1800320817

Model diagnozy dyskaikulii zaproponowany przez B.Adlera ( 2001).

I etap- test neuropedagogiczny

•    Obejmuje sprawdzenie: wiedzy matematycznej i rozumienia, zdolności czytania i rozumienia, zdolności pisania i ortografii.

•    Obserwujemy:

1.    posługiwanie się przez ucznia informacją ustną, pisaną, wizualną (czy uczeń lepiej sobie radzi z zadaniami napisanymi czy wypowiedzianymi, czy potrzebuje wizualnej pomocy towarzyszącej ustnym komunikatom, czy zapisuje informacje na papierze);

2.    styl poznawczy ucznia

Znawcy zagadnień związanych z prowadzeniem uczniów dyslektycznych podkreślają wagę rozpoznania ich indywidualnego stylu poznawczego (tj. stylu uczenia się). Obserwując rozumienie problemów przez uczniów można odróżnić dwa przeciwstawne style postępowania: styl stonogi i skoczka. Te dwa style prawie nigdy nie występują w czystej postaci. Każdy konkretny przypadek to styl mieszany.

STYL STONOGI (gąsienica, styl ilościowy)	STYL SKOCZKA (konik polny, styl jakościowy)
analizując zadanie, rozkłada je na czynniki pierwsze, próbuje każdy kawałek „atakować” z osobna.	stara się spojrzeć na całość zadania, próbując się dostrzec ułatwienia
szuka gotowej formułki	rozpoczyna pracę jednym sposobem, cofa się. próbuje innym, skacze, często na oślep
używa dany ch dokładnie takich jak w występują w treści zdania	zmienia dane i patrzy na wyniki, upraszcza dane z zadania, żeby ułatwić sobie liczenie
chętnie dodaje i mnoży	traktuje wszystkie działania arytmetyczne jednakowo, chętniej liczy w głowie, podaje wyniki w przybliżeniu
niechętnie sprawdza wyniki jeszcze raz, a jeśli już to zwykle tą samą metodą	lubi wszystko sprawdzać, nawet kilka razy. rzadko tą samą metodą, może jej nie umieć opisać lub nie zapamiętać
prace graficzne zwykle zaczynają od szczegółów, pracują po kolei i całość może wyglądać w efekcie dziwacznie	rysują ogólny zarys a potem wypełniają go szczegółami, nie lubią pokazywać swojej pracy, nie lubią ćwiczyć
pracuje krok po kroku, w takiej kolejności, w jakiej podano zadanie; przy słabej pojemności pamięci krótkotrwałej, całkowicie może się „zaplątać”, jednak w szelkie zmiany budzą niepokój	nie mają zaufania do swoich technik rachunkowy ch, starają się dostrzec ułatwienia, skróty, działać muszą szybko, bo przy słabej pamięci krótkoterminowej, mogą zapomnieć o co chodziło w zadaniu

3.    strategie rozwiązywania zadań ( czy trwa przy tej samej strategii?, czy gubi strategię w trakcie rozwiązywania zadania?, czy trwa przy zlej strategii?);

4.    nastawienie ucznia do jego własnych zdolności, do uczenia się ( wiara ucznia we własne zdolności jest silnie związana z szansą na sukces, wyrobiony negatywny osąd własnych możliwości może działać destrukcyjnie);

5.    motywację ucznia.

opracowc

anie: B. Wiśniewska, D.Hulewicz, Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna Środa WIkp.

15