1830061467

a Wydziałach

I Wydział

ARTYSTYCZNY

Pierwsze miejsce

odczas II Festiwalu Chórów Diecezji Tarnowskiej, który odbył się 23 września br. w Tarnowie - Dziewczęcy Chór Parafialny „PUELLAE SANCTI PAULI” z Bochni, prowadzony przez Annę Waligórę, studentkę IV roku Edukacji Artystycznej w zakresie sztuki muzycznej

Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, zajął I miejsce w kategorii chórów jednorodnych. W festiwalu wzięło udział 14 chórów.

Prezentacje chórów oceniało jury. Przewodniczącym jury był ks. prof. dr hab. Andrzej Zając - kierownik katedry Muzyki Kościelnej PAT w Krakowie.    E. K.

W dniach 1-3 grudnia odbyła się II Międzynarodowa Konferencja Arteterapii w Lublinie pod hasłem „Ar-teterapia w edukacji". Miejscem obrad i koncertów był KUL. Organizatorzy konferencji to Instytut Pedagogiki KUL, Zakład Muzykoterapii i Edukacji Muzycznej Instytutu Muzyki Wydziału Artystycznego UMCS, Rekreacyjny Klub Nieprzetartego Szlaku oraz Stowarzyszenie Arteterapeutów Polskich „Kajros”, Oddział w Lublinie. Oprócz wykładów i sesji tematycznych, uczestnicy obejrzeli spektakl „Czarodziejski flet” W.A.Mozarta w wykonaniu Teatru Krug z Moskwy.

Kierownik Zakładu Muzykoterapii i Edukacji Muzycznej profesor Andrea Jaworska była odpowiedzialna za organizację części naukowej, wygłosiła wykład pt. „Arteterapia w edukacji”, przewodniczyła sekcji tematycznej „Muzyka i ruch w terapii” (tu wygłosiła referat wprowadzający „Czym jest improwizacja w terapii”). Adiunkt Barbara Pazur wy

głosiła referat na temat „Terapeutyczne wartości chóru”, a dr Krzysztof Stachyra, oprócz wygłoszonego referatu, poprowadził warsztat związany z tematem. Została wydana książka pt. „Od teatru do terapii, Tom I: Między teorią a praktyką”. Są to materiały z I międzynarodowej konferencji, jaka odbyła się w 2005 roku; poświęcona była ona edukacji w służbie osób niepełnosprawnych.    A. ).

Wystawy

• 17 listopada 2006 swoją ogromną wystawę otworzył w Migros Museum w Zurichu Robert Kuśmirow-ski. Jest to kolejna już jego indywidualna wystawa w jednym

z najważniejszych europejskich muzeów. Ten niebywały wręcz sukces naszego artysty jest zgoła nieprawdopodobny. Debiutował w Galerii Białej w 2002 roku jeszcze jako student. W 2003 roku obronił swój artystyczny dyplom, jednocześnie zostając artystą roku 2002 w rankingu Rastra, a już w 2005 otrzymał „Paszport Polityki”.

• 20 listopada 2006 odbyła się wystawa pt. "ze-tarcie-sie". Projekt o znamionach konfrontacji, w którym wzięli udział studenci Instytutu Sztuk Pięknych Wydziału Artystycznego UMCS w Lublinie, pracownicy tego wydziału oraz zaproszeni artyści. Idea spotkania, dialogu czy nawet konfrontacji została zaproponowana przez studenta Kosmę Ostrowskiego, który usilnie starał się wyzwolić wielkie poruszenie artystycznej populacji ISP. Efekty współpracy, również specjalne wspólne projekty, pojawiły się w postaci rzeźb, malarstwa, grafiki, rysunku oraz form niekonwencjonalnych typu akcje, instalacje, fotografie czy filmy wideo.

Szczególne znaczenie miało otwarcie wystawy, gdyż tak ogromnych ilości ludzi nasz budynek dawno w sobie nie gościł, zaś formalnego otwarcia dokonała rektor Anna Paj-dzińska. Po występach zespołu muzycznego odbyła się akcja Anny Gryczki oraz zbiorowe dożywianie zorganizowane przez grupę Toast. Na zakończenie odbyła się projekcja wideo Michała Stachyry.

•    24 listopada 2006 r. w Młodym Forum Sztuki Centrum Kultury w Lublinie odbyło się otwarcie wystawy studentów III roku Instytutu Sztuk Pięknych WA UMCS, kierunku malarstwo. Wystawa nosiła tytuł „Do zobaczenia” i była prezentacją efektów malarskich powstających na przedmiocie Elementy Budowy Obrazu. Jest on prowadzony przez dr .Sławomira Tomana, który, jednocześnie, był kuratorem wystawy już po raz trzeci.

•    Od 10 listopada do 1 grudnia 2006 w Galerii Białej w Lublinie prezentowana była indywidualna wystawa Kamila Stańczaka. Autor jest asystentem w Zakładzie Malarstwa prof. Stanisława Żukowskiego na Wydziale Artystycznym ISP UMCS w Lublinie.

„Następny proszę” - to tytuł tej wystawy, która jest metaforycznym przedstawieniem kolejki, zbudowanej z różnych wizerunków: od zwierząt poprzez postacie osób wielorakich zawodów, osób z minionych epok, po futurystyczne wyobrażenia robotów i monstrów. Każdy obraz łączy z pozostałymi jedynie białe neutralne tło, na którym postacie niemal lewitują. Tworzą one sugestywną grę znaczeń. Zarówno w całości „kolejki”, jak też w poszczególnych fragmentach. Malowane z wielką pieczołowitością są rodzajem malarskiej narracji. Czasami pojawia się jakiś element, który pochodzi z kolorowego czasopisma lub tkanina, która demaskuje podobrazie. Przeniesienie tych figur w nowy kontekst zdaje się być rodzajem transmisji znaczeń nie tylko w obrębie samego obrazu.

63

Wiadomości UNiwERsmcKiE: grudzień 2006