wspomaganych współspalaniem biomasy, wykorzystaniem energii wiatrowej i wodnej, a w przyszłości także jądrowej [57].
Wadą współczesnych technologii węglowych jest niska, nie przekraczająca 50% [64, 87], sprawność wytwarzania energii elektrycznej oraz emisja zanieczyszczeń (szczególnie pyłu, SO2, NOx), i dwutlenku węgla do atmosfery.
Ponieważ emisja zanieczyszczeń powoduje m. in. powstawanie kwaśnych deszczy, ocieplenie klimatu, powstawanie dziury ozonowej, rozwój bloków węglowych zmierza w kierunku poprawy sprawności energetycznej i ekologicznej [86, 94],
Szczególny nacisk w rozwoju energetyki nałożony jest na redukcję emisji CO2 [60]. Obecnie rozwijane są nowe technologie energetyczne zeroemisyjne z wychwytem i składowaniem CO2, np. CCS, IGCC, Oxy-fuel i inne. W Polsce wszystkie pracujące i będące w trakcie budowy bloki węglowe nie posiadają instalacji do wychwytywania i składowania CO2. Wdrożenie ich do energetyki wymaga jednak znacznych nakładów finansowych [84].
Jednym z głównych kierunków działań energetyki węglowej na świecie jest też zwiększenie sprawności bloków energetycznych węglowych. Efekt ten uzyskuje się głównie poprzez zwiększenie parametrów pary wodnej w kotłach. Zasadniczym krokiem jest zastąpienie istniejących kotłów energetycznych kotłami na parametry nadkrytyczne. Pozostałe technologie zwiększające sprawność bloków to: suszenie węgla brunatnego, optymalizacja maszyn i urządzeń energetycznych, układy gazowo-parowe, odzysk i wykorzystanie energii odpadowej, akumulacja ciepła itd. Skutkiem wzrostu sprawności bloków węglowych jest ograniczenie emisji spalin, a zarazem gazów cieplarnianych ze względu na zmniejszenie strumienia masy spalanego węgla.
Konieczność ochrony atmosfery, względy ekonomiczne oraz coraz ostrzejsze normy emisji wymagają więc nowego spojrzenia na omawiany problem.
12