5. SYSTEM TEMPEROWANY, SKALA, GAMA, TONACJA.
Muzyka okresu baroku aż do współczesności posługuje się materiałem dźwiękowym uzyskanym przez równomierną temperację oktawy, czyli podział oktawy na 12 równych półtonów.
Ze zbioru wszystkich dźwięków używanych w muzyce można wyodrębnić pewne uporządkowane szeregi dźwiękowe wznoszące, zwane skalami muzycznymi / dźwięki te ułożone są według pewnych stałych schematów interwałowych /.
Podstawą europejskiej muzyki artystycznej są skale systemu tonalnego dur - moll, czyli skale durowa i molowa.
Skała durowa (majorowa):
- posiada półtony pomiędzy III - IV oraz VII - VIII st, gamy
- pozostałe odległości to całe tony
Poszczególne stopnie gamy mają swoje nazwy:
I - tonika / T /
II - dźwięk prowadzący w dół
III - medianta dolna
IV - subdominanta / S /
V - dominanta / D /
VI - medianta górna
VII - dźwięk prowadzący w górę
Skala muzyczna rozpoczynająca się od określonego dźwięku to gama. Tak więc powyżej zapisana jest gama C - dur.
Posługiwanie się w utworze dźwiękami określonej gamy np.: fis - moll, to granie w tonacji fis - moll. Tonację określają znaki przykluczowe.
14