5851989039

dostępu do obiektu) umożliwiają szybkie przekazywanie informacji o stanie obiektu. To od tych parametrów zależy w dużej mierze komfort i wygoda zarządzania systemami zabezpieczenia mienia.

Środkami technicznymi umożliwiającymi zabezpieczenie znajdującego się na terenie chronionego obiektu mienia oraz realizację założonych celów ochrony są systemy:

-    system alarmowe SA, systemy sygnalizacji włamania i napadu (I&HAS);

-    system kontroli dostępu (SKD);

-    system monitoringu wizyjnego (CCTV).

Każdy z tych wymienionych autonomicznych systemów realizuje ściśle określone funkcje i spełnia w chronionym obiekcie wyznaczone mu zadania. Rola systemów SKD oraz systemów alarmowych SA to przekazanie informacji o wykrytym zagrożeniu (systemy alarmowe) oraz powstrzymanie intruza przed dalszą penetracją zabezpieczanego obiektu oraz ograniczenie swobody poruszania się w obiekcie lub uniemożliwienie mu dostępu (systemy kontroli dostępu). Rolą systemów monitoringu wizyjnego jest dostarczenie do odpowiednich komórek systemu ochrony obiektu wyczerpującej informacji (w postaci obrazu) o aktualnym stanie chronionego obszaru. Dlatego istotne jest takie skonfigurowanie systemów SA, SKD i CCTV (pod względem sprzętowym jak i organizacyjnym), aby użytkownik w danym momencie, nie tylko w przypadku wykrycia zagrożenia, otrzymał jak najpełniejszą informację o stanie infrastruktury chronionego obiektu w zależności od występującej w obiekcie sytuacji.

Za komunikację między systemem zarządzania i nadzoru a użytkownikiem odpowiedzialne są moduły komunikacyjne (wbudowane lub stanowiące dodatkowe wyposażenie systemu) współpracujące z klasycznymi układami alarmowymi lub rejestratorami umieszczonymi w chronionym obiekcie. Obecnie podstawowymi systemami transmisji sygnału pełni siec internetowa oraz sieć telefonii komórkowej GSM. W pracy przedstawione i przeanalizowane zostaną możliwości przekazywania informacji o stanie chronionego obiektu do użytkownika.

SESJA DODATKOWA

OGRANICZENIA STANDARDU OBD W DIAGNOSTYCE WYBRANYCH OBWODÓW POJAZDÓW SPALINOWYCH

Mateusz KAPUSTA, Sebastian STYLA Politechnika Lubelska Koło Naukowe „XENON”

System OBD stanowi standard komunikacji, w który wyposażony jest niemal każdy pojazd samochodowy poruszający się po drogach użyteczności publicznej. O jego funkcjonalności świadczy nie tylko idea sterowania poszczególnymi podzespołami danego pojazdu, ale także, przeprowadzana na bieżąco samodiagnostyka.

Początkowym celem, dla którego realizacji standard OBD został stworzony, było wykorzystanie go do kontroli emisji związków toksycznych wytwarzanych przez pojazdy samochodowe. W późniejszym czasie został on wzbogacany o dodatkowe funkcje, by ostatecznie stanowić kompletne źródło informacji na temat poprawności działania poszczególnych obwodów badanego pojazdu.

System diagnostyczny OBD wyposażony jest w zaawansowaną strukturę, która zawiera obszerną bazę danych na temat poszczególnych błędów wykrytych podczas odpowiednich procedur diagnostycznych. Badania wykonywane są za pomocą różnego rodzaju urządzeń, które można podzielić w zależności od ich funkcjonalności i złożoności. Wyróżniamy profesjonalne urządzenia serwisowe, zapewniające kompleksową diagnostykę samochodu, jak również urządzenia, które stanowiące niewielkich rozmiarów przystawki komputerowe, z powodzeniem wykorzystywane do przeprowadzania diagnostyki we własnym zakresie.

Możliwości systemu OBD sprawiły, że stał się on na przestrzeni lat, podstawową metodą badania samochodów. Jednak, jak każde urządzenie elektroniczne, system OBD nie ustrzegł się od pojawiających się ograniczeń, występujących podczas jego stosowania.

Niniejszy artykuł poświęcony został omówieniu problemów występujących podczas stosowania standardu OBD. Analizę przeprowadzono w oparciu o niektóre obwody wykorzystywane w samochodach osobowych. W artykule przedstawiono badania dotyczące układów: bezpieczeństwa biernego, w postaci poduszek powietrznych oraz pirotechnicznych napinaczy pasów oraz układu wtryskowego i zapłonowego.

Przeprowadzone badania skłaniają do poszukiwania nowych metod, które dadzą możliwość wyeliminowania pojawiających się przy stosowaniu standardu OBD ograniczeń. Z pomocą przychodzi idea stosowania tzw. monitorów diagnostycznych OBD. Realizacja takich monitorów odbywa się drogą programową i zakłada utworzenie dodatkowych algorytmów programistycznych, które pozwoliłyby skutecznie wskazać pojawiające się błędy, wynikające z szeregu niezależnych czynników zewnętrznych, jak choćby warunki atmosferyczne. Wpływają one w sposób bezpośredni na pracę wielu obwodów elektrycznych i elektronicznych pojazdu oraz na uzyskane w ramach ich badania rezultaty. Ciągłe rozszerzanie funkcjonalności systemu OBD, nie tylko przy pomocy tworzenia dodatkowych algorytmów sterowania, ale również przez wzbogacanie całego systemu o dodatkowe, powszechnie stosowane standardy komunikacji, daje możliwość wykrywania coraz większej ilości uszkodzeń.