Podziękowania
Nic byłoby szczęśliwego finału kompletowania materiałów do książki Uwite 197-1. gdyby nic pomoc i wsparcie wielu przyjaznych mi osób.
Nie sposób wymienić tu wszystkich, którzy pomagali, służyli radą i zapisali się złotymi zgłoskami w mojej pamięci, a którym z wdzięczności) i z całego serca dziękuję.
Najgorętsze podziękowania kieruję do:
Małgorzaty i lana Kielkowskich - za nieustanny profesjonalny pomoc merytoryczny w rozwiązywaniu problemów. życzliwość i wyrozumiałość w traumatycznych momentach zwątpienia. Najserdeczniej dziękuję za wszystkie kontakty, z nadzieją na kontynuowanie w>półpracy w czasie dalszych moich zmagań z archiwalną dokumentacją zdarzeń minionych.
Manny Wiktorowskiej - za wydobywanie z pamięci czasów niedzisiejszych, lat. gdy była filarem i ostoją Polskiego Związku Alpinizmu, a teraz pomaga w zachowaniu wspomnień o tych. którzy w nim działali.
Małgorzaty Regulskiej - za życzliwe wsparcie i wskazanie miejsc w piwnicznym archiwum, w których mogłam odnajdować brakujące materiały.
To dzięki Wam obu udało mi się wyszperać zapomniane dokumenty sprzed wielu lat i uzupełnić niektóre archiwalne braki.
Bogdana lankowskiego - za cierpliwe przeprowadzanie nowicjusza przez meandry internetowej edukacji, podpowiadanie możliwości wykorzystania narzędzi Photoshopa. za wszelkie rady i porady, inspiracje i instrukcje. korygowanie błędów, a także przekazanie dokumentów, nagrań i zdjęć ze swego bogatego archiwum górskiego, co znacząco przyczyniło się do zweryfikowania i uzupełnienia historii.
Zbigniewa Kosiorowskiego - za zachowanie, przechowanie oraz przekazanie pożółkłych archiwalnych dokumentów. bo bez nich odtworzenie następstwa zdarzeń byłoby niemożliwe. Dziękuję także za wiele lat bliskości. za pomoc w momentach, gdy tylko prawdziwi przyjaciele pozostali.
Alicji Betki i Joanny Kozakowskiej - za to. że jesteście, bo bez Was byłoby trudniej.
Z wyrazami sympatii i przyjaźni
Ainlii PMrvtnXa
7