Praca powinna być napisana poprawnie po polsku, zgodnie z zasadami ortografii i interpunkcji. Praca powinna być też konsekwentna w zakresie używanego czasu gramatycznego - należy zdecydować się, czy prowadzone przez nas analizy opisujemy w czasie teraźniejszym czy przeszłym. Pracę piszemy tak, jak każdy tekst, a więc pełnymi zdaniami. Używanie równoważników zdań jest dopuszczalne tylko w konspekcie. Do list wyliczeniowych stosujemy odpowiednie opcje edytora (lista punktowana i numerowana), unikamy długich wyliczanek w jednej linii. Przed oddaniem pracę należy uważnie przeczytać i wyczyścić z typowych błędów (literówki, nawiasy sklejone z tekstem, wielokrotne spacje). Należy korzystać z funkcji sprawdzania pisowni. Oddawanie prac niesprawdzonych wobec istnienia narzędzi autokorekty sugeruje brak staranności.
Praca powinna być sformatowana za pomocą stylów. Tekst powinien być wyjustowany, ryciny poprawnie osadzone i opatrzone podpisami. Dłuższe prace powinny mieć tekst rozbity na podrozdziały i automatyczny spis treści. Tytuły rozdziałów powinny być opatrzone stylem nagłówkowym i numerowane. Zalecany styl numeracji to notacja typu „1.1.1.".
Praca naukowa ma dostarczyć czytelnikowi wiedzy w określonej dziedzinie. Unikamy wszystkiego, co zbędne i co może zaciemnić tekst, podnosząc współczynnik mglistości. W szczególności unikamy:
• osobistych przemyśleń i zwierzeń - praca to nie pamiętnik
• spekulacji nie opartych na faktach, teorii, które nie są fal syfi kowane, podpierania się porzekadłami i powiedzeniami ludowymi
• kolokwializmów i sformułowań, które nie pasują do stylu pracy i które czujemy się w obowiązku opatrzyć cudzysłowem. Jeśli jakieś pojęcie piszemy w innym znaczeniu, niż dosłowne - zamiast umieszczać je w cudzysłowie, lepiej dodać 1-2 zdania wyjaśnienia
• tytułowania i oceniania innych badaczy. W tekście do takich osób odnosimy się z imienia i nazwiska, bez tytulatury, nie stosujemy określeń typu „pan/pani", oraz określeń ocennych jak „Wybitny badacz" itp.
Język pracy powinien być precyzyjny, co wymaga także użycia słownictwa specjalistycznego, poznawanego przez studentów na zajęciach. Unikamy jednak makaronizmów i epatowania żargonem tam, gdzie nie jest to niezbędne.
2