1907967855

Każda komórka wyposażona jest w stację bazową, odpowiedzialną za gromadzenie i aktualizację danych o użytkowniku oraz pośredniczenie w połączeniu użytkownika z wybranym abonentem tej samej sieci, innej sieci, bądź sieci publicznej. Do zapewnienia łączności na terenie jednej komórki stosuje się anteny dookólne lub sektorowe, natomiast do łączności między stacjami bazowymi anteny kierunkowe - w większości przypadków paraboliczne. Podział terenu na komórki umożliwia zmniejszenie mocy nadajników i wielokrotne wykorzystanie tego samego zakresu częstotliwości [2,11,12,13]. Rysunek 1 prezentuje uproszczony schemat systemu GSM.

W telefonii komórkowej systemów pracujących w Polsce i w większości krajów świata obecnie wykorzystywane są, dla stacji bazowych, następujące pasma częstotliwości [2,6,7,11,12,13]:

-    GSM 900 - pracujące w zakresie częstotliwości 935 -f 960 MHz,

-    GSM 1800 - pracujące w zakresie częstotliwości 1805 -f 1880 MHz,

-    UMTS - pracujące w zakresie częstotliwości 1900 -r 2200 MHz.

Są to pasma radiowe z zakresu niejonizującego, zwanego mikrofalowym. Sygnał ma strukturę cyfrową z modulacją TDMA (ang. time division modulation acces). Moce nominalne nadajników są określone w normach międzynarodowych. Stosowane nadajniki mają następujące moce nominalne:

-    dla pasma 900 MHz - do 50 W,

-    dla pasma 1800 MHz - 35 W,