Materiałoznawstwo - ćwiczenia laboratoryjne
2.3. Zasada działania młotka Schmidta
Młotek Schmidta jest przedstawicielem młotków sprężynowych. Zasada jego działania jest następująca:
Młotek ustawia się w punkcie pomiaru prostopadle do badanej powierzchni i powoli do niej dociska. Docisk ten powoduje cofanie się masy uderzającej (20) i sczepionego z nią urządzenia spustowego (10, 11, 16, 17) z jednoczesnym naciągnięciem sprężyny uderzeniowej (5) oraz skróceniem sprężyny dociskowej (12). Cofanie się masy uderzającej ma miejsce aż do momentu, gdy urządzenie spustowe (16) osiągnie śrubę dystansową spustu (15). Następuje wtedy zwolnienie spustu i masa (20) uderza w trzpień (2), a następnie odbija się przesuwając do tyłu wskaźnik (6) na skali przyrządu (8). Skala przyrządu podzielona jest na równe działki, a odczytany wynik nazywa się liczbą odbicia „L”.
W celu ponownego przygotowania młotka do użycia należny cofnąć przyrząd od badanej powierzchni. W trakcie cofania młotka sprężyna (12) popycha do przodu urządzenie spustowe (10, 11, 16, 17) wraz z prowadnicą, co powoduje wysunięcie na zewnątrz trzpienia (2) oraz wycofanie w położenie zerowe wskaźnika (6). Ostatecznie następuje zaczepienie urządzenia spustowego za kryzę masy uderzeniowej i młotek jest gotowy do nowego pomiaru.
2.4. Inne rodzaje młotków Schmidta
Młotek Schmidta typu N działa energią uderzeniową 2.25 [Nm] i przeznaczony jest do badania betonu zwykłego w konstrukcjach i prefabrykatach. Ponadto produkowane są młotki typu M (masywny) o energii uderzeniowej 30.0 [Nm], które są przeznaczone do badania nawierzchni, fundamentów oraz konstrukcji masywnych. Młotki typu L (lekki) o energii uderzenia 0.75 [Nm] przeznaczone są do badania betonów lekkich oraz zapraw.
3