WNiG
Zespół 4
Wytrzymałość
materiałów
ćwiczenia
laboratoryjne.
Data wykonania 28.04.2003
Grupa: 9
Temat: Próba statyczna rozciągania metali
Data oddania 12.05.2003
Data zalicz.
Ćwiczenie nr 1
Próbę statyczną rozciągania wykonujemy w celu określenia własności wytrzymałościowych i plastycznych badanego materiału:
• granicy proporcjonalności
• umownej granicy sprężystości
• wyraźnej granicy plastyczności
• wytrzymałości na rozciąganie
• modułu sprężystości podłużnej
• wydłużenia jednostkowego
• przewężenia
m
Podczas rozciągania badaną próbkę poddaje się działaniu jednoosiowego obciążenia mierząc jednocześnie siłę rozciągającą i wydłużenie próbki.
Wykres zarejestrowany podczas próby automatycznie odwzorowuje przebieg rozciągania w układzie siła- wydłużenie.
Na wykresie rozciągania wyróżnić można kilka charakterystycznych punktów:
a) Granica proporcjonalności. Jest to naprężenie, do którego występuje proporcjonalność naprężenia do wydłużenia jednostkowego.
Granica proporcjonalności jest granicą stosowalności prawa Hooke’a.
b) Granica sprężystości. Towarzyszy jej pojawienie się odkształceń trwałych. Trudno jest zarejestrować wartość naprężenia, przy którym pojawiają się odkształcenia trwałe. Umowną granicę sprężystości zdefiniowano jako wartość naprężenia rozciągającego, które wywołuje wydłużenie trwałe= 0,05% pierwotnej długości pomiarowej próbki.
c) Wyraźna granica plastyczności. Jest to naprężenie rozciągające, po osiągnięciu którego obserwuje się wyraźny wzrost rozciąganej próbki bez wzrostu obciążenia.
d) Umowna granica plastyczności. Określa się ja dla materiałów nie mającej wyraźnej granicy plastyczności, służy jako kryterium porównawcze do oceny materiałów. Określa