Zasady pracy terapeutycznej z dzieckiem leworęcznym:
Zasada 1. Właściwa postawa wobec leworęczności.
Leworęczność jest naturalnym zjawiskiem i nie ma potrzeby zapewniać takiemu dziecku specjalnej opieki. Należy stworzyć odpowiednią atmosferę, by dziecko nie czuło się wyobcowane, gorsze od innych, ani też w jakiś sposób wyjątkowe.
Zasad 2. Wczesna diagnoza leworęcznego dziecka.
Diagnoza powinna obejmować ocenę lateralizacji, motorykę rąk, orientację w przestrzeni i schemacie ciała oraz częściową ocenę poziomu rozwoju umysłowego, osobowości dziecka, ze zwróceniem uwagi na zaburzenia występujące przy lewo - lub oburęczności. Diagnoza polega też na poznaniu postawy samego dziecka wobec leworęczności.
Zasada 3. Trafna decyzja co do dalszego postępowania z dzieckiem leworęcznym.
Przy podejmowaniu decyzji o dalszych losach dziecka należy rozważyć kwestię, czy przeuczamy dziecko, czy też nie.
Nie przeuczamy dzieci:
— lewostronnie zlateralizowanych,
—- oburęcznych i lewoocznych,
— mało sprawnych motorycznie,
— o wczesnej i silnej przewadze ręki lewej,
— opóźnionych w rozwoju umysłowym,
— u których występują dodatkowe zaburzenia, np.: jąkanie, objawy nerwicowe,
— nie akceptujących prób przeuczania.
Próby przeuczania mogą być podejmowane w przypadku dzieci:
— oburęcznych i o słabej przewadze ręki lewej,
— oburęcznych i prawoocznych,
— prawidłowo rozwiniętych umysłowo,
— o dobrej sprawności ruchowej ręki prawej,
— bez dodatkowych zaburzeń mowy i o charakterze emocjonalnym,
— akceptujących próby przeuczania.
Zasada 4. Prawidłowa postawa ciała dziecka leworęcznego podczas pisania.
— pisząc, dziecko powinno mieć obie stopy oparte o podłogę, przedramiona o stół, plecy wyprostowane aby głowa i górna część tułowia były w tej samej osi,
— tułów nie powinien opierać się o ławkę w celu zapewnienia swobodnych ruchów rąk,
6