1468551120

15

Grad Jan, Karczmarek Urszula: Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Zmiany modelu. Skrypt dla studentów kulturoznawstwa. Wyd. 3 popr. i uzup. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2005. ISBN 83-232-1471-9.

WERSJA II (tylko elementy obowiązkowe)

Grad Jan, Karczmarek Urszula: Organizacja i upowszechnianie kultury w Polsce. Wyd. 3 popr. i uzup. 2005. ISBN 83-232-1471-9.

Należy wybrać jedną z wersji (tylko elementy obowiązkowe lub obowiązkowe i fakultatywne) sporządzania przypisów w swojej bibliografii załącznikowej i konsekwentnie od początku do końca ją stosować.

8.2.5.1.L1. Interpunkcja

Zasady stosowania interpunkcji w przypisach bibliograficznych nastręczają studentom, i nie tylko, wiele trudności. Przyczyną tego jest fakt, iż różne wydawnictwa, instytuty naukowe, uczelnie, itd. różnie stosują interpunkcję w przypisach bibliograficznych i bibliografii załącznikowej w swoich publikacjach. Każdy ma rację, gdyż norma nie nakazuje nam jednolitego systemu interpunkcyjnego, jak to ma miejsce w przypadku określenia ujednoliconego porządku lub kolejności prezentacji poszczególnych elementów przypisów bibliograficznych.

Podstawową zasadą stosowania interpunkcji w przypisach, powołaniach, bibliografii załącznikowej jest konsekwencja, czyli należy wybrać, a następnie konsekwentnie stosować, jednolity system interpunkcji we wszystkich przypisach bibliograficznych (opisach bibliograficznych) w całej pracy¹⁷.

Każdy element opisu należy oddzielić stosując odpowiednie znaki interpunkcyjne (kropka, przecinek, dwukropek, pauza¹⁸, itp.)¹ . W celu odróżnienia poszczególnych elementów dopuszcza się stosowanie - obok znaków interpunkcyjnych - podkreśleń i różnego rodzaju czcionek, np. pogrubień dla nazwisk autorów, kursywę dla oznaczenia tytułów²⁰.

Dla uniknięcia pomyłek, najłatwiejszym sposobem jest stosowanie przecinka, jako znaku oddzielającego każdy element opisu²¹. Chociaż, zdaniem autorki niniejszej pracy, w niektórych przypadkach może stać się nieczytelny, gdy np. będziemy mieli do czynienia z utworem, którego tytuł i nazwisko autora jest imieniem, np.: Jurek, Jerzy, Beata, Warszawa, WSiP, 1965.

Chociaż cytowane normy nie wspominają o konieczności stawiania kropek na końcu przypisów bibliograficznych, to w przykładach zawartych w normach występują. Dlatego uznano, że każdy opis należy zakończyć kropką.

¹⁷    PN-ISO 690:2002, Dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Zawartość, forma i struktura, [Rozdz.] 6.4 Interpunkcja, s. 10; PN-ISO 690-2: 1999, Informacja i dokumentacja. Przypisy bibliograficzne. Dokumenty elektroniczne i ich części, [Rozdz.] 6.4 Interpunkcja, s. 16.

¹⁸    Wg wymienionych norm: pauzę także zalicza się do znaków interpunkcyjnych.

¹⁹    Tamże.

²⁰    PN-ISO 690 : 2002, [Rozdz.] 6.5 Krój czcionki, s. 11; PN-ISO 690-2 : 1999, [Rozdz.] 6.5 Krój czcionki, s. 16.

Antczak Mariola, Nowacka Anna: op. cit., s. 92.