CECHY PIEŚNI
uproszczona budowa układ stroficzny częste refreny paralelizmy rytmizacja
Pieśń - gatunek literacki poezji lirycznej, c genezie związanej z obrzędami i muzyką (pieśni ludowe, pieśni średniowieczne), od której stopniowo się uwolnił, stając się samodzielną formą wyrazu.
Pieśń to utwór liryczny podzielony na strofy, zwykle o tematyce poważnej. Nowożytny kształt pieśni jako wiersza wywodzi się z utworów Horacego.
motyw Fortuny, niestałej i zwodniczej, która szydzi z człowiek, motyw świata jako smutnego teatru marionetek i Boga wielkiego reżysera, rozporządzającego ludzkim losem, motyw cnoty jako zespołu największych wartości, takich jak mądrość, prawość, umiar, patriotyzm, piękno, czyste sumienie, motywy stoicko-epikurejskie. jak spokój, równowaga wewnętrzna, obojętność wobec wzruszeń, szczęście umiarkowane, brak cierpień, motyw dobrej, poczciwej sławy, motyw Arkadii ziemiańskiej
motyw Boga Wielkiego Architekta, Budowniczego świata, motywy patriotyczno-obywatelskie, tyrtejskie,
Tren podobnie jak epitafium jest odmianą literatury funeralnej (pogrzebowej). Tren wywodzi się ze starożytnej Grecji, za prekursorów gatunku uznaje się Pindara i Simonidesa z Keos.
Utwór o charakterze żałobnym, poświęcony pamięci zmarłej osoby. Przedstawia żal po jej odejściu a także zawiera pochwałę jej cnót.
Tren jako gatunek literacki: pochwała cnót i zalet zmarłego, rozpamiętywanie wielkości poniesionej straty,
demonstracja żalu, pocieszenie,
napomnienie - pouczenie.
f t m«n» ntetttet, .junft y.
•iter f.fort, ftil IrmMt («rm/.
• motyw artysty,
• motyw Boga, motyw dziecka,
motyw cierpienia, motyw śmierci, motyw kryzysu wiary, motyw stoicyzmu, motyw złotego środka.