Zasilanie kotłów parowych wodą o nieodpowiednim składzie fizyczno-chemicznym może spowodować straty wywołane przez tworzenie się kamienia kotłowego, pienienie się wody kotłowej i korozję. Również zasilanie obiegów chłodniczych wodą nietermostabilną lub z ograniczoną stabilnością może powodować korozję instalacji i wytrącanie się osadów. Aby uniknąć powstawania kamienia kotłowego i osadów w obiegach chłodniczych wodę należy zmiękczyć lub zdemineralizować. W kotłach o niskim ciśnieniu używa się wody zmiękczonej.
Zmiękczanie ma na celu całkowite lub częściowe usunięcie z wody jonów powodujących twardość (Ca2+, Mg2+, Fe2+, Mn2+, Al3+) i innych.
Ze względu na rodzaj stosowanych procesów zmiękczanie może być dokonane metodami:
- strąceniowymi: termicznymi (np. dekarbonizacja na gorąco),
chemicznymi (np. dekarbonizacja wapnem, metoda wapienno-sodowa, metoda ług sodowy-soda, zmiękczanie fosforanami),
-jonitowymi: (na kationitach sodowych lub kationitach wodorowych i sodowych).
Zmiękczanie wody fosforanami umożliwia usunięcie z niej zarówno twardości węglanowej, jak i niewęglanowej. Najlepsze efekty zmiękczania wody otrzymuje się stosując krystaliczny fosforan trójsodowy, który wiąże jony Ca2+ i Mg2+ w trudno rozpuszczalne fosforany:
3Ca(HC03)2 + 2Na3P04 = Ca3(P04)2 + 6NaHC03 3Mg(HC03)2 + 2Na3P04 = Mg3(P04)2 + 6NaHC03 3CaS04 + 2Na3P04 = Ca3(P04)2 + 3Na2S04 3MgS04 + 2Na3P04 = Mg3(P04)2 + 3Na2S04
Zmiękczanie wody tylko fosforanem trój sodowym jest stosowane głównie dla wód o twardości ogólnej poniżej 2 mval/dm3. Z uwagi na dużą cenę fosforanów oraz fakt, iż w wyniku zmiękczania wody o znacznej twardości węglanowej powstaje NaHC03, najlepiej jednak jest stosować tę metodę jako uzupełniające zmiękczanie po wstępnym zmiękczaniu wody metodą wapienno-sodową. Znaczna zasadowość alkaliczna nie jest pożądana w wodach
12