1933501768

w Międzynarodowe Stowarzyszenie Boksu Amatorskiego (AlBA). Obecnie „szlachetna szermierka na pięści” różni się od demonstrowanej na starogreckich arenach walk; obecnie boks jest popularny również wśród kobiet (Reed R.V., 1994), (Lipoński W., 2008), (http://www.aiba.org/default.aspx?pld=375#).

Na całym świecie boks występuje zarówno w formie zawodowej jak i amatorskiej. Stanowi swoisty fenomen w porównaniu z innymi sztukami walki, budząc zainteresowanie wielomilionowej widowni przed telewizorami. Przyczyniają się do tego w miarę przejrzyste reguły walki, sprowadzone do uderzeń pięściami w głowę i klatkę piersiową przeciwnika. Według wielu znawców przedmiotu boks jest najbardziej naturalnym sposobem walki dla człowieka, szczególnie zaadaptowanym na gruncie europejskim (Płoszaj J., 2011). Wywołuje ogromne emocje będące wyrazem głęboko ukrytych instynktów walki o przetrwanie lub dominację. Można go trenować również w sposób rekreacyjny bez prowadzenia walk. Taki trening oddziaływuje wszechstronnie na organizm, kształtuje cechy motoryczne, wzmacnia psychikę, ćwiczy refleks, koncentrację oraz samodyscyplinę. Poza tym boks amatorski pod względem medycznym jest dobrze kontrolowany i nie stwarza ryzyka śmierci (Pearn J., 1998). Nie da się jednak ukryć ujemnych stron pięściarstwa. Jednak niektórzy naukowcy (łącznie z The World Medical Association) żądają całkowitego zakazu uprawiania boksu, tłumacząc, że intencją zawodnika jest niejako spowodowanie urazu u przeciwnika (Pearn J., 1998), (Forstl H., 2010). Za szczególnie groźny uchodzi klasyczny cios sierpowy ze skrętem ciała, gdzie siła uderzenia wędruje od samej stopy, przez biodra i braki, aż do pięści (Płoszaj J., 2011). Również od 1997 roku American Academy of Pediatrics sprzeciwia się trenowaniu boksu przez dzieci przed 16 rokiem życia, dodając, że zapasy i boks w największym stopniu przyczyniają się do przenoszenia między zawodnikami HIV, HBC, HCV poprzez rany skórne (American Academy of Pediatrics, 1997), (American Academy of Pediatrics, 1999). W sportach walki, gdzie dopuszczalne jest zadawanie ciosów w głowę, tj. w boksie, kick- boxingu, uszkodzenia kompleksu głowa/ szyja/ twarz stanowią 52,5% wszystkich urazów (Parzeller M., 1999). Powtarzające się urazy okolicy głowy (dozwolone w boksie) często prowadzą do wstrząsów mózgu, przewlekłej traumatycznej encefalopatii, krwawienia i uszkodzenia siatkówki oka (Pearn J., 1998), (Toth C., 2005), (Jordan B.D., 2009). Timm i wsp. na podstawie 15- letniej obserwacji amerykańskich seniorów boksu amatorskiego wykazali najczęstsze urazy zawodników: stłuczenia, przeciążenia mięśniowe, stawowe, zapalenia ścięgien, wstrząsy, złamania,

8