1629290279

ka i Budowa Maszyn liczbę specjalności ograniczono do pięciu:

> Energetyka Cieplna (3 ścieżki) y Chłodnictwo i Klimatyzacja y Mechanika Stosowana y Inżynieria Bezpieczeństwa y Lotnictwo

Na specjalności Lotnictwo oferowane były ścieżki: y Astronautyka

y Budowa i Eksploatacja Samolotów y Osprzęt Lotniczy y Silniki Lotnicze

W ramach kierunku Inżynieria Środowiska zajęcia prowadzone były na jednej ścieżce w specjalności Ekologiczne Problemy Techniki Cieplnej. Zachowano deklaracje zapisów na przedmioty oraz indywidualnego opiekuna studenta, ograniczając jego rolę do kontroli postępów w nauce podopiecznego. Wprowadzono również system punktowy ECTS (European Credit Transfer System) do oceny postępów w realizacji programu studiów przez studenta, a Rada Wydziału określiła minimalną liczbę punktów potrzebnych do rejestracji studentów na poszczególne semestry.

System studiów dwustopniowych był realizowany w formie Y, tzn. po ukończeniu siódmego semestru studiów studenci decydowali czy zamierzają skończyć studia na poziomie inżynierskim wykonując pracę dyplomową inżynierską na ósmym semestrze, czy kontynuować studia na II stopniu z możliwością lub bez konieczności wykonywania i obrony pracy dyplomowej inżynierskiej. Istotny problem, przy przygotowaniu programu studiów dwustopniowych, związany był z brakiem określenia, czym mają różnić się oba stopnie studiów. Wyrażane były dwie odmienne opinie. Jedna, że studia I stopnia mają być bardziej ogólne, o większej liczbie przedmiotów podstawowych i kierunkowych, a dopiero kształcenie na II stopniu studiów powinno mieć charakter specjal-nościowy. W opinii innych studia I stopnia powinny odbywać się w ramach specjalności i nosić charakter bardziej inżynierskich o zmniejszonej liczbie godzin przedmiotów podstawowych i kierunkowych. Bardziej zaawansowane kształcenie w ramach tych przedmiotów powinno odbywać się ponownie na II stopniu studiów. Ostatecznie przeważyła druga opinia i w programie studiów II stopnia znalazło się szereg przedmiotów wydziałowych, takich jak matematyka, fizyka, mechanika, teoria sterowania, mechanika płynów, przepływy ciepła itp., które stanowiły kontynuację przedmiotów wykładanych na I stopniu studiów. Spotkało to się z krytyką studentów, gdyż w ich opinii powrót do ponownego studiowania przedmiotów podstawowych wiązał się z koniecznością powtórek na prowadzonych na II stopniu wykładach. Poza tym, ze względu na zróżnicowanie programu na I stopniu, pewne wiadomości, które były wykładane w ramach przedmiotów kierunkowych i spe-cjalnościowych, były ponownie omawiane w ramach przedmiotów wydziałowych na II stopniu studiów. Ponadto studenci bardziej ukierunkowani byli w swoich zainteresowaniach na konkretne specjalności, tematykę pracy dyplomowej magisterskiej oraz przyszłą pracę zawodową, a nie na powtórne studiowanie podstawowych przedmiotów technicznych. Pozostawiono odrębną pulę około sześćdziesięciu przedmiotów obieralnych, próbując tak ukierunkować ich wybór, aby ograniczyć nadmierne koszty kształcenia. Zapewniono również w programie znaczący udział przedmiotów związanych z informatyką i wykorzystaniem komercyjnych kodów komputerowych.

Znaczne trudności wywołało określenie zasad przejścia z pierwszego na drugi stopień studiów. Z braku zaleceń ogólnouczelnianych Wydział opracował własne kryteria związane z liczbą uzyskanych punktów oraz zaliczeniem przedmiotów wydziałowych i kierunkowych z pierwszych sześciu semestrów studiów I stopnia. Kryteria te nie były początkowo egzekwowane w sposób rygorystyczny, a wprowadzano je stopniowo, obserwując ich wpływ na liczbę osób zakwalifikowanych na II stopień studiów w kolejnych rekrutacjach. Ze względu na dwustopniowy system studiów Wydział przyjmował corocznie kilku kandydatów, którzy ukończyli studia inżynierskie na innych wydziałach lub uczelniach.

W związku z pojawieniem się w kraju instytucji oceny jakości kształcenia w szkołach wyższych Wydział poddał się dwóm akredytacjom środowiskowym KAUT (Konferencji Akademickich Uczelni Technicznych), uzyskując w roku 2002 certyfikaty dla kierunków Automatyka i Robotyka oraz Mechanika i Budowa Maszyn.

4. OBECNY PROGRAM STUDIÓW NA WYDZIALE

W latach 2003 i 2004 zostały wprowadzone, rozporządzeniem Rady Ministrów RP, dwa nowe kierunki studiów: Energetyka oraz Lotnictwo i Kosmonautyka. Rada Wydziału MEiL, po akceptacji przez Senat PW, podjęła decyzję o kształcenia w tych dwóch dodatkowych kierunkach studiów. Spowodowało to konieczność kolejnej przebudowy programu studiów, dopasowania ich do opublikowanych standardów kształcenia (minimów programowych) na poszczególnych kierunkach. Program studiów zaplanowano jako dwustopniowy z pełnym wykorzystaniem systemu punktowego ECTS. Zmniejszono czas trwania studiów I stopnia do 7 semestrów oraz wydłużono czas kształcenia na studiach II stopnia do 4 semestrów. Pozostawiono możliwość studiowania w formie Y, tzn. po szóstym semestrze studenci mają decydować o tym czy kończyć studia wykonując i broniąc pracę inżynierską, czy kontynuować studia na II stopniu z możliwością równoczesnego wykonywania pracy dyplomowej inżynierskiej. W dążeniu do ograniczenia kosztów kształcenia zlikwidowano w programie odrębną pulę przedmiotów wyłącznie obieralnych. Jako przedmioty obieralne przyjęto traktować wszystkie przedmioty wybierane przez studentów i nie znajdujące się w ich zestawie przedmiotów wydziałowych, kierunkowych czy specjalnościowych. Zlikwidowano ścieżki w ramach specjalności, upraszczając strukturę programu studiów. Wprowadzono możliwość nieodpłatnego studiowania dla obywateli polskich niektórych przedmiotów oferowanych w języku angielskim. Zapewniono również zgod-