8955899039

124

CiMf C'<4J*k\t ry%tfCXtf ybMit

	Di—i
cUukiu |l00	Ul—1
fiu#

Srhmtn* lU*,n+T>cMy Ckmtfltkm

Ccchf cKM*Mary«tycm /•'*!*«

t

I¹'

I*

P'

|105

inm|	SU tfeftr.k*		41MH3 | N |
••m]	III
<rm ]	£ioinic«*>»«	0	| men J
	Sk'>k tJrr^r.kj	X	9 4W70 [ inm |

Obici

Wyiici

y rjti mm /•    «*f

Ubm •« J

U»«^łl )

P Wymaj-pnnr P Ekom-rt

I

1 ńa urn    »tli>*oU

Rys. 5.7.4. Parametry a istotne wymiary rodziny konstrukcji określone na podstawie modelu fenomenologicznego

Fig. 5.7.4. Parameters and cssential dimensions of the construction family detennined basmg on phenomological model

Zestawienie parametrów i istotnych wartości wymiarów na podstawie modelu fenomenologicznego chwytaka kleszczowego przedstawiono na rys. 5.7.4. Za pomocą utworzonego programu CHWYTSOFT tworzone jest przyporządkowanie y w rodzinie konstrukcji chwytaka kleszczowego. W pierwszej fazie działania programu wyznacza się wymiary istotne konstrukcji chwytaka dźwigniowego, na podstawie funkcji matematycznych opisujących charakterystyki siłowe i przemieszczeniowe

Na podstawie przeprowadzonych badań wyróżniono następujące metody wyznaczania wartości ilościowych cech konstrukcyjnych:

1)    metoda tradycyjna,

2)    metoda podobieństwa konstrukcyjnego,

3)    metoda algorytmiczna.

5.7.1. Metoda tradycyjna doboru ilościowych cech konstrukcyjnych

Metoda tradycyjna doboru ilościowych cech konstrukcyjnych polega na podejmowaniu konstruowania dla kolejnych wektorów potrzeb X' w sposób tradycyjny (mealgorytmiczny). Tworzy się w ustalonej kolejności (od i*=l do Hz) wektory konstrukcji poszczególnych

elementów Y„{(m = i),(j = I. jz). Model doboru cech konstrukcyjnych przedstawiono na rys. 5.7.5 Dla wektora potrzeb X* tradycyjnie dobierane są cechy konstrukcyjne elementów

Y*'(j = !,jz) należących do grafu relacji sprzężeń, po czym wybiera się następny wektor potrzeb X:, dla którego dobierane są kolejne cechy konstrukcyjne elementów.

f

»

I

i

i

i

Rys. 5.7.5. Model tradycyjnego doboru ilościowych cech konstrukcyjnych Fig. 5.7.5. Model of traditional determimng of quantity constnictional features

Proces trwa tak długa, aż dla wszystkich wektorów potrzeb zostają dobrane cechy konstrukcyjne elementów.

5.7.2. Metoda podobieństwa konstrukcyjnego

Metoda doboru wartości wymiarów na podstawie podobieństwa konstrukcyjnego ma źródła w teorii podobieństwa fizycznego. Pierwszym, który stosował teorię podobieństwa fizycznego, był Osbom Reynolds. W swoich pracach (1883) zastosował teorię podobieństwa dynamicznego w przepływach cieczy. Teonę podobieństwa stosuje się w procesie konstruowania: statków, samolotów i urządzeń przepływowych (92. 140, 178). Modele budowano w odpowiedniej skali, poddawano je badaniom symulując złożone zjawiska fizyczne. Na tej podstawie tworzono nowe rozwiązania konstrukcyjne, np. badając model samolotu wykonanego w odpowiedniej skali, w tunelu aerodynamicznym, modyfikowano geometryczną postać konstrukcyjną kadłuba Praktyczne zastosowanie podobieństwa konstrukcyjnego w procesie tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji (szczególnie typoszeregów konstrukcji) datuje się od 1950 [91, 92) w zakładach wytwórczych. Pierwsze zastosowania dotyczyły takich grup rodzin konstrukcji, jak: silniki spalinowe, turbiny, wentylatory, pompy i obrabiarki (135). Ponadto zastosowano podobieństwo konstrukcyjne w takich rodzinach konstrukcji, jak: łożyska toczne, łożyska ślizgowe, złącza śrubowe, połączenia postaciowe, sprzęgła, hamulec (91). Pahl 1974 (135) formułuje zasady konstruowania z zastosowaniem podobieństwa konstrukcyjnego. W procesie tworzenia uporządkowanych rodzin konstrukcji z zastosowaniem podobieństwa konstrukcyjnego