Polska jest znaczącym producentem mięsa w Unii Europejskiej, zajmując w 2011 r. czwarte miejsce pod względem produkcji zarówno mięsa wieprzowego, jak i mięsa drobiowego oraz siódme miejsce w produkcji wołowiny (MRiRW, 2012 b).
Należy zauważyć, że o ile produkcja mleka i wieprzowiny zawsze miały w Polsce priorytetowe znaczenie, to w ostatnich latach coraz większą rolę w gospodarce żywnościowej odgrywa drobiarstwo, dostarczając różnych gatunków mięsa i jaj, produktów cieszących się dużym zainteresowaniem konsumentów, które oprócz wysokiej wartości odżywczej i dietetycznej mają stosunkowo niskie ceny. Ich konsumpcja jest akceptowana przez wszystkie religie i wyznania, co jest dodatkowym czynnikiem zwiększającym popyt.
W 2012 r. produkcja żywca drobiowego kształtowała się na poziomie 2260 tys. t, a mięsa 1582 tys. t (wzrost o 10,9% w odniesieniu do 2011 r.). W 2012 r. nastąpił także wzrost spożycia drobiu do 26,6 kg na mieszkańca, tj. o 6,4% więcej w porównaniu z 2011. W strukturze produkcji żywca drobiowego dominuje produkcja kurcząt brojlerów (77,0%) oraz młodych indyków rzeźnych (15,9%). Udział drobiu wodnego, w tym gęsi stanowi około 7,1% produkcji żywca (GUS, 2012 a, MRiRW, 2012 b).
Podstawowe kierunki hodowli koni to sport i rekreacja oraz produkcja koni rzeźnych. Mimo zmniejszania się pogłowia, produkcja mięsa końskiego relatywnie utrzymuje się na wysokim poziomie, a Polska należy do znaczących producentów i eksporterów żywca i mięsa końskiego w UE. Główne kierunki eksportu to Włochy, Francja i Belgia. W 2012 r. produkcja żywca wyniosła 29 tys. t. Ogółem w roku 2012 wyprodukowano 52,5 tys. koni rzeźnych (GUS, 2012 a).
Udział eksportu żywych koni w ogólnym eksporcie żywca i mięsa końskiego wynosił około 60%. Zainteresowanie tym rodzajem mięsa jest jednak w Polsce niewielkie, a prawie cała produkcja jest eksportowana do krajów Unii.
Produkcja uzyskiwana z populacji owiec i kóz jest niewielka. W 2011 r. produkcja wełny wynosiła jedynie 775 t, przy produkcji mięsa baraniego w wysokości 1,7 tys. t. Produkcja mięsa koziego była znikoma, na poziomie 497 t. Produkcja mleka jest też niewielka, w przypadku kóz wynosi 35 tys. t, a owiec około 500 t rocznie (GUS, 2012 b).
Polska hodowla zwierząt futerkowych przechodzi w ostatnich latach zdecydowaną transformację, wynikającą głównie ze względów ekonomicznych. Zmniejszający się popyt na wyroby futrzarskie o niższej jakości spowodował drastyczny spadek chowu roślinożernych zwierząt futerkowych, szczególnie nutrii i królików. Stąd też, produkcja mięsa króliczego jest niewielka, w 2011 r. wynosiła jedynie 20 tys. t (GUS, 2012 a).
11