WIESŁAW ALEJZIAK
Ryc. 5. Pojęcie i zasięg komórki w systemie GSM
Źródło: Opracowanie własne na podst.: P. Nawrocki, Systemy mobilne. Telefonia komórkowa, s. 19. Praca dostępna na stronie: http://home.icslab.agh.edu.pl/~grex/wvkladv/mobil-ne/SM04-Technologie_sieci_komorkowvch_NoRestriction.pdf [dostęp: 9.11.2009].
Komórką w systemie GSM jest więc obszar geograficzny, na którym stacja bazowa zapewnia stacjom mobilnym(czyli telefonom komórkowym) zasięg radiowy. Komórki stanowią najmniejsze elementy struktury sieci. Mogą one osiągać rozmiary od kilkudziesięciu metrów do kilku kilometrów (czasami obejmują jednak obszar kilkunastu, w niektórych przypadkach - na otwartych płaskich przestrzeniach - nawet kilkudziesięciu kilometrów). Obszar komórki zależy też od gęstości zaludnienia danego obszaru, a dokładniej rzecz ujmując - od liczby abonentów sieci komórkowych na danym terenie. Im większa liczba użytkowników przypadających na jednostkę powierzchni, tym mniejszy jest rozmiar komórki, a większa jest pojemność systemu.
W ujęciu funkcjonalnym, architekturę sieci GSM tworzą cztery zespoły elementów:
■ stacje ruchome MS (ang. Mobile Station), czyli aparaty telefoniczne użytkowników;
■ zespół stacji bazowych BSS (ang. Base Station Subsystem), czyli anten pełniących funkcje transmisyjne i sterujące;
■ cześć komutacyjno-sieciowa NSS (ang. Network and Switching Subsystem);