5428380196

do prototypowania systemów komputerowego wspomagania chirurgii 3DSlicer oraz Image Guided Surgery Toolkit powstała architektura cechuje się zdecydowanie większą prostotą z punktu widzenia programisty oraz krótszym czasem kompilacji kodu źródłowego systemu, co zdecydowanie zmniejsza ilość niezbędnych zasobów do pielęgnacji i dalszego rozwoju systemu. Z powodu zastosowania warstwowej architektury w oparciu o model komponentowy, może pełnić rolę architektury dla kompletnego systemu nawigacji obrazowej integrując inne niezbędne elementy: jak modele narzędzi chirurgicznych, moduł wykrywania kolizji. Zaproponowane rozwiązanie stanowi wkład w rozwój architektury oprogramowania systemów nawigacji obrazowej w zakresie zaawansowanej wizualizacji modelu pola operacyjnego.

Mój udział procentowy oceniam na 100 %.

6. Spinczyk D., Żyłkowski J., Wróblewski T. Continuous registration based on computed tomography for breathing motion compensation. Videosurgery and Other Miniinvasive Techniques 2013; 8 (4): 265-272.

Cel: opracowaniu metody dopasowania przedoperacyjnego modelu anatomii na pozycję pacjenta na bloku operacyjnym

Zaproponowane rozwiązanie: generacja w czasie rzeczywistym pola deformacji ciała pacjenta na podstawie śledzenia położenia markerów. Zaproponowana strategia składa się z kilku elementów:

Pierwszym elementem rozwiązania jest zaplanowanie rozmieszczenia markerów radiologicznych na ciele pacjenta przed wykonaniem diagnostycznego badania tomografii komputerowej (rozmieszczenie markerów na powierzchni pacjenta). Następny etap to sztywna rejestracja położenia pacjenta na podstawie odpowiedniości położenia markerów w obrazach tomografii komputerowej oraz na powierzchni jamy brzusznej pacjenta podczas zabiegu na bloku operacyjnym z wykorzystaniem algorytmu Homa. Dokładność tego dopasowania mierzy się błędem rejestracji markerów (ang. Fiducial Registration Error).

Kolejnym etapem jest generacja lokalnego pola deformacji kształtu pacjenta poprzez śledzenie markerów na powierzchni brzucha oraz generacji dopasowania do położenia markerów w momencie rozpoczęcia obserwacji. W przypadku lokalnych deformacji rejestrowane pozycje markerów pochodzą z tego samego układu współrzędnych - układu współrzędnych systemu śledzenia położenia z kolejnych chwil czasu. Na podstawie pola deformacji estymuje się nowe położenie punktu docelowego w czasie. Jako punkt docelowy przyjęto jeden ze śledzonych markerów. W zaproponowanym podejściu przebadano dwa sposoby generacji pola deformacji: w oparciu o transformatę sztywną oraz,