1313878127

15

narzędzia w czasie pracy, budowa obrabiarki musi umożliwić jego wymianę. Z tego powodu najczęściej, stosuje się połączenie gwintowe narzędzia z koncentratorem. Długość narzędzia nie powinna przekraczać 20% połowy długości fali, gdyż w przeciwnym razie powierzchnia połączenia znajdzie się zbyt blisko obszaru największych naprężeń w koncentratorze, co może doprowadzić do zniszczenia połączenia.

Nacisk narzędzia na obrabiany materiał wywierany jest z reguły od strony układu akustycznego. Często stosuje się nacisk pod własnym ciężarem głowicy, przy czym regulację zapewnia odpowiedni przeciwciężar, lub zawieszenie głowicy na sprężynach. Regulacja naciągu tych sprężyn umożliwia dobór odpowiedniego nacisku narzędzia.

Większość przemysłowych obrabiarek ultradźwiękowych jest wyposażona w układ dostarczający zawiesinę proszku ściernego i układ odsysający zużyte ścierniwo.

Zasadniczym parametrem, wyznaczającym przydatność obrabiarki do wykonania określonej operacji jest moc elektryczna pobierana przez przetwornik. Korzystając z tego kryterium, można wyróżnić trzy główne grupy obrabiarek:

= obrabiarki małej mocy - do 300 W;

= obrabiarki średniej mocy - do 1 kW;

= obrabiarki dużej mocy - 5 kW.

4.1. Budowa i działanie drążarki UD 90

Drążarka ultradźwiękowa UD 90 Wykonana została w Instytucie Inżynierii Precyzyjnej i Biomedycznej. Jest ona laboratoryjnym urządzeniem małej mocy, przeznaczonym do drążenia otworów o średnicach nie przekraczających 10 mm i głębokości do 5 mm w szkle, ceramice i ferrytach. Przekroczenie tego zakresu wymiarowego jest możliwe, lecz wiąże się ze znacznym spadkiem wydajności obróbki.

Układ akustyczny drążarki pobudzany jest do drgań przetwornikiem piezoelektrycznym. Częstotliwość pracy układu wynosi ok. 20 kHz. Dobór nacisku narzędzia na obrabiany materiał realizowany jest poprzez odciążenie głowicy akustycznej układem sprężyn, na których głowica ta jest podwieszona.

Drążarka UD 90 przedstawiona jest na rys.9.