3592428458

*•2

Siatka dyfrakcyjna - przyrząd do przeprowadzania analizy widmowej światła. Tworzy ją uk*ad równych, równoległych i jednakowo rozmieszczonych szczelin.

Stała siatki dyfrakcyjnej to parametr charakteryzujący siatkę dyfrakcyjną. Wyraża on rozstaw szczelin siatki {odległość między środkami kolejnych szczelin).

Siatka transmisyjna jost to przozroczysta płytka. Na jedną ze stron płytki zostaje naniesiona seria równoległych nieprzezroczystych linii, o stałym i odpowiednio małym rozstawie - od kilkunastu linii na milimetr az do tysiąca w przypadku dobrych siatek. Działanie siatki dyfrakcyjnej polega na wykorzystaniu zjawiska dyfrakcji i interferencji światła do uzyskania jego widma. W tym celu pomiędzy źródłem światła a ekranom umieszcza się siatkę dyfrakcyjną. Na ekranie uzyskuje się w ten sposób widmo światła.

Typowa siatka dyfrakcyjna ma 12000 szczelin na cal. Stała takiej siatki wynosi 2116 nm (d= 2,54 cm/12000).

Układ dwóch szczelin w doświadczoniu Tomasa Younga był pierwowzorom siatki dyfrakcyjnej. Siatka jako układ wielu szczelin została wynaleziona w 1821 roku przez Fraunhotera. Była pierwszym instrumentem pozwalającym wyznaczyć długość fal świetlnych.

Prążki jasne powstają dla kątów or_n spełniających warunek: d$in{a„) = nA

gdzie:

A dlugoćó fali, d- stała siatki, n - rząd widma.

Podział siatek dyfrakcyjnych [ edytuj edytuj kod ]

•    odo.ciowo odbijające światło (siatką taką jost np. pcwiorzchn a płyty CD)

•    transmisyjne - przepuszczające światło (tworzone przez nacinanie rys lub ich wypalamo w motalu oraz motedy holograficzno i fotograficzno):

• amplitudowo - z liniami kolejno nieprzezroczystymi (ciomnymi) i

»«2 n - 1 H - I

/I-O

»* 1

n - 2

i-2

Fala płaska padająca na siatkę dyfrakcyjną zostaje rozłożona na fale składowe, które widoczne są na ekranie w postaci widma

źródło światła

Fragment widma ciągłego uzyskiwanego po przepuszczeniu przez siatkę dyfrakcyjną świat/a białego