Budowę urządzenia ochronnego różnicowoprądowego przedstawiono na rysunku 1.
Rys.l. Zasada budowy wyłącznika różnicowoprądowego [1]: 1 - przckladnik Ferrantiego, 2 - część przewodząca dostępna odbiornika, Z - zamek wyłącznika,
R - wyzwalacz, cewka wyzwalacza, PK - przycisk kontrolny,, R,i - opornik dodatkowy; LI, L2, L3 - przewody fazowe; N — przewód neutralny; PE — przewód ochronny.
W konstrukcji wyłącznika różnicowoprądowego można wyróżnić trzy podstawowe elementy:
a) przekładnik Ferrantiego,
b) wyzwalacz odryglowujący zestyki wyłącznika,
c) zamek wyłącznika.
Przekładnik sumujący (Ferrantiego) obejmuje wszystkie przewody, przez które przepływają prądy, wynikające z obciążenia elektrycznego powodowanego przez odbiorniki podłączone za wyłącznikiem różnicowoprądowym bez przewodu ochronnego PE.
Konstrukcja wyłączników różnicowoprądowych jest taka, że w czasie wyłączania otwierane są zestyki biegunów fazowych i bieguna neutralnego N. Czasy wyłączenia wyłączników zależą od krotności prądu różnicowego Al w stosunku do znamionowego prądu wyzwalającego łan oraz typu wyłącznika.
W warunkach normalnej pracy suma wartości chwilowych prądów przepływających