1933502189

GRZEGORZ RUTKOWSKI Akademia Morska w Gdyni Katedra Nawigacji doi. 10.12716/1002.27.04

ANALIZA RÓŻNYCH METOD POZYCJONOWANIA JEDNOSTEK MORSKICH W SEKTORZE OFF-SHORE Z UWZGLĘDNIENIEM METODY DYNAMICZNEGO POZYCJONOWANIA STOSOWANEJ NA TERMINALACH PRZEŁADUNKOWYCH HILOAD

Niniejsze opracowanie obejmuje analizę porównawczą różnych metod pozycjonowania statków i innych jednostek pływających operujących na otwartym morzu, ze szczególnym zwróceniem uwagi na analizę techniczną terminali przeładunkowych HiLoad DP dynamicznie pozycjonowanych, służących do obsługi jednostek konwencjonalnych w sektorze off-shore.

1. SYSTEMY DP A INNE METODY STABILIZACJI POZYCJI

Współczesne systemy DP stwarzają nowe możliwości w zakresie stabilizacji pozycji statku na otwartym morzu, umożliwiając eksploatację podwodnych złóż ropy naftowej i gazu niemal bez większych ograniczeń na wszystkich oceanach świata. Okazuje się jednak, iż nie zawsze zastosowanie nowoczesnych systemów DP jest najlepszym sposobem stabilizacji pozycji statku na otwartym morzu.

W wielu przypadkach (szczególnie na akwenach płytkich) znacznie lepsze (bardziej niezawodne, prostsze w obsłudze), a przy tym również często i znacznie tańsze, okazują się konwencjonalne sposoby kotwiczenia. Przy czym konwencjonalnymi sposobami kotwiczenia nazywa się sposoby zapewniające utrzymywanie stałej pozycji statku (obiektu) poprzez wykorzystanie tradycyjnych cum, kotwic, łańcuchów kotwicznych i odciągów oraz innych urządzeń pasywnych, takich jak: pale, dalby, stawy, sztuczne nabrzeża i inne stałe konstrukcje kotwiczne i cumownicze.

Z drugiej jednak strony należy również zauważyć, iż liczba statków wyposażonych w systemy DP stale rośnie i znajduje szerokie zastosowanie nie tylko na akwenach głębokich położonych poza szelfem kontynentalnym przy eksploatacji podwodnych złóż ropy naftowej i gazu, gdzie tradycyjne metody okazują się zawodne lub nieekonomiczne do zastosowania, lecz także w innych gałęziach transportu morskiego (np. na statkach badawczych, statkach pasażerskich), w tym również i na akwenach przybrzeżnych, gdzie ze względu na specyfikę akwenu (np. rafy koralowe, obszary ochronne, obszary z rozbudowaną siecią rurociągów, kabli i innych instalacji podwodnych) zastosowanie metod konwencjonalnych jest niemożliwe, nieekonomiczne lub mogłoby prowadzić do zaistnienia niebezpieczeństwa związanego z możliwością ich uszkodzenia.