Rys. 3.9. Przekładnik FerrantFego do zwarć doziemnych (sumowanie magnetyczne) [2]
Przekładniki prądowe łączone są w układy pozwalające na sumowanie prądów płynących w różnych punktach obwodu pierwotnego. Układ musi spełniać dwa podstawowe wymagania.
• Obwód wtórny każdego przekładnika musi się zamykać przez niewielką impedancję, otwarcie obwodu wtórnego grozi pojawieniem się dużych przepięć.
• Jeden (ale tylko jeden) punkt obwodu galwanicznie połączonego z uzwojeniem wtórnym musi być uziemiony, aby zabezpieczyć urządzenia wtórne na wypadek wystąpienia znacznych przepięć, np. przy przebiciu izolacji między obwodem pierwotnym i wtórnym.
W instalacjach WN, uzwojenia pierwotne są na poziomie napięcia WN, między stroną pierwotną a wtórną przekładników musi być, zatem zainstalowana izolacja.
Zastosowany przekładnik należy do grupy przekładników przewidzianych do współpracy z urządzeniami zabezpieczeniowymi i charakteryzują się poprawną transformacją dla prądów znacznie większych od znamionowych, takimi bowiem są prądy zwarciowe, przy których zabezpieczenie powinno działać poprawnie.
Klasy dokładności 10P są stosowane przeważnie w przekaźnikach nadprądowych, przekładniki prądowe klasy 5P o uchybie całkowitym 5% są wykorzystywane w innych urządzeniach zabezpieczających np. przekaźnikach odległościowych.
Przekładniki napięciowe obniżają napięcie pierwotne do poziomu, przy którym urządzenie pomiarowe i zabezpieczeniowe mogą je pomierzyć. Zapewniają także izolację galwaniczną pomiędzy częścią wysokonapięciową - strona pierwotną oraz urządzeniami podłączonymi do strony wtórnej.
15