1108720673

Ul

	u		o s? O o £		fil
ii =	V	=	£ O o s? o		U>1
	w		o o 5? o o		U2

Przy tak przyjętym rozwiązaniu wektor odkształceń może zostać wyznaczony poprzez różniczkowanie wektora przemieszczeń u oraz przyjmuje on postać

€x		du dx		' dN\ dx	0	0	dNi dx	0	0 •••"		Ui Ul Wi U2
^ey		dv dy		0	ąjVi dy	0	0	dNi dy	0 •••
€z lxy	=	dw dz du , du dy ' dx	=	0 dN, dy	0 dN, dx	dNi dz 0	0 dNi dy	0 dN, dx	dNi dz 0 •••
lyz		dv i dw dz T dy		0	dN, dz	dN, dx	0	dNi dz	dNi dy
1zx		du i dw .dz ^ dx.		dNt . dz	0	dN, dx	dNi dz	0	dNi dx

(2.18)

Wektor naprężeń w elemencie, przy pominięciu naprężeń wstępnych, może zostać zdefiniowany jako

a = Ce = CB^ru_e    (2.19)

gdzie C oznacza macierz podatności materiału i przykładowo w przypadku materiału izotropowego może zostać zdefiniowana na podstawie stałych materiałowych takich jak E - moduł Younga oraz v - współczynnik Poissona jako

	1 - V	V	V	0	0	0
	V	\-v	V	0	0	0
E	V	V	1 - V	0	0	0
(1 + »/)(! - 2i/)	0	0	0	l-1v 2	0	0
	0	0	0	0	1-2 u 2	0
	0	0	0	0	0	l—2v 2 .

Funkcje wag są pochodnymi założonego rozwiązania względem węzłowych stopni swobody. Stąd

du

^T

oraz

e = B'

(2.21)

19