1388457303

ajwspanialszym zabytkiem dawnego piśmiennictwa technicznego w Polsce jest Architekt Polski, dzieło księdza Stanisława Solskiego, wydane w r. 1690,—piśmiennictwo to wszakże wzięło swój początek znacznie wcześniej, bo około połowy XVI-go stulecia. Naturalnym biegiem rzeczy wyprzedziło je piśmiennictwo matematyczne. Pomiędzy najdawniejszymi drukami krakowskimi, z początku XVI-go wieku, spotykamy różne wydania Algorytmu czyli arytmetyki łacińskiej Jana z Hałifaxu (de Sacrobosco), profesora uniwersytetu paryskiego jeszcze w XIII-em stuleciu. Dziełko to,

pierwsze w Europie o arytmetyce arabskiej traktujące, służyło przez długi czas za podręcznik w Akademii żakowskiej. Później używano arytmetyki Jana z Łańcuta, także

przedrukowywanej wielokrotnie u różnych drukarzy krakow

skich , pod tytułem Algoritkmus albo Atgorismus linealis. Pomijając drukowane u nas inne arytmetyki łacińskie, zaznaczyć wypada, że pierwszy wykład tej nauki w języku polskim wydał ks. Tomasz Kłos, w Krakowie, w r. 1538. Dru

kowanego wykładu geometryi z tych czasów, to jest z pierwszej połowy XVI-go stulecia, bibliografowie nasi nie odnale

źli. jakkolwiek według dokumentów, na jakie powołuje się Wiszniewski, wykładaną była geometrya Euklidesa w Akademii krakowskiej jeszcze przed rokiem 1431 ^J).

^J) Bliższy wiadomość o początkach naszego piśmiennictwa matematycznego i wskazówki co do piśmiennictwa z zakresu techniki, zna-leść można: w Ui$ tory ach Literatury Polskiej Feliksa Bentkowskiego i Michała Wiszniewskiego,—w Bibliografii piśmiennictwa polskiego z działa matę-

■

matyki i fizyki oraz ich zastosowań Teofila Zebrawskiego (do tego dzieła, wydanego w r. 1873, wyszły dodatki w r. 1886),— wreszcie w Bibliografii