Sektor bankowy w każdej gospodarce odgrywa istotną rolę wynikającą z jego udziału w sektorze finansowym (na poziomie około 60-70%), a także z funkcji, jakie spełniają banki jako instytucje zaufania publicznego w procesie pośredniczenia pomiędzy dawcami i odbiorcami kapitału. Każdy bank działa przy tym w otoczeniu zewnętrznym, które w dużej mierze kształtuje warunki jego funkcjonowania i oddziałuje na sposób i poziom bezpieczeństwa świadczonych przez niego usług. Zmiany technologiczne, zmiany postaw i rosnące oczekiwania klientów oraz proefektywnościowe wymogi stawiane bankom, traktowane łącznie, przyczyniają się do rozszerzania oferty bankowej o rozwiązania innowacyjne zarówno w zakresie tradycyjnych produktów i usług bankowych, jak i tych oferowanych w ramach bankowości elektronicznej, która sama w sobie przestała już być uznawana za innowację. W ostatnich kilku latach szczególnie silnie na funkcjonowanie sektora bankowego oddziaływały zawirowania występujące na rynku finansowym w skali globalnej, których bezpośrednią konsekwencją stały się z jednej strony sinusoidalne wahania wskaźników zaufania klientów do banków, a z drugiej - głębokie zmiany o charakterze regulacyjnym na rynkach finansowych. Rosnące powiązania kapitałowe pomiędzy bankami i korporacjami finansowymi (konglomeraty finansowe) oraz konsolidacja sektora bankowego sprawiają, że wszelkie pozytywne i negatywne zjawiska bardzo szybko przemieszczają się pomiędzy poszczególnymi instytucjami i rynkami. Oznacza to, że stabilność sektora bankowego ma kluczowe znaczenie dla stabilności całego systemu finansowego nie tylko w kraju, ale także w skali globalnej. Konieczność dostosowania się do zmieniających się warunków funkcjonowania, zarówno tych o charakterze regulacyjnym, technologicznym, produktowym, rynkowym, jak i o charakterze wizerun-