4806164994

■ LUDZIE UCZELNI

Habilitacja

Andrzej Wieczorek

Andrzej Wieczorek urodził się w 1950 roku w Krzyżu Wielkopolskim. Technikum Chemiczne w Gorzowie Wielkopolskim ukończy! w 1969 r. i podjął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Szczecińskiej, w 1974 r.uzy-skał tytuł magistra inżyniera technologii lekkiej syntezy organicznej.

Pracę na uczelni rozpoczął w 1975 r. od stanowiska asystenta stażysty w Zakładzie Chemii

nislawa Bursę. W pracy naukowej zajmował sie równowagami fazowymi w układach ciało sta-łe-ciecz oraz ciało stałe-gaz, badał przemiany zachodzące pomiędzy gazowym chlorowodorem oraz siarczanami miedzi, cynku, ołowiu i kadmu, tlenkami i tlenochlorkiem żelaza, a także chlorkiem czterometyloamoniowym. Na potrzeby tych badań konstruował urządzenia badawcze i pomiarowe, m.in. automatyczny manostat sorpcyjny i elektrolityczny analizator chlorowodoru. Korzystając ze skonstruowanych urządzeń, poszerzył zakres badań o kinetykę przemian w układach ciało stałe-gaz. W 1985 r. obronił pracę doktorską pt: „Sorpcja chlorowodoru na wybranych

po uzyskaniu stopnia doktora nadał dotyczyły równowag fazowych, zwłaszcza równowag tworzenia gazohydratów w rurociągach przesyłowych gazu ziemnego i ropy naftowej. Kilka kolejnych lat zajmował się odorymetrią i dezodoryzacją, pracując w zespole kierowanym przez prof. dr hab. inż. Joannę Kośmider. Prace te były zogniskowane wokół ważnej dla regionów nadmorskich tematyki zapachowego oddziaływania przemysłu rybnego na otoczenie i wskazywały na możliwość skutecznego odwaniania gazów odlotowych z przemysłu rybnego z wykorzystaniem sorpcji z reakcją chemiczną. Od lat 1992/1993 do dziś bada emisje zanieczyszczeń do środowiska oraz biologiczne metody oczyszczania gazów odlotowych. Początkowo, kontynuując zapoczątkowane w poprzednim okresie badawczym poszukiwania interesujących zależności pomiędzy zapachem a składnikami mieszaniny gazowej, prowadził obszerne studia literaturowe nad emisjami z tworzyw sztucznych. Dotyczyły one m.in. emisji z wyrobów polimerowych do wnętrz pojazdów samochodowych i budynków mieszkalnych. W okresie późniejszym studia te poszerzył o emisje substancji chemicznych i mikroorganizmów z procesów unieszkodłi-

nie tylko w skali krajowej, są jego publikacje przeglądowe poświęcone identyfikacji emitowanych substancji oraz powiązań pomiędzy zapachem gazów odlotowych z kompostowni a ich składem.

Równolegle do prac nad emisjami prowadził badania biofiltracji gazów odlotowych. Długotrwałe eksperymenty w skali laboratoryjnej, wielkolaboratoryjnej i pilotowej wykonywał z wykorzystaniem, w charakterze podstawowego składnika złoża biologicznego, dostępnych w regionie kompostów przemysłowych. W ten sposób testował biofiltrację toluenu, pksylenu, styrenu, metyloizobutyloketonu oraz wieloskładnikowych mieszanin gazów odlotowych z procesów lakierowania z wygrzewaniem drutów nawojowych (składniki lakierów, w tym rozpuszczalniki, i produkty ich destrukcji termicznej) oraz gazów z procesu laminowania z wykorzystaniem żywic poliestrowych (głównie styren, pozostałe rozpuszczalniki żywic, lotne składniki inicjatorów polimeryzacji, aceton). Dwa cykle badań pilotowych wykonanych w warunkach przemysłowych, trwające każdy po około trzy lata, należą do nielicznych opublikowanych prac tego rodzaju.

Poszukując możliwości zwiększenia efektywności biofiltracji oraz kontroli nad jej przebiegiem podjął prace mające na celu możliwie dokładne zrozumienie działania mikroorganizmów. Celem umożliwienia wykonywania prac typowo mikrobiologicznych nawiązał współpracę z kierowaną przez prof. dr. hab. inż. Andrzeja Nowaka Katedrą Mikrobiologii i Biotechnologii Środowiska na Wydziale Kształtowania Środowiska i Rolnictwa Akademii Rolniczej w Szczecinie. W ramach projektu badawczego MNiśzW oraz prac kontynuowanych po jego zakończeniu, w ścisłej współpracy z dr hab. inż. Krystyną Przybulewską, wyizolował mikroorganizmy rozkładające: fenol, styren, etylobenzen i me-tyloizobutyloketon. Większość z tych mikroorganizmów nie była w takim charakterze opisywana w literaturze. Wykonał również pomiary kinetyki biodegradacji wyżej wymienionych substancji przez wyizolowane mikroorganizmy. Niejako naturalnym poszerzeniem badań nad emisjami zanieczyszczeń do środowiska były badania nad wpływem lotnych substancji organicznych na kiełkowanie i wzrost roślin. W pracach wykonywanych we współpracy z pracownikami Wydziału Kształtowania Środowiska i Rolnictwa wykazano zauważalny wpływ par etylobenzenu i styrenu w stężeniach spotykanych w bezpośredniej bliskości zakładów przemysłowych na wzrost i kiełkowanie siewek pszenicy. Wyniki tych prac zaprezentowano w 79 różnego rodzaju publikacjach i wystąpieniach konferencyjnych, z czego 16 to prace samodzielne.

W lutym 2011 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego w postępowaniu przeprowadzonym na Wydziale Inżynierii Środowiska Politechniki Wrocławskiej.

W ponad 36-letniej pracy naukowej był uczestnikiem, głównym wykonawcą oraz kierownikiem projektów badawczych z krajowych i zagranicznych, budżetowych środków na naukę oraz projektów komercyjnych. Był jednym z głównych wykonawców projektów KBN/MNiSzW pt. „Badania biofiltracji gazów odlotowych - wybór materiałów filtracyjnych i określenie kinetyki biofiltracji gazów z wybranych źródeł emisji” (1998-2000) oraz „Oczyszczanie powietrza z lotnych związków organicznych (VOC) metodą biofiltracji „kwaśnej” przy udziale grzybów mikroskopowych (2007-2010). Był też jedynym wykonawcą projektu komercyjnego, którego efektem finalnym był projekt procesowy oczyszczania gazów wentylacyjnych od styrenu w POOL-SPA Gryfice, ul. Dąbskiego 35 oraz kierownikiem projektu MNiśzW „Oczyszczanie powietrza zawierającego styren na złożach kompostowych - intensyfikacja procesu poprzez selekcję i adaptację mikroorganizmów oraz optymalizację warunków przebiegu procesu" (2003-2005).

W roku 1993 i 1995 uczestniczył w projekcie TEMPUS na Universitat--Gesamthochschule Kassel, Niemcy, a w latach 1994-1995 w projekcie finansowanym przez Królestwo Niderlandów pt. Environmental Care Management. Stałymi partnerami krajowymi tego ostatniego było sześć dużych zakładów przemysłowych ze Stargardu Szczecińskiego (Luxpol, ZNTK, Zakłady Mleczarskie, Przedsiębiorstwo Energetyki Cieplnej w Stargardzie, Rarytas, Cukrownia Kluczewo), a zagranicznymi Hogeschool van Amsterdam i firma konsultingowa Ameco.

Współpracował z zakładami przemysłowymi i biurami projektów, na przełomie lat 1985/1986 odbył 6-miesięczny staż przemysłowy w Zakładach Chemicznych Police, a w 1992 r., równolegle z pracą na uczelni, pracował w szczecińskiej firmie budowlanej Gryfbet.

6 | Forum Uczelniane nr 3 (11) lipiec 2011