1194638632

49

Pierwszym zaszczytem, jaki spotkał królewicza podczas 11-micsięcznego pobytu w Rzymie, była audiencja papieska. Klemens XII udzielił jej chłopcu 26 listopada. 5 grudnia spotkał Fryderyka Krystiana następny honor. Słynna Accademia degFArcadi przyjęła go („coinme protecteur”) w poczet swych zasłużonych członków i nadała mu pasterskie imiona Savoirde Teagene (także Maria Antonia Walpurgis, przyszła żona królewicza została członkinią tej Akademii, z dumą sygnując swe prace literackie i muzyczne jako pasterka Ermclinda Talea).

W okresie adwentu Fryderyk Krystian wziął udział w jednej tylko imprezie muzycz-no-towarzyskiej. 8 grudnia wypadały imieniny i urodziny jego matki, królowej Marii Józefy i z tej okazji dla licznie przybyłych gości w rzymskiej rezydencji królewicza (palazzo Albani przy Ouattro Fonlane) zorganizowany został koncert. Wystąpili w nim: śpiewak Domcnico Annibali z kapeli Augusta III, skrzypek Nicolo Pasqualini (podobno uczeń Tartiniego), zatrudniony w służbie kardynała d’Aquaviva, oraz muzyk kardynała St. Clcmenta, niejaki Florido, który grał na tympanonie³⁶. Almibali bawił wówczas w Rzymie wraz z innym śpiewakiem opery drezdeńskiej, Giovannim Bindim³⁷. Obaj oni -podobnie jak Faustina i Hassę -otrzymali urlop od obowiązków na polsko-saskiin dworze i zaangażowali się w nadchodzącym karnawale do Tcatro Alibert. Scena ta inaugurowała rzymski karnawał 1739, prezentując 3 stycznia premierę opery Astarto (libr. A. Zeno i P. Pariati) młodego hiszpańskiego kompozytora Dominga Terradellasa. Wśród wykonawców Fryderyk Krystian wyróżnił oczywiście śpiewaków ojca, ale podobali mu się też Lorenzo Ghirardi, zatrudniony w służbie elektora bawarskiego Karola Alberta (wuja Fryderyka Krystiana), oraz tenor Filippo Giorgi³⁸. Już w rok później Giorgi wraz z żoną, śpiewaczką Cateriną Giorgi znaleźli się w składzie kapeli Augusta III³⁹. Druga premiera Teatro Alibert, Romolo, re de Romani z muzyką prawdopodobnie Gaetana Latilly, wypadła lepiej niż Astarto. Jednak podczas premierowego spektaklu 25 stycznia publiczność zachowywała się tak hałaśliwie, że Fryderyk Krystian nie był w stanic osądzić -swym zwyczajem - jakości muzyki. Zatem wbrew temu, co twierdzą niektórzy autorzy⁴¹, obyczaj zachowywania „dostatecznej” ciszy podczas premier teatralnych nie był przestrzegany we Włoszech zbyt rygorystycznie. Dopiero po ponownym obejrzeniu Romolo królewicz mógł uczciwie przyznać, że opera istotnie się udała.

Innym teatrem publicznym, do którego królewicz uczęszczał w Rzymie był elegancki Teatro Argentina. 7 stycznia zaprezentowano tam premierę Vologeso, rede'Parti (libr. G. E. Luccarelli) z muzyką Rinalda di Capua (jako intermezzo grany był II tutore Hassego), a 3 lutego wystawiony został Achille in Aulide Geminiano Giacomellego (intermezzzo, Golpone e Birina tegoż kompozytora). Choć pierwsze z tych dzieł Fryderyk Krystian i Wackcrbarth uznali za pewien sukces, to równie zgodnie stwierdzili, że śpiewacy zaangażowani w Argentina - a byli wśród nich słynny Carlo Scalzi oraz zdobywający dopiero sławę Giovanni Manzuoli - zdecydowanie nie dorównywali tym z Teatro Alibert⁴².

Rzymskie opery rozczarowały królewicza i jego opiekuna, ale przykrość tę zrekompensowała mu z nawiązką seria kantat wykonanych na cześć Fryderyka Krystiana „tout expres - jak pisał z ledwie tajoną radością i dumą ich adresat - pour Pamour de moy”. Jezuickie Scminario Romano, kardynał St. Clcment, książę Campagnano oraz konctabl Carboniano Colonna byli zleceniodawcami 4 kantat dedykowanych w karnawale 1739 Fryderykowi Krystianowi⁴³. Imprezy te - i zapewne inne, im podobne - obsługiwała stała