4.1 Wstęp Dalej: 4.2 Typy całkowite W górę: 4. Podstawowe typy danych Wstecz: 4. Podstawowe typy danych 4.1 Wstęp Tak jak w Javie czy Pascalu, obowiązuje w C/C++ zasada ścisłej kontroli typu. Wszystkie występujące w programie zmienne muszą być przed ich pierwszym użyciem zadeklarowane i zdefiniowane. O ile jednak np. w Javie deklaracja zmiennej jest zawsze jednocześnie jej definicją (to znaczy wiąże się z przydzieleniem tej zmiennej pamięci), o tyle w C/C++ deklaracja nie zawsze oznacza definicję - zmienną definiować, czyli przydzielać jej miejsce w pamięci można oczywiście tylko raz, ale deklarować wielokrotnie. Jak to możliwe, wyjaśnimy bardziej szczegółowo w rozdziale na temat zmiennych zewnętrznych . Samą zmienną możemy uważać za nazwane miejsce w pamięci, w którym przechowywana jest wartość pewnego znanego kompilatorowi typu. Kompilator potrzebuje tej informacji, aby zarezerwować na zmienną odpowiednią ilość pamięci i aby wiedzieć, jak interpretować różne operacje na tej zmiennej. Zasady poprawności identyfikatorów (nazw) zmiennych są w C/C++ podobne jak w innych językach: identyfikatory mogą składać się z liter, cyfr i znaku podkreślenia; nie mogą rozpoczynać się cyfrą (w odróżnieniu od niektórych innych języków, znaki waluty nie są w identyfikatorach dozwolone). Duże i małe litery są rozróżnialne, tzn. ' A' i ' a' byłyby dwoma różnymi identyfikatorami. Wbudowane typy podstawowe są podobne do tych, jakie być może Czytelnik zna z Javy. Występują jednak pewne różnice. W szczególności, nie jest gwarantowana stała długość (w bajtach) reprezentacji maszynowej zmiennych poszczególnych typów. Na przykład, zmienne typu int mają rozmiar, w zależności od implementacji, 2 lub 4 bajty (obecnie jednak prawie zawsze są to cztery bajty). W związku z tym istnieje przydatny, wbudowany operator sizeof, który zwraca długość reprezentacji binarnej zmiennej danego typu na danej platformie (w bajtach). Użyć tego operatora możemy tak jak funkcji, której jedynym argumentem jest albo dowolna zmienna typu, dla którego chcemy poznać długość reprezentacji, albo nazwa samego typu (w pierwszym z tych przypadków nawias jest opcjonalny). Podanie nazwy typu wystarczy, gdyż Wszystkie zmienne danego typu mają ten sam rozmiar. Na przykład na maszynie autora poniższy program