podstawowe informacje jak wyżej wymienione, natomiast parazytemię wyraża się w % zarażonych krwinek lub liczbie pasożytów w 1 pi krwi (inne: Plasmodium-ilość pasożytów na 200 leukocytów; mikrofilarie-ilość w 1 ml krwi).
Mocz pobiera się jako materiał diagnostyczny w kierunku Schistosoma haematobium, trofozoidów Trichomonas vaginalis, Dioctophyma renale oraz mikrofilarii. W kierunku T.vaginalis można także wykorzystać badanie wymazu z pochwy lub szyjki macicy.
W przypadku badania w kierunku S.haematobium należy pobrać 100-200 ml moczu (bardzo ważny jest końcowy strumień) lub zastosować DZM. Zaleca się trzykrotne pobranie w godzinach od 12.00 do 15.00 lub po wysiłku. Przechowywanie materiału i jego transport powinien odbywać się w temperaturze lodówki. W badaniu wykonuje się z odwirowanego moczu preparat bezpośredni lub filtrowany przez filtry membranowe (8 pm).
W przypadku badania w kierunku T.vaginalis pobiera się tzrykrotnie początkowy strumień moczu. Ocenia się rozmaz bezpośredni oraz barwiony. Wymaz z pochwy ocenia się wykonując preparat w soli fizjologicznej oraz preparat barwiony (Giemzą, trichromem lub hematoksyliną, ewentualnie błękitem metylenowym, zielenią malachitową). Zakłada się również hodowlę in vitro na podłużu Roiron, Diamond'a lub Simitch'a.
W parazytologicznej diagnostyce immunologicznej wykorzystuje się:
- wykrywanie przeciwciał w surowicy, które są produkowane przez żywiciela po kontakcie z pasożytem (podejrzenie toksokarozy, bąblowicy, wągrzycy, włośnicy, fascjolozy, malarii, leiszmaniozy trzewnej, filarioz, schostosomozy czy paragonimozy)