6442373911

INŻYNIERIA ŚRODOWISKA - MŁODYM OKIEM TOM 20. 2016

badawczego osiągał dla wszystkich zbiorników wartości TSI przewyższające wartość graniczną stanu hipertroficznego wód.

1. Wstęp

Jednym z najbardziej brzemiennych i odczuwalnych w skutkach zachwiań działania ekosystemów wodnych, szczególnie wód powierzchniowych stojących, jest proces eutrofizacji. Eutrofizacja, określana jest jako wieloetapowy cykl wzbogacania się wód w składniki pokarmowe, które prowadzą do masowego rozwoju roślin wodnych, skutkiem czego jest nadmierny wzrost produkcji pierwotnej oraz w konsekwencji pogorszenie jakości wód i ograniczenie możliwości ich wykorzystania [1].

Analiza trofii ekosystemów wód powierzchniowych jest istotnym zagadnieniem wielu prac badawczych. Priorytetowym działaniem w tej kwestii jest pozyskiwanie uniwersalnych wskaźników służących określeniu w jak najbardziej dokładnym stopniu stanu troficznego wód. Metody, które pozwalają na tę ocenę opierają się na podstawie wskaźników tradycyjnych, do których zaliczamy: koncentrację chlorofilu „a”, stężenie azotu ogólnego i fosforu ogólnego, warunki tlenowe oraz widzialność krążka Secchiego, lub na podstawie indeksów eutrofizacji, które opierają się o założenia statystyczne między substancjami odżywczymi a wytwarzaną biomasą roślinną. Ocena trofii wód za pomocą metod wykorzystujących wskaźniki zagregowane jest bardziej spójna i sprecyzowana na podejście do analizy trofii ekosystemów słodko-i słonowodnych [2]. Do bardzo popularnych i stosowanych na szeroką skalę indeksów zaliczamy te stworzone przez Roberta Carlsona. Są to liczbowe wskaźniki stosunkowo proste w użyciu i interpretacji