (1991): The Cultural Environment of International Business (4th ed.) Southwestern Publishing Mautner- Markhof, F. (Ed.) (1989): Process of International Negotiations. Westview Press. Boulder Peace Corps (n.d.): Culture Matters. Washington. ICE Internet http://www.geert-hofstede.com http://www.kwintessential.co.uk 36 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Zachowania spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe Podrêcznik Christian Stöhr Podrêcznik do seminarium Modu³ 2 Organizacja i Zarz¹dzanie Projektami, Zachowania Spo³eczne i Miêdzykulturowa Kompetencja (M2 SI) Sfinansowane przez Program Komisji Europejskiej Leonardo 37 Zachowanie spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe - Podrêcznik Minos Podziêkowania Zachowania Spo³eczne, Szkolenie Miêdzykulturowe jest samodzielnym modu³em pakietu szkoleniowego Mechatronics, stworzonego w ramach projektu MINOS oraz sfinansowanego przez Program Leonardo Komisji Europejskiej Wielu ludzi przyczyni³o siê do powstania tej pracy. Autor pragnie podziêkowaæ nastêpuj¹cym osobom, które wspiera³y, ulepsza³y i recenzowa³y materia³: Andre Henschke, Geert Hofstede, Marcus Carson, Tom Burns, Ulrike Gampig, Viola Krynksi. Chcia³bym równie¿ podziêkowaæ firmom, które pozwoli³y mi sprawdziæ oraz ulepszyæ materia³ za pomoc¹ doSwiadczeñ praktycznych, Peace Corps za ich wczeSniejsz¹ intensywn¹ pracê na polu miêdzykulturowym, a tak¿e Komisji Europejskiej za wk³ad finansowy, 38

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
7 Podrecznik PL
8 Podrecznik PL
PowerPoint 07 PL Nieoficjalny podrecznik pp27np
Ivona PL Podręczxnik
adobe illustrator cs2 cs2 pl oficjalny podrecznik
Podrecznik uzytkownika?S100 pl
helion adobe ilustrator cs pl oficjalny podrecznik rozdz 6
PODRĘCZNIK UŻYTKOWNIKA PL

więcej podobnych podstron