Jednym z głównych czynników warunkujqcych rozwój wyższych szkół pedagogicznych stanowiła kadra dydaktyczno-naukowa, z której brakiem PWSP borykały się przez długie lata. Poczqtkowo zespół pracowników dydaktycznych rekrutował się z grona nauczycieli byłych pedagogiów (Kraków, Gdańsk), Instytutu Pedagogicznego (Katowice), z grona wybitnych nauczycieli szkół średnich, czy też pracowników nadzoru pedagogicznego. W znacznym stopniu PWSP korzystały z pomocy licznych pracowników uniwersytetów i innych uczelni. W Krakowie np. zajęcia prowadzili wybitni nauczyciele akademiccy Uniwersytetu Jagiellońskiego, jak prof. prof.: dr Stefan Szuman, dr Stanisław Pigoń, dr Franciszek Bieda, dr Witold Taszycki, dr Kazimierz Piwarski, dr Zygmunt Mysłakowski, dr Józef Garbacik m. Pełnili oni także funkcje rektorów, prorektorów, dziekanów, prodziekanów. Wykładowcami byli także pracownicy naukowo-dydaktyczni Akademii Górniczo-Hutniczej, Politechniki Krakowskiej, Wyższej Szkoły Nauk Społecznych. W PWSP w Gdańsku pierwszymi wykładowcami byli nauczyciele Pedagogium: dr Jan Schwarz, dr Romana Miller, dr Józef Staszewski, dr Kazimierz Kubik. W skład tego grona wchodzili również pracownicy Politechniki Gdańskiej, m.in. prof. dt Władysław Wawryk, dr Ignacy Adamczewski, dr Zdzisław Pazdro, dr Zdzisław Grabski oraz pracownicy Akademii Lekarskiej: prof. dr Fryderyk Pantsch, doc. dr Tadeusz Sulima, prof. dr Witold Sylmanowicz. Nieco później kadrę gdańskiej WSP zasilili profesorowie dojeżdżajqcy z Torunia i Poznania’2. Katowickq PWSP wspierali nauczyciele akademiccy z Krakowa (z UJ), Lodzi i Wrocławia. Ludzie ci wywarli duży wpływ na poziom zajęć dydaktycznych oraz podniesienie rangi tych szkół. O charakterze nauczycielskim uczelni decydowali jednak ci, którzy własne doświadczenia nauczycielskie wzbogacali o wyniki pracy badawczej. Szczególnie uwidoczniło się to w PWSP w Krakowie, która w latach późniejszych przyjęła funkcję ,,matki" w stosunku do nowo powstajqcych WSP. Zatrudnieni tu zostali znakomici dydaktycy o wieloletnim doświadczeniu zawodowym, późniejsi profesorowie i docenci, m.in. prof. dr Wincenty Danek, doc. dr Włodzimierz Gałecki, doc. dr Adam Dziurzyński, prof. dr Stanisław Jodłowski, prof. dr Zofia Krygowska, prof. dr Jan Leśniak, prof. dr Jan Nowakowski, doc. dr Władysław Szyszkowski, prof. dr Ignacy Zarębski.
W poczqtkach swego istnienia PWSP natrafiały na duże trudności w pozyskiwaniu na stałe samodzielnych pracowników nauki ze względu na zbyt mała ilość etatów, w zwiqzku z tym zatrudniano wykładowców na godzinach zleconych lub krótkotrwałych kontraktach. Wymiar godzin obowiqzujqcych pra-
Ul Por.: Wyższa Szkoło Pedagogiczna w Krakowie w pierwszym piętnastoleciu rozwoju 1946—1961, s. 10—11, 52—126.
142 M. W i d e r n i k, Wyższa Szkota Pedagogiczna w Gdańsku, rozdz. Kadra pedagogiczna, s. 29—35.
240