Opis jądra Linux-a, jego instalacji itp.: Kompilacja jądra.
Następna strona
Poprzednia strona
Spis treści
4. Kompilacja jądra.
4.1 Czyszczenie i zależności.
Kiedy skrypt konfiguracyjny się skończy każe ci napisać make
dep i (przypuszczalnie) make clean. Tak więc
zaczynamy od make dep. Jest to pewne zabezpieczenie się,
które sprawdza różne zależności, jak na przykład: czy pliki
nagłówkowe są na swoich miejscach. Nie zajmuje to wiele czasu, no
chyba, że twój komputer jest naprawdę wolny.
W starszych wersjach powinieneś jeszcze wydać polecenie make
clean. To usuwa pozostałości po starej kompilacji jądra
(pliki objektowe itp). Nie zapomnij tego kroku !!!
4.2 Kompilacja główna.
Po czyszczeniu i sprawdzeniu zależności możesz wpisać make bzImage
lub make bzdisk (to jest ta część, która zabiera tyle
czasu). make bzImage skompiluje jądro i zostawi je w pliku
/usr/src/linux/arch/i386/boot/bzImage wśród innych rzeczy.
To jest nowe skompresowane jądro. make bzdisk robi to samo,
z tą różnicą, że umieszcza plik bzImage na dyskietce w
stacji A:, którą mam nadzieję włożysz na czas do stacji :). (ten
czas to sam koniec kompilacji, ale na wszelki wypadek radzę włożyć
od razu, bo potem można zapomnieć)
make bzdisk to dobry sposób na testowanie nowego jądra;
jeśli coś pójdzie nie tak, po prostu wyjmujesz dyskietkę ze stacji,
resetujesz i po krzyku. Może to być także pomocne jeśli
przypadkowo usuniesz jądro z dysku. (radzę uważać na to co się robi
w katalogu głównym a szczególnie w katalogu /boot). Możesz
jej także użyć do instalacji innych systemów, ponieważ wystarczy
przegrać zawartość tej dyskietki na inną.
Wszystkie, nawet te w połowie sensowne, jądra są skompresowane, z
powodu literek "bz" na początku. Skompresowane jądro odkompresowuje
się automatycznie w czasie wykonywania.
W starszych jądrach nie ma opcji bzImage. Było to po prostu
zImage. Opcja ta jest wciąż dostępna, jednak biorąc pod uwagę
obecne rozmiary jądra nie poleca się tego sposobu kompresji.
4.3 Inne parametry dla "make" przy kompilowaniu jądra.
make mrproper spowoduje dokładniejsze wyczyszczenie.
Czasem jest to potrzebne; możesz to robić przy instalacji
każdej łaty (patch). make mrproper skasuje także twój
plik z bieżącą konfiguracją, więc możesz sobie zrobić kopię
tego pliku (.config).
make oldconfig spróbuje skonfigurować jądro na podstawie
starego pliku konfiguracyjnego; przejdzie za ciebie przez proces
konfiguracji (make config). Jeśli jeszcze nigdy przedtem nie
kompilowałeś jądra lub nie masz starego pliku konfiguracyjnego
wtedy przypuszczalnie nie powinieneś tego robić, bo będziesz
chciał zmienić konfigurację domyślną.
Przeczytaj sekcję o modułach na temat szczegółów dotyczących
make modules.
4.4 Instalacja jądra.
Jeśli masz już nowe jądra i wydaje ci się, że ono działa tak jak
chciałeś, czas aby je zainstalować. Większość ludzi używa do tego
celu LILO (Linux Loader). make bzlilo zainstaluje jądro,
uruchomi lilo, aby odświeżyć informacje i przygotuje wszystko, aby
zresetować i załadować nowe jądro. ALE TYLKO w przypadku,
gdy LILO jest skonfigurowane następująco:
jądro to /vmlinuz, lilo jest w /sbin, a twój
plik konfiguracyjny od lilo to /etc/lilo.conf i zgadza
się z tym co jest powyżej.
W innym przypadku musisz użyć bezpośrednio polecenia lilo.
Jest to pakiet całkiem prosty do zainstalowania i używania, ale ma
tendencję do załamywania ludzi swoim plikiem konfiguracyjnym.
Zajrzyj do pliku /etc/lilo/config - w starszych wersjach;
lub /etc/lilo.conf - w nowszych wersjach, i sprawdź
bieżące ustawienia. Plik ten wygląda tak:
image = /vmlinuz
label = Linux
root = /dev/hda1
...
image = odnosi się do aktualnej wersji zainstalowanego
jądra. Większość używa nazwy /vmlinuz. Ale równie dobrze
może to być nazwa xxx, jądro, czy pliczek (nie jestem pewien co
do polskich liter, ale zawsze można poeksperymentować :) )
label = używane jest przez LILO, aby dowiedzieć się jaki
system lub jądro załadować, a root = jest katalogiem
głównym danego systemu. Zrób kopię jądra, którego teraz używasz i
skopiuj nowo zrobione jądro na miejsce starego (czyli napisz
cp bzImage /vmlinuz jeśli używasz nazwy vmlinuz i jesteś w
katalogu /usr/src/linux/arch/i386/boot. Potem uruchom
LILO - w nowszych wersjach po prostu uruchamiasz lilo; w
starszych może będziesz musiał uruchomić /etc/lilo/install
albo nawet /etc/lilo/lilo -C /etc/lilo/config.
Jeśli chcesz wiedzieć więcej na temat konfiguracji LILO, albo nie
masz LILO, zdobądź najnowszą wersję i poczytaj dokumentację.
Aby załadować jedną ze starszych wersji jądra, które mam nadzieję
zachowałeś :) skopiuj linie od image = xxx w pliku
konfiguracyjnym LILO na dół pliku, zmień xxx na nazwę twojego
zachowanego pliku (wraz z pełną ścieżką). Zmień label = zzz
na np. label = old-kernel i uruchom ponownie lilo.
Możesz też wstawić linię delay = x, gdzie x jest ilością
dziesiętnych części sekundy, do pliku konfiguracyjnego LILO, aby
zatrzymać ładowanie na określoną ilość sekund i przerwać je np.
klawiszem SHIFT, a potem wpisać nazwę którą nadałeś starszej
wersji jądra (tę label = z pliku konfiguracyjnego LILO, a
nie nazwę pliku jądra) w razie gdyby stało się coś nieprzyjemnego.
Następna strona
Poprzednia strona
Spis treści
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Kernel HOWTO pl 12 (2)Kernel HOWTO pl 9 (2)Kernel HOWTO pl 6 (2)Kernel HOWTO pl (2)Kernel HOWTO pl 7 (2)Kernel HOWTO pl 5 (2)Kernel HOWTO pl 2 (2)Kernel HOWTO plKernel HOWTO pl 11 (2)Kernel HOWTO pl 1 (2)Kernel HOWTO pl 10 (2)Kernel HOWTO pl 3 (2)Kernel HOWTO pl (3)Kernel HOWTO pl 8 (2)bootdisk howto pl 8PPP HOWTO pl 6 (2)NIS HOWTO pl 1 (2)kernel howto 3 clbigwpagydoy3epnkmic3ys7wlqwsg4rlwwgvq clbigwpagydoy3epnkmic3ys7wlqwsg4rlwwgvqcdrom howto pl 1wiÄcej podobnych podstron