34 Andrzej Szlęk
Rys.7.4. Schemat przebiegu zmian temperatur w czasie
Fig.7.4. Temperatures as a function oj time
w którym Ax oznacza odległość między punktami pomiaru temperatury, zaś At oznacza przesunięcie czasowe między przebiegami temperatur rejestrowanych przez poszczególne termopary, którego znaczenie wyjaśnia rys.7.4. Ze względu na występujące w złożu procesy stochastyczne przebieg temperatur rejestrowanych przez termopary nie jest taki gładki jak na rys.7.4, a zatem wartość At jest nieco inna w zależności od poziomu temperaturowego, na którym się ją wyznacza. Z tego względu zdecydowano się wyznaczyć wartość Ar z następującego warunku:
J ([*Ti(r) - tT2(r + Ar)]2 + [tn(r) - tn{r + Ar)]2) dr => MIN , (7.2)
w którym tri i tr2 oznaczają odpowiednio temperatury rejestrowane w punktach Tl oraz T2. Graficznie zależność (7.2) interpretować należy jako taką wartość Ar, dla którego krzywa tri przesunięta w prawo o Ar jest najbliższa, w sensie kryterium najmniejszych kwadratów, krzywej t-^r), a jednocześnie krzywa tr2 przesunięta w prawo o Ar jest najbliższa krzywej <T3- W przypadku powtarzalnych przebiegów temperatur w poszczególnych punktach złoża, przedstawionych na rys.7.4, granice całkowania Ti oraz można przyjąć praktycznie dowolnie. Ze względu jednak na wspomniane procesy stochastyczne korzystne jest, by przedział całkowania był możliwie szeroki.
Wyniki badań eksperymentalnych
o o
W tej pracy za dolną granicę całkowania przyjęto czas n, w którym temperatura osiąga wartość 100°C, zaś za górną czas r2) w którym temperatura
przestaje rosnąć.
Wyznaczoną w opisany sposób prędkość spalania jako funkcję ilości dostarczanego powietrza, wyrażonego przez prędkość powietrza w pustym przekroju, obrazuje rys.7.5. Na rysunku tym przedstawiono również stosunek
Rys.7.5. Fig.7.5.
>rędkość propagacji frontu spalania wf oraz stosunek nadmiaru owietrza Xa jako funkcje prędkości napływu powietrza wa. Węgiel
as
KWK “Rozbark“ ,
''lamę front propagation uelocity Wf and the air excess ratio Aa
; function of air uelocity. Rozbark coal
nadmiaru powietrza we froncie określony jako strumień powietrza odniesiony do strumienia paliwa obejmowanego przez front spalania pomnożonego przez minimalne zapotrzebowanie powietrza spalania. Tak obliczony stosunek nadmiaru powietrza charakteryzuje jednostkową ilość powietrza biorącą udział w spalaniu w fazie propagacji frontu. Stosunek ten określić można następującą