barwiony, hodowla m vitro).
Informacje zawarte na wyniku badania parazytologicznego powinny obejmować nazwę gatunkową pasożyta wraz z jego postacią rozwojową, wskazanie przybliżonej liczby postaci rozwojowych pasożyta (malo-poniżej 2 w 10 polach widzenia, średnio- 3-9 w 10 polach widzenia, dużo-powyżej 10 w 10 polach widzenia), określenie innych struktur mogących świadczyć o patologii (np. erytrocyty, włókna mięsne, kule tłuszczu, makrofagi), formę jaja glisty ludzkiej (gdy stwierdzono obecność-jaj o zapłodnione lub niezapłodnione) oraz żywotność jaj Schistosoma (gdy stwierdzono obecność- żywe lub martwe).
Badanie krwi
Krew pobiera się przed rozpoczęciem leczenia, natomiast w przypadku podejrzenia malarii lub babeszjozy materiał pobiera się natychmiast bez względu na stosowanie środków farmakologicznych. Gdy lekarz podejrzewa leiszmaniozę lub filariozę materiał można pobrać w późniejszym czasie. Przy badaniu w kierunku malarii, jeżeli w pierwszej próbie nie wykryto zarodźców malarii, badania wykonuje się przez kolejne 3 dni co 6 do 8 godzin. Przy badaniu w kierunku wiciowców tkankowych częstotliwość badań to raz dziennie przez kolejne 3 dni. W przypadku badań w kierunku filariozy zwykle pobiera się materiał co 8 do 12 godzin przez 3 kolejne dni.
Rozmazy krwi obwodowej (preparat w soli fizjologicznej, cienki rozmaz krwi, gruba kropla krwi) powinny zostać wykonane do 30 minut od pobrania i przechowywane w temperaturze pokojowej. W diagnostyce stosuje się także metodę zagęszczania mikrofilarii (wg Knott'a lub z zastosowaniem filtrów membranowych). Do barwienia rozmazów stosuje się zwykle odczynnik Giemzy lub Wrighta, cienkie rozmazy można barwić metodą May-Grunwald-Giemza, natomiast w barwieniu mikrofilarii znajduje zastosowanie hematoksylina i eozyna.
Na wyniku badania mikroskopowego pasożytów powinny się znaleźć