9752256399

19

Rozdział 3

Analiza makroskopowych związków nielokalnych naprężenie-odkształcenie

Na wstępie warto przypomnieć myśl W. Churchilla:

Jm dokładniej poznamy przeszłość, tym dalej możemy obejrzeć przyszłość

3.1. Interpolacja wykresu rozciągania i wyznaczanie współczynnika umocnienia

Interpolacja nieliniowego wykresu rozciągania w celach projektowania wytrzymałościowego opiera się na znanym wzorze Bacha-Schule [10]: £7 /<T₀ = {s 18o)^m, gdzie 171- bezwymiarowy wskaźnik umocnienia. Zwykle

0 2 0 2

(T₀ = O_ys , a 6₀ = £_ys = 0,002. Później Ludwik, korzystając z doświadczeń fizyki metali, wprowadził, jako wzór interpolacyjny zależność: (7 = <T_ys + A^£^m,

gdzie Aq- stała Teologiczna materiału. W wyniku badań doświadczalnych [7] ustalono, że dla a - Fe, Mo. Ta: YYl =0,5; natomiast dla Al: YYl = 0,5 -r 0,8 (w zależności od wielkości ziaren).

Dla polikrysztalów RSC struktury (RSC - sieć regularna, ścienne centrowana; na przykład Al) Jaoul zaproponował [12] podzielić obszar odkształceń plastycznych na 3 części: I -pierwsza strefa nieliniowa (paraboliczna), II - strefa liniowa, III -druga strefa nieliniowa (paraboliczna) (rys. 5).

W tym przypadku wzór interpolacyjny (3) ma 8 stałych reologicznych:

	<r() + Ąe^m	dla	e < s	( strefa	I)
(3) (7 = ■	o-o + Ae	dla	S <E < e	(strefa	II)
	°o ^+ A^s	dla	E>E	(strefa	III)

Wyznaczanie tak wielu stałych reologicznych na podstawie wyników badań nieniszczących jest bardzo utrudnione i to znacznie zmniejsza wartość (3) w praktyce doświadczeń wytrzymałościowych.