1492316903

2.3. System wykorzystania energii - człon siłowni ORC elektrociepłowni

Przyjęto, że medium obiegowym w członie elektrociepłowni wytwarzającym prąd elektryczny jest czynnik niskowrzący. Jako kryterium doboru czynnika założono maksymalną moc obiegu C-R przypadającą na 1 kg/s cieczy roboczej przepływającej przez PZGWC (rys. 1 i 2). Metodykę obliczeń siłowni przedstawiono szczegółowo w pracy [3]. Pod uwagę wzięto czynniki niskowrzące, których temperatura punktu krytycznego mieściła się w przedziale od 95 do 125 °C. Niezbędne do obliczeń dane uzyskano za pomocą specjalizowanego programu Refprop [9].

Rys. 3. Moc jednostkow a przypadająca na I kg/s ciccz\ roboc/.cj o icmpcralur/c 120 °C na wypływie z PZGWC w funkcji icnipcralury parowania

Wyniki obliczeń siłowni podano graficznie na rysunku 3, z którego wynika, że największą moc można uzyskać stosując jako czynnik obiegowy substancję R227ea, przy temperaturze parowania 70 °C.

W obliczeniach założono, że różnica temperatur w parowaczu między czynnikiem grzejącym a grzanym wynosi (od strony czynnika grzejącego): na dopływie 15K a na wypływie 5K; natomiast w podgrzewaczu: na dopływie 5K, a na wypływie 2K.

3. METODYKA OBLICZEŃ

Podana poniżej metodyka obliczeń dotyczy zarówno ciepłowni jak i członu ciepłowniczego EC odpowiedzialnego za produkcję ciepła użytecznego. Bazując na założeniach i danych wyjściowych podanych w punktach 2.1, 2.2 i 2.3 można wyznaczyć: - maksymalną temperaturę wody sieciowej na potrzeby co. (T_cozgmax) uzyskiwaną w wymienniku (zgodnie z założeniem maksymalny strumień energii uzyskiwanej w wymienniku jest równy połowie szczytowego zapotrzebowania na energię):