9467141779

• długość ściany usztywniającej między otworami (jeżeli ściana usztywniana zlokalizowana jest między otworami ściany usztywniającej) wynosi nie mniej niż 1/5 połowy sumy wysokości otworów i nie mniej niż grubość ściany usztywnianej. W takim wypadku ściana usztywniająca powinna sięgać poza każdy otwór na długość nie mniejszą niż 1/5 wysokości kondygnacji.

Ściany według EC6 mogą być ponadto usztywnione przez elementy inne niż ściany murowane pod warunkiem, że sztywność tych elementów jest równoważna ze sztywnością murowanej ściany usztywniającej, a połączenie konstrukcji usztywniającej ze ścianą usztywnianą następuje za pomocą ściągów lub kotew zaprojektowanych tak, aby zdolne były do przeniesienia sił rozciągających lub ściskających, które mogą pojawić się w tym połączeniu.

Jeżeli długość usztywnianej ściany przekracza jej 15 grubości pizy usztywnieniu jednostronnym lub 30 grubości przy usztywnieniu dwiema ścianami usztywniającymi to ścianę taką należy uważać podpartą tylko u góry i u dołu. Ponadto jeżeli ściana usztywniana osłabiona jest pionowymi bruzdami i/lub wnękami o wymiarach większych niż dopuszczone w pkt. 6.1.2.1(7) EC-6, wówczas należy stosować redukcję grubości ściany t lub w miejscu pionowych bruzd i wnęk przyjmować swobodną krawędź ściany. Swobodną krawędź należy przyjmować zawsze, gdy grubość ściany pozostająca po wykonanej pionowej bruździe lub wnęce jest mniejsza niż połowa grubości ściany.

Eurokod zakłada, że ściany z otworami o wysokości w świetle większej niż 14 wysokości ściany w świetle lub szerokości w świetle większej niż 14 długości ściany, lub o powierzchni większej niż 1/10 całkowitej powierzchni ściany, należy uważać za ściany mające swobodne krawędzie na krawędziach otworu. Jest to dość znaczne ograniczenie -zgodnie z nim większość ścian z otworami projektować należy jako podparte wzdłuż trzech lub nawet dwóch krawędzi.