518322137

518322137



79

Rys. 12. Satelita Thuraya-1 o masie ponad 5000 kg, ze stabilizacją trójosiową i rozkładanymi panelami słonecznymi, antena o średnicy 12,5 m oświetlana przez 125 promienników, (250 wiązek na powierzchni Ziemi), możliwość jednoczesnej transmisji 13750 rozmów telefonicznych, orbita GEO 98° E

(łącze „w dół”). W łączach dosyłowych stosuje się częstotliwości z zakresu 6425,0-6725,0 MHz (Ziemia-kosmos) oraz 3400,0-3625,0 MHz (kosmos—Ziemia).

3.1.5. Telewizja satelitarna

Rola transmisji satelitarnej w telewizji jest trudna do przecenienia. Szacuje się, że ponad 70% wszystkich sygnałów przesyłanych w systemach satelitarnych to programy telewizyjne i radiowe. W Europie z satelitów Hot Bird i Astra nadawanych jest ponad 1000 programów telewizyjnych i kilkaset programów radiowych).

Do transmisji sygnałów telewizyjnych w sposób naturalny wykorzystuje się mikrofale — po prostu potrzebny jest kanał o szerokim paśmie, a jak wspomniano wcześniej, takie można wydzielić praktycznie tylko na odpowiednio dużych częstotliwościach nośnych. Podstawowe zakresy częstotliwości wykorzystywane w Europie do powszechnego odbioru to 10,7—12,75 GHz (pasmo Ku), podzielone roboczo na dwa podzakresy: tzw. Low Band (10,7— 11,7GHz) i High Band (11,70-12,75 GHz). W zestawach odbiorczych bezpośrednio przy antenie montuje się tzw. konwerter zawierający przede wszystkim niskoszumne wzmacniacze i układ przemiany częstotliwości na pierwszą częstotliwość pośrednią (950—2150 MHz). Taki sygnał (nadal — mikrofalowy !) ze stosunkowo małymi stratami można już doprowadzić kablem koncentrycznym do tunera umieszczanego wewnątrz budynku, na przykład w pobliżu telewizora.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
% wag. Rys. 12.19. Diagram fazowy układu MgO-Si02 ze] związkiem MgSi03 o inkongruentnym punkcie topn
281 (8) (w wodzie) (rys. 12.5 — krzywa d). W wyniku takiej obróbki twardość warstwy jest wysoka (pon
ŁAD W BEZŁADZIE 79 nych wiązaniami chemicznymi (rys. 12). Takie żele preparuje się najprościej z roz
skanuj0019 (234) A A-A Rys. 2.11. Układ żeber stali zbrojeniowej 18G2 (A—II) Rys. 2.12. Układ żeber

więcej podobnych podstron