4806164983

■ Z ŻYCIA UCZELNI

LNG dla terminalu LNG. Budowa falochronu da również możliwość budowy terminalu kontenerowego, RO-RO oraz innych rodzajów ładunków. Port będzie obsługiwał statki o długości do 315 m, w tym gazowce LNG o zanurzeniu do 12,5 m i inne statki o zanurzeniu do 13,5 m.

Inwestorem całego zadania jest Urząd Morski w Szczecinie, do którego m.in. należy budowa i utrzymywanie obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich. Projekt obejmuje budowę infrastruktury zapewniającej dostęp do portu zewnętrznego w postaci falochronu osłonowego i obiektów iowarzyszących.

Zostanie wybudowany nowy falochron wschodni o długości około 3000 m oraz nowy falochron zachodni o długości około 250 m. Budowa obejmie również roboty pogłębiarskie (w tym budowę obrotnicy oraz nowego toru podejściowego i dostosowanie parametrów toru istniejącego). Projekt ma charakter innowacyjny, dostosowując istniejący zespół portowy do nowych potrzeb związanych z lokalizacją terminalu przeładunkowego skroplonego gazu ziemnego w tym rejonie.

Inwestycja pozwoli nie tylko na rozwój infrastruktury, transportu, zapewni bezpieczeństwo energetycznego kraju. Mniejszym i większym przedsiębiorstwom budowlanym stwarza szansę uczestniczenia w projekcie o znaczeniu międzynarodowym, doskonale wpływającym na referencje i postrzeganie firmy wśród klientów i inwestorów.

Budowa falochronu osłonowego dla portu Świnoujście jest przedsięwzięciem niewątpliwie ważnym dla całego kraju, wartym propagowania wśród młodych inżynierów. Budowa taka nie zdarza się często - zazwyczaj raz na pokolenie. Byłoby ogromną stratą, gdyby młodzi ludzie nie mogli, chociażby w roli obserwatora, uczestniczyć w tworzeniu historii budownictwa w Polsce. Propagowanie wśród studentów nie tylko wiedzy teoretycznej, ale także pokaz praktyki budowlanej w warunkach polowych „wielkiej budowy”, jest jedną z najlepszych form kształcenia młodej kadry inżynierskiej. Ogromne zainteresowanie studentów i żywa dyskusja z inżynierami budowy jest tego najlepszym przykładem.

Na szczególną pochwałę zasługuje bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa i higieny pracy stosowany przez kierownictwo budowy. Dla młodych ludzi, stojących u progu kariery zawodowej, jest to przykład do naśladowania.

Grzegorz Szmechel

Łatwiejszy start

Skierowane do studentów i uczniów szkól ponadgimnazjalnych bezpłatne szkolenia Bezpieczne Praktyki i Środowisko są poświęcone tematyce: prawa pracy, bhp, ppoż, organizacji bezpiecznej pracy, pomocy przed medycznej, urządzeń poddozoro-wych, energii, ochrony środowiska. Celem jest przygotowanie młodej kadry technicznej do praktycznego wykonywania zawodu. Każdy uczestnik po zakończeniu szkolenia otrzymuje certyfikat wydany w języku polskim i angielskim. Pomysłodawcą i głównym koordynatorem programu jest Naczelna Organizacja Techniczna. W czasie dotychczasowych ośmiu edycji, przeprowadzonych w 10 miastach Polski, przeszkolono 1600 uczniów i studentów.

Wykłady prowadzą specjaliści i praktycy z: Państwowej Inspekcji Pracy, Powiatowego Urzędu Pracy, ZUS, Państwowej Straży Pożarnej, Urzędu Dozoru Technicznego, Urzędu Górniczego, Urzędu Regulacji Energetyki, stowarzyszeń naukowo-technicznych FSNT NOT.

W szkoleniu, które odbyło się 9 czerwca 2011 r. w Szczecinie w auli prof. J. Kępińskiego na Wydziale Technologii i Inżynierii Chemicznej ZUT, wzięło udział ok. 150 młodych osób.

Prelegenci z Urzędu Dozoru Technicznego, Państwowej Inspekcji Pracy, Wojewódzkiego Urzędu Pracy i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych poruszali kwestie związane z prawem pracy, różnicami między umową o pracę a umową zlecenia dotyczącymi czasu pracy, wynagrodzeń, urlopów, godzin nadliczbowych, zagrożeniami jakie czekają na studentów podczas praktyk, ale również w przyszłej pracy zawodowej. Zwracali również uwagę na zdarzenia losowe wynikające z braku zachowania zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz na istotę ubezpieczeń społecznych.

Koordynator Zespołu ds. Programu Bezpiecznych Praktyk i Środowiska NOT Adam Szymański przedstawił informację o zasięgu i celach programu. Przy organizacji szkolenia pomagali członkowie Akademickiego Kola ŚEP: Andrzej Dylak - koordynator projektu z ramienia ZUT, Jacek Barański, a także prezes SB IEEE Diana Olejnik i prezes AK SEP Przemysław Pilczuk.

Renata Kajrys