117829066

W r. 1609 Bodley czyni zapis dla bibljoteki, przynoszący 131 funtów 10 szylingów rocznego dochodu.

Jeden ze współczesnych, opisując stan księgozbioru, wspomina, że książki przymocowane były łańcuchami żelaz-nemi. 0 Łańcuch, dostatecznie długi, aby książka po zdjęciu z półki mogła swobodnie leżeć na stole, był umocowany do grzbietu foljału, drugim zaś końcem, zaopatrzonym w kółko, posuwał się po pręcie żelaznym; „i student skutkiem tego nie mógł już wynosić pod płaszczem ksiąg bibljotecznych" (A. Clark).

Już w 3 lata po otwarciu bibljoteki dotkliwie uczuwać się dawał brak miejsca, zarówno dla książek jak i dla czytelników; w r. 1612 pomieszczenie rozszerzono, do czego część budulcu na pokrycie budynku otrzymano z lasów królewskich, w pobliżu Oxfordu. Książki i rękopisy przybywały obficie i budynek -wymagał ponownego rozszerzenia, co też dwukrotnie czyniono już po śmierci założyciela (f 28 stycznia 1612) z funduszów przez niego na ten cel zostawionych.

Dalsze dzieje bibljoteki obfitują w hojne dary na rzecz jej składane, zarówno w pieniądzach jak i w książkach, rękopisach, obrazach i monetach; wywołało to potrzebę stopniowego powiększania pomieszczeń.

W r. 1860 bibljoteka obejmuje w swe posiadanie t. z. Radc 1 i f f e Camer a,—okrągły, 100 stóp w średnicy, budynek, z kopułą 140 stóp wysokości, wzniesiony w połowie w. XVIII.

Dziś bibljoteka wraz z magazynami swcmi mieści się w^r pięciu budynkach, z których jeden położony jest daleko od głównych zabudowań, przy innej zupełnie ulicy.

W r. 1902 odbył się uroczysty obchód trzechsetletniego istnienia bibljoteki. W uroczystości uczestniczyły uniwersytety zagraniczne. Dostały się wtedy tytuły honorowe aż 17-stu

^ł) Co zresztą nie było zwyczajem wyłącznie angielskim. Ob. „Przegl. Bibl." 1908 (zesz. III—IV), str. 213, gdzie Estreicher powołuje się na Schuegraf K. J. „Kurze Abhandlung' iiber die Erage, warum wur-den ehemals in Bibliotheken die Biicher an eiscrne Kettcn gełegt.“ (Regensburg 1845).