563843533

[

Zarządzanie bazą danych za pomocą poleceń języka SQL*Plus

Polecenie SQL może być zapisane w pojedynczym wierszu lub kilku wierszach. W każdym poleceniu można wyróżnić tzw. klauzule (clauses) rozpoczynające się słowem kluczowym. W celu zwiększenia czytelności polecenia zaleca się pisanie klauzul w osobnych wierszach. Polecenie SQL jest wprowadzane po wyświetleniu “znaku zachęty” (prompt), którym na rys.c5.3 jest linia:

SQL)

Polecenie może być pisane zarówno dużymi, jak i małymi literami w formacie swobodnym, co oznacza, że trzy następujące polecenia:

select nazwisko from pracownik;

SELECTNAZWISKO FROM    PRACOWNIK;

nazwisko

from

pracownik; są równoważne.

Polecenie może zostać wykonane poprzez:

•    umieszczenie znaku średnika na końcu ostatniej klauzuli,

•    umieszczenie średnika lub znaku 7” w ostatnim wierszu klauzuli,

•    wprowadzenie T bezpośrednio po znaku zaproszenia,

•    wydanie polecenia run bezpośrednio po znaku zachęty.

Najczęściej stosowanym poleceniem języka SQL*Plus jest polecenie select do wyszukiwania informacji w bazie danych. W najprostszej formie, umożliwiającej projekcję danych pojedynczej relacji, polecenie to musi zawierać:

•    klauzulę select wskazującą atrybuty projekcji,

•    klazulę from, wskazującą relację, której dotyczy polecenie.

Przykład c5.1    Przykład c5.2

select id zesp, nazwa    select * from pracownik;

from zespól;

W poleceniu z przykł.c5.1 są wyświetlane zawartości atrybutów id zesp i nazwa wszystkich krotek relacji zespól, natomiast w poleceniu z przykł.c5.2 wartości wszystkich atrybutów krotek relacji, a więc pełna zawartość informacyjna tej relacji. W nieco bardziej rozbudowanej formie polecenie użyte do projekcji informacji może zawierać:

•    literały (łańcuchy znaków lub daty umieszczone w apostrofach lub liczby),

•    wyrażenia arytmetyczne (nazwy atrybutów i literały numeryczne połączone znakami operacji +, -, *, /),

•    funkcje (operacje na wartościach atrybutów i literałów),